Felix, Net i Nika to książki, które towarzyszą mi od niepamiętnych czasów. Razem z nimi przeszłam przez zakończenie szkoły podstawowej, razem z nimi rozpoczęłam gimnazjum i najpewniej razem z nimi również je zakończę. To są książki, które miały rozśmieszać, zapewniać doskonałą rozrywkę, maleńki dreszczyk emocji i nutkę tajemnicy. Nigdy jednak nie podejrzewałam, że właśnie przy pisaniu recenzji właśnie tej powieści, przydarzy mi się właśnie to szczególne zjawisko. Brak słów.


"Ostrzeżenie nr 1 – w tej książce znajdziesz gigantyczną dawkę humoru."

Nie będę wam przybliżać fabuły, bo od tego jest opis książki, a poza tym inni opiniodawcy już to zadanie perfekcyjnie wykonali za mnie. Mamy tu komizm nie tylko słowny w wykonaniu Neta, ale wielką ilość komizmu sytuacyjnego, który rozbawia równie dobrze. Pan Kosik jest mistrzem w tej dziedzinie i umie to udowodnić. Kreacja bohaterów to majstersztyk. Żarty Neta są jeszcze bardziej Netowe niż zwykle, Felix jak zwykle Felixowy... Ale to tylko na pierwszy rzut oka. Dopiero w tej części uwydatniają się wady superpaczki, ich niezbyt chwalebne cechy, które wprowadzają napiętą atmosferę między przyjaciół. Dopiero teraz mamy wrażenie, że oni już nie są tymi samymi trzynastolatkami, co w "Gangu Niewidzialnych Ludzi". Są starsi i dojrzalsi. Jednakże martwi mnie jedna rzecz: ja świetnie rozumiem, że Net jest informatykiem, ale nie wiedzieć, czym są Szare Szeregi?! Jak na gimnazjum to on dwóję z historii powinien mieć.


"Ostrzeżenie nr 2 – od tej książki trudno się oderwać!"

Gdy rozpoczęłam lekturę "Alternautów", miałam przeświadczenie, że już mam dość. Dość alterświatów, alterhistorii i innych alterrzeczy. Towarzyszyło mi ono dość długo. Przeskakiwałam strony z prędkością światła, ale byłam jakby obok całej akcji, szykowałam się do wystawienia nie do końca pochlebnej opinii o książce. Aż tu nagle coś zaskoczyło. Wydarzenia przestały być jedynie posklecanymi historiami z alternatywnych światów, a zaczęły się układać w ciąg przyczynowo skutkowy. Ten ciąg przyczynowo skutkowy jednak pogmatwał wszystko jeszcze bardziej.


"Ostrzeżenie nr 3 – ta seria uzależnia."

Mniej więcej ostatnie 1/3 powieści to istny psychodeliczny szał. Niejednej raz cofałam się, sprawdzając niektóre szczegóły, czytając strony po kilka razy, upewniając się, że mój wzrok się nie myli. Pozorny błąd w numeracji rozdziałów okazuje się być dwoma alternatywnymi zakończeniami. Po uświadomieniu sobie tego wszystkiego, ogarnięciu idei wieloświata, zaczynają nas bombardować pytania "co się właściwie stało?" i wiele innych, których nie zdradzę, aby nie psuć radości czytania. Powiem tylko, że ostatnie rozdziały, to istna jazda bez trzymanki, od której mózg może się wam rozkalibrować, czy coś.


Ostrzeżenia umieszczone przez wydawcę są jak najbardziej adekwatne do treści, jednak nie zamieszczono tu jednego, najważniejszego:

"Ostrzeżenie nr 4 - po przeczytaniu tej książki nie będziesz mógł spać."

Ten tom jest inny od poprzednich. Po jego przeczytaniu miałam ogromnego książkowego kaca, myślałam o nim przed snem, a jak już udało mi się zasnąć, budziłam się zlana potem od koszmarów. Chylę czoła przed Rafałem Kosikiem za takie zakończenie, za niepogubienie się w tym wszystkim i nieśmiało proszę autora o wyjaśnienie tych zawiłości.

" - To tylko maszyna realizująca zadany program - powiedziała Nika. - Nie ma ducha bez ciała. Ludzki umysł nie może istnieć bez mózgu, bez układu nerwowego i zmysłów. Człowiek to jedność.
- Łał! - Net pokiwał głową z uznaniem. - Paulo Coelho mógłby się od ciebie wiele nauczyć."

I pamiętajcie: sprawdźcie, czy WASZA rzeczywistość czasem nie płata wam figla... dokładnie na stronie 234, w prawym dolnym rogu. ;)

Felix, Net i Nika to książki, które towarzyszą mi od niepamiętnych czasów. Razem z nimi przeszłam przez zakończenie szkoły podstawowej, razem z nimi rozpoczęłam gimnazjum i najpewniej razem z nimi również je zakończę. To są książki, które miały rozśmieszać, zapewniać doskonałą rozrywkę, maleńki dreszczyk emocji i nutkę tajemnicy. Nigdy jednak nie podejrzewałam, że właśnie...