To moje drugie w formie książki spotkanie z Adamem i Jamiem.
Znanymi pogromcami mitów, których oglądam w roli gospodarzy programu telewizyjnego na kanale Discovery Science. Tym razem w ich imieniu przemówił, a właściwie napisał, inny autor, który w odróżnieniu od autora pierwszej odsłony serii, nie zachował formuły odcinków na wizji. Motywem przewodnim uczynił nie konkretny mit, ale jeden temat – ciało i przesądy z nim związane, funkcjonujące w świadomości ludzi, przytaczając eksperymenty i wnioski odnoszące się do trzydziestu obalonych lub potwierdzonych mitów, dzieląc zagadnienia na czternaście rozdziałów. Styl, w jakim to zrobił, przypominał mi mojego fizyka z liceum, podstępnie i przewrotnie sprawdzającego czujność i gotowość do krytycznego myślenia uczniów poprzez wplatanie w przekaz teoretyczny fragmentów absurdalnych.
Tutaj, pełna zapału i ufności w autorytet twórców, zaczęłam z przejęciem czytać we wstępie, że "klej i oprawa są najwyższej jakości". Ho, ho – powiedziałam na głos, a po cichu pomyślałam – czuję się wyjątkowa, skoro aż tak poważnie potraktowano wydanie tej pozycji. Czytałam wiec dalej, że "farby drukarskie pozyskano ze zmiażdżonych narządów płciowych…" – i to był ten moment, w którym zapaliła mi się lampka kontrolna krytycyzmu. Poczułam się jak za dawnych, dobrych czasów i już wiedziałam, że czeka mnie dobra zabawa i test na samodzielne myślenie.
Nie myliłam się.
Mniej więcej w takim stylu, z ogromnym poczuciem humoru, nadinterpretacjami, celnymi ripostami, myślowymi wycieczkami w kosmos i wyolbrzymionymi opisami sytuacji, napisana jest cała ta książka. Przy czym koniecznie muszę zaznaczyć, bo to bardzo ważne dla wiarygodności jej treści, traktowanie tematu cielesnego wraz z jego fizjologią z przymrużeniem oka, nie przesłaniało faktów, prawdy i merytorycznej strony przekazu, nad którymi przez cały czas czuwali Adam z Jamiem. Ich wyjaśnienia, wtrącenia i uzupełnienia umieszczano na żółtym tle. A humor był potrzebny po to, by cała treść nie przypominała nudnego podręcznika, bo faktów na temat ludzkiego ciała przytaczał autor bardzo dużo. Od tych podstawowych po niezwykle ciekawe i uzupełniające dotychczasową, encyklopedyczną wiedzę, bo zdobytą empirycznie przez pogromców mitów. Często śmiałam się podczas czytania, jeszcze częściej uśmiechałam, ale najbardziej rozbawił mnie rozdział o… ubocznych produktach fizjologii układu pokarmowego zwanych dyplomatycznie gazami, wiatrami czy wzdęciami. Wszystko było dla mnie w tym rozdziale nowe, bo przecież poważne książki tak niepoważnymi tematami dogłębnie się nie zajmują. Rady wyniesione z tego rozdziału na temat zjawiska „smugi bąka”, rozbawiły mnie do łez. Jedna z nich brzmiała – "Idź bokiem, odczekaj chwilę i powachluj się z tyłu lub zamontuj spojler na dżinsach". Nie bardzo wiedziałam, co autorzy mieli na myśli, więc wypróbowałam radę na mojej zaprzyjaźnionej młodzieży. Mina, spojrzenie i wyraz twarzy – bezcenny, chociaż nadal nie wiem, co z tym spojlerem. Zresztą taka mina zniesmaczenia może co wrażliwszemu czytelnikowi również towarzyszyć podczas czytania i innych rozdziałów, bo autorzy zaglądają w każdy zakamarek ludzkiego ciała.
I trzeba sobie wziąć to uprzedzenie do serca, bo faktycznie opisy i widoki nie należą do estetycznych i przyjemnych w odbiorze.
Ale za to, jakie to wszystko ciekawe i fascynujące, a pasja i poświęcenie się prowadzących program dla dobra nauki, a przede wszystkim widza i czytelnika, wzbudzała mój podziw. Nie wiem, czy dałabym sobie na przykład przekłuć język na potrzeby obalenia kolejnego mitu tak, jak zrobił to Adam. Chociaż czasami ulegałam presji i poddawałam się eksperymentom, które proponowali do wykonania w domu. To dlatego czytałam ją na osobności, z dala od innych, bo widok mnie, przytulającej się do podłogi czy jedzącej surowe ziemniaki z zakrytymi oczami i zatkanym nosem, mógł wzbudzić podejrzenia o moją poczytalność. Jednak nie wszystkie eksperymenty nadają się do powtórzenia. To dlatego książka opatrzona jest na początku ostrzeżeniem przed nimi.
Na koniec wspomnę o jednej rzeczy, która była dla mnie uciążliwa podczas czytania. Otóż na marginesach stron, autor często umieszczał przypisy. Równie zabawne, co sam tekst. Niestety bardzo, bardzo małym drukiem, na dodatek w szarym kolorze. Idealny test na sokoli wzrok! Niestety, przy sztucznym oświetleniu odbijającym światło od półkredowego papieru, nawet i on nie wystarczał. Jednak absolutnie nie mogłam sobie darować tych informacji, wiec posługiwałam się… lupą.
Wszechstronność tematyczna, bogactwo zdjęć ilustrujących tekst, nowatorskie i odkrywcze spojrzenie na prezentowane zagadnienia opisane z humorem czynią tę pozycję idealną dla ośmiolatka i stuośmiolatka, którzy z równym zainteresowaniem znajdą w niej coś, o czym nie wiedzieli, nie słyszeli, a już na pewno nie widzieli.
naostrzuksiazki.pl

To moje drugie w formie książki spotkanie z Adamem i Jamiem.
Znanymi pogromcami mitów, których oglądam w roli gospodarzy programu telewizyjnego na kanale Discovery Science. Tym razem w ich imieniu przemówił, a właściwie napisał, inny autor, który w odróżnieniu od autora pierwszej odsłony serii, nie zachował formuły odcinków na wizji. Motywem przewodnim uczynił nie...

Szalenie interesująca książka, prawie tak samo mocno jak same odcinki Pogromców w tv. Jednak mnogość wątków i szczegółowość okropnie męczy i powoduje, że pod koniec rozdziału zastanawiałam się o czym właściwie był i jakie było pytanie (mit do obalenia).
Mam wrażenie, że dla fanów serialu orientujących się dość dobrze i szczegółowo w odcinkach, jest to świetne przypomnienie tego, co już się dowiedzieli z tv. Natomiast dla laika, nieznającego Pogromców, bądź oglądającego ich na ekranie sporadycznie, książka jest ciężka pod względem wizualnym (ramki, cytaty, odnośniki) i można się pogubić w treści. Mimo, że jest ona bardzo ciekawa i w pewien sposób kontrowersyjna.

Szalenie interesująca książka, prawie tak samo mocno jak same odcinki Pogromców w tv. Jednak mnogość wątków i szczegółowość okropnie męczy i powoduje, że pod koniec rozdziału zastanawiałam się o czym właściwie był i jakie było pytanie (mit do obalenia).
Mam wrażenie, że dla fanów serialu orientujących się dość dobrze i szczegółowo w odcinkach, jest to świetne przypomnienie...

Mam mieszane uczucia po tej lekturze. Z jednej strony jest tam garść interesujących faktów, a z drugiej strony spodziewałem się więcej konkretów i bezpośredniego stanowiska odnośnie mitów i półprawd. Takich mitów opisanych dosłownie i z jasną odpowiedzią jest tam niewiele. I tym jestem rozczarowany. Książka musi najwyraźniej współtowarzyszyć serialowi i jest pewnie dobrym uzupełnieniem filmu, tyle że ja go nie oglądam. Język, zapewne charakterystyczny dla głównych bohaterów wydaje się być zabawny, ale nie pasuje do naszej kultury europejskiej. Myślę, natomiast, że gdy podaruję tę książę nastoletniej bratanicy żywo interesującej się otaczającym światem, to będzie miała z tej książki większą uciechę.

Mam mieszane uczucia po tej lekturze. Z jednej strony jest tam garść interesujących faktów, a z drugiej strony spodziewałem się więcej konkretów i bezpośredniego stanowiska odnośnie mitów i półprawd. Takich mitów opisanych dosłownie i z jasną odpowiedzią jest tam niewiele. I tym jestem rozczarowany. Książka musi najwyraźniej współtowarzyszyć serialowi i jest pewnie dobrym...

Pouczająca, ciekawa, a zarazem przepełniona humorem i zabawnymi anegdotkami - taka właśnie jest ta książka. Warta polecenia szczególnie fanom telewizyjnego programu "Pogromcy mitów", ale także wszystkim tym, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o funkcjonowaniu swojego organizmu, w bardzo przystępny i przyjemny sposób.

Pouczająca, ciekawa, a zarazem przepełniona humorem i zabawnymi anegdotkami - taka właśnie jest ta książka. Warta polecenia szczególnie fanom telewizyjnego programu "Pogromcy mitów", ale także wszystkim tym, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o funkcjonowaniu swojego organizmu, w bardzo przystępny i przyjemny sposób.

Wiedza ugruntowana doświadczeniem jest bezcenna. Dlatego tak dużym powodzeniem cieszy się program Pogromcy mitów emitowany przez stację Discovery Channel, w którym prowadzący niemal na naszych oczach przeprowadzają doświadczenia, aby obalić mity, potwierdzić prawdy i półprawdy. Nakładem wydawnictwa Pascal ukazała się pozycja z serii Pogromcy mitów, odnosząca się do tajemnic ludzkiego ciała.

A jak wiadomo ciało ludzkie jest najbardziej złożoną machiną w całym wszechświecie, więc jeżeli macie na tyle odwagi, aby wyjść mu naprzeciw to nie ma lepszego sposobu, jak zacząć od nurtujących wszystkich ciekawostek. Autorzy zbadali reakcje organizmu na rozmaite bodźce i tak, jeżeli interesuje was czy można złapać zębami wystrzeloną kulkę, albo dlaczego jedne bąki mają nieprzyjemny zapach, a inne nie? Czy można pomalować ciało złotą farbą, nie umniejszając przypisanym skórze funkcjom? Czy cukierki Pop Rocks, zawierające dwutlenek węgla mogą rozsadzić żołądek? Jak długo człowiek przeżyje w grobie? Dlaczego z najbardziej stresujących sytuacjach zdarza nam się ziewać?

W tej książce jest mnóstwo pytań i równie wiele odpowiedzi. Nie wszystkie są jednoznaczne, ale za to każda przedstawiona jest w niezwykle interesujący sposób. Dodatkowo wszystko opatrzone jest ilustracjami, które ułatwiają i urozmaicają odbiór. Zarówno forma książki jak i jej treść można by nazwać niestandardową.


Tę książkę mogę bez wahania polecić wszystkim, którzy zainteresowani są zgłębianiem tajemnic ciała ludzkiego. Pamiętajcie jednak, aby nie przeprowadzać podobnych eksperymentów, wystarczy że autorzy narazili swoje bezpieczeństwo, abyśmy mogli siedzieć wygodnie w fotelu i co rusz mówić: O kurczę! naprawdę?

Wiedza ugruntowana doświadczeniem jest bezcenna. Dlatego tak dużym powodzeniem cieszy się program Pogromcy mitów emitowany przez stację Discovery Channel, w którym prowadzący niemal na naszych oczach przeprowadzają doświadczenia, aby obalić mity, potwierdzić prawdy i półprawdy. Nakładem wydawnictwa Pascal ukazała się pozycja z serii Pogromcy mitów, odnosząca się do tajemnic...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2012/10/nicholas-searle-pogromcy-mitow-ciao.html

Miłośnicy programów emitowanych na Discovery Channel z pewnością znają panów z okładki. Z tego względu, iż nie jestem posiadaczką owego kanału telewizyjnego, do tej pory miałam niewielkie pojęcie o "Pogromcach mitów". Owszem, o programie Adama i Jamiego słyszałam co nieco, ale nie na tyle, abym mogła wypowiadać się o nim bądź prowadzić dyskusję na tematy poruszane w "Pogromcach mitów". Na szczęście w moje ręce trafiła najnowsza książka, w której Adam i Jammie zabierają czytelników we wspaniałą podróż w głąb ludzkiego ciała.

Jestem pewna, że nieraz zadawaliście sobie pytania związane z funkcjonowaniem ludzkiego organizmu. Niektóre procesy i reakcje zachodzące w ciele człowieka, wydają się fenomenalne, niezwykłe i trudne do pojęcia dla laików, a czasami nawet i samych naukowców.
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się w jaki sposób bakterie pomagają w oddychaniu albo jaki nacisk wytrzyma ludzka kość? A może wiecie co sprawia, że ziewamy?Czy uważacie, że człowiek potrafi złapać zębami wystrzeloną kulę? A co dzieje się z tuszem podczas robienia tatuażu? Może wiecie, czy cukierki zawierające dwutlenek węgla mogą rozsadzić żołądek?
Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdziecie, sięgając po "Pogromców mitów: Ciało - mity, prawdy i półprawdy" autorstwa Nicholasa Searle'a.

Ta publikacja jest świetna. Podczas lektury dowiedziałam się wielu rzeczy, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Mieliście świadomość tego, że psy posiadają gruczoły wytwarzające pot, wyłącznie na podeszwach łap? Właśnie to sprawia, że w upalne dni nasze pupile tak strasznie dyszą. Poza tym, wiecie, że mocz przewodzi prąd, a najskuteczniejszym środkiem przeciwbólowym jest imbir? Dla mnie - osoby leworęcznej - ciekawą informacją okazał się fakt, iż osoby piszące lewą ręką mają wrodzony krótszy czas reakcji niż praworęczni. Ach, jak miło!
Największym zaskoczeniem, a na pewno nie najmilszym, okazała się wzmianka o gazach jelitowych, która uświadamia czytelników, iż wstrzymane gazy wędrują do krwiobiegu, a następnie przedostają się do płuc i zostają wydalane... przez usta! W takim wypadku chyba lepiej najeść się wstydu, puszczając bąka w towarzystwie, niż wstrzymać się i mieć świadomość, że gazy i tak wydostaną się z naszego organizmu - innym wyjściem. A fu!

Swoje słowa uznania kieruję ku tłumaczowi tej książki, który naprawdę przyłożył się do tego zadania i sprawił, że "Pogromców mitów" czyta się niezwykle płynnie, szybko i z niegasnącym zainteresowaniem. Dużym plusem jest także zróżnicowana czcionka, dzięki czemu wiemy, co zasługuje na szczególną uwagę (oczywiście wszystko! ;-)). Szata graficzna jest świetna - przyciągająca wzrok, ale zarazem nie odciągająca uwagi czytelnika od treści zawartej na danej stronie. Ponadto, osoby pracujące nad tą książką zadbały również o odnośniki wyjaśniające bądź uzupełniające poszczególne informacje, a co ważniejsze wiadomości ujęte są w ramkach. Kwintesencją całej publikacji jest niebanalny, zabawny i miejscami ironiczny styl, który powoduje nieoczekiwane wybuchy śmiechu.

Tak naprawdę, nigdy nie byłam zafascynowana szkolnym przedmiotem, jakim jest biologia, i myślę, że pewną część winy (o ile można tutaj o niej mówić) ponoszą nauczyciele, którzy zazwyczaj próbowali jedynie odbębnić zajęcia jak najszybciej, aby mieć święty spokój. Jestem przekonana o tym, że gdyby nauczyciele biologii byli chociaż w pewnym stopniu tacy, jak badacze w "Pogromcach mitów", to świat byłby o wiele prostszy i piękniejszy, a na pewno zapełniony większą ilością miłośników biologii. Na ostatnich stronach znajduje się zdanie: "Robiliśmy wszystko, by równocześnie zaspokoić twoją żądzę wiedzy i pragnienie rozrywki. * Zapewniam, że udało się!

* cytat ze str. 147

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2012/10/nicholas-searle-pogromcy-mitow-ciao.html

Miłośnicy programów emitowanych na Discovery Channel z pewnością znają panów z okładki. Z tego względu, iż nie jestem posiadaczką owego kanału telewizyjnego, do tej pory miałam niewielkie pojęcie o "Pogromcach mitów". Owszem, o programie Adama i Jamiego słyszałam co nieco, ale nie na tyle, abym...

Kto nigdy nawet nie słyszał o Pogromcach Mitów - ręka w górę! Nikt się nie zgłasza? Nic dziwnego. Ci dwaj sympatyczni panowie dali się poznać światu za sprawą programu emitowanego na Discovery Channel. Obalają w nim mity dotyczące wielu dziedzin nauki, przedstawiają ciekawe doświadczenia. Udowadniają przy tym, że wątpliwości gnębiące niekiedy wielu z nas są jak najbardziej słuszne, a to, co wydaje się niewiarygodne, jest jedynym racjonalnym wytłumaczeniem.

Nie inaczej jest w przypadku książki Nicholasa Searle’a, zatytułowanej „Ciało - mity, prawdy i półprawdy”. Pogromcy wzięli pod lupę ludzki organizm i w dość żartobliwy sposób rozwiali wiele wątpliwości. Jaki nacisk może wytrzymać kość? Co się dzieje z tatuażem podczas rezonansu magnetycznego? Jak zapobiec chorobie lokomocyjnej? Odpowiedzi na te inne pytania znajdziecie właśnie w owej książce..

Biorąc „Pogromców mitów. Ciało” do ręki, właściwie nie wiadomo, czego się spodziewać. Z jednej strony - skoro program tych panów jest po prostu fenomenalny, książka powinna mu dorównywać. Ale czy można w ciekawy sposób opisać funkcjonowanie ludzkiego organizmu? Przecież nie każdy interesuje się biologią… A jednak - książka Nicholasa Searle’a przypadnie do gustu chyba każdemu. Wszystkie ciekawostki są opisane przystępnie, z typową dla Pogromców Mitów dawką humoru i ironii. Dowiadujemy się, między innymi, iż „człowiek nie może popełnić samobójstwa, wstrzymując oddech, chyba, że mamy do czynienia z wyjątkowym durniem”. Ponadto, autor zwraca się bezpośrednio do czytelnika, zamiast „ciało człowieka” pisze „twoje ciało”. Jest to dość… dziwne, ale, bez wątpienia, sprawia, że czyta się bardzo miło.

W książce znajduje się kilkadziesiąt fotografii. Niewątpliwie, są one urozmaiceniem treści, jednakże ich jakość pozostawia wiele do życzenia. Zdecydowana większość z nich jest rozpikselowana. Inne grafiki i ramki są już, na szczęście, dopracowane w najdrobniejszych szczegółach.

Książka, pomimo swej niewielkiej objętości (156 stron) i dużej liczby zdjęć, pozwala nam pogłębić wiedzę na temat funkcjonowania ludzkiego ciała. Nie muszę chyba dodawać, że jest ona rzetelna? Pogromcy, mimo że przedstawiają wszystko żartobliwie, słyną z wnikliwości. Wszystkie informacje, jakie nam przekazują są sprawdzone i możemy (a nawet powinniśmy!) z czystym sumieniem przekazywać innym. Dzieciom, dorosłym, przypadkowym osobom spotkanym na ulicy - każdy powinien wiedzieć, jak funkcjonuje jego organizm.

Komu polecam „Pogromców Mitów. Ciało”? Wam wszystkim. No, może wyłączając studentów kierunków medycznych - mam nadzieję, że żaden lekarz nie polega na wiedzy z owej książki, podręczniki to zdecydowanie lepszy wybór. Tym, którzy na medycynę czy pokrewne kierunki się nie wybierają, gwarantuję, że podczas lektury uśmieją się do łez, a informacje podane w przystępny sposób zapadną im w pamięć.

Kto nigdy nawet nie słyszał o Pogromcach Mitów - ręka w górę! Nikt się nie zgłasza? Nic dziwnego. Ci dwaj sympatyczni panowie dali się poznać światu za sprawą programu emitowanego na Discovery Channel. Obalają w nim mity dotyczące wielu dziedzin nauki, przedstawiają ciekawe doświadczenia. Udowadniają przy tym, że wątpliwości gnębiące niekiedy wielu z nas są jak najbardziej...

Niezwykle skomplikowana machina

Ciało ludzkie jest jednym z najbardziej skomplikowanych systemów na świecie. Składa się z milionów komórek, układów i narządów, które działają jeśli jesteśmy zdrowi w sposób zgodny i zależny od siebie. Gdy nie daj Boże zachorujemy i coś w naszym organiźmie szwankuje zostaje zaburzona równowaga pracy niezwykle złożonej maszyny do jakiej można śmiało porównać nasze ciało. Organizm ludzki codziennie wykonuje szereg czynności. Nawet, gdy dojdziemy do wniosku, że nic nie robimy to nasze ciało intensywnie pracuje. Serce pompuje życiodajny tlen, nerki usuwają to, co zbędne, komórki rodzą się i umierają, włosy rosną, ślinianki produkują ślinę, która pomaga w spaleniu zjedzonego obiadu i tak mogłabym pisać bez końca. Na temat funkcjonowania ludzkiego organizmu krąży wiele mitów. W książce wydanej na podstawie serii programów emitowanych przez stację Discovery Channel dwaj śmiałkowie Adam i Jammie starają się dociec co jest prawdą, co tylko częściowo bywa prawdziwe, a co jest po prostu fikcją. Ludzkie ciało ma wiele tajemnic, a oni chcą je poznać, rozgryźć i naświetlić to, co warte poznania, a co może nam ułatwić życie.

Książka jest pięknie wydana, tekst uzupełniają zdjęcia. Czyta się ją jednym tchem, bo zawarta w niej wiedza jest o wiele ciekawiej podana niż w wielu podręcznikach biologii. Lektura pełna ciekawostek o wiele ciekawiej przekazuje szereg informacji. Do suchych prawd dodane są własne obserwacje dwóch odważnych badaczy, którzy podejmują się także wykonania przeróżnych doświadczeń w celu wyeliminowania fałszu. Lektura śmiało traktuje o sprawach mniej lub bardziej wstydliwych jak np. puszczanie "bąków". Tekst pisany jest z dużą dawką humoru i dystansu do czynności, o których dobre maniery nie pozwalają otwarcie rozmawiać.W książce nie ma tematów tabu, a Adam i jego partner hołdują zasadzie, że nic co ludzkie obce nie bywa. Przeczytanie 150 stron zastąpiło mi wiele lekcji z anatomii i uzmysłowiło, to co koniecznie i praktyczne. Bo jak się okazuje pot bywa dla nas bardziej pożyteczny niż nam się wydaje. Po lekturze bardziej rozsądnie podejdę do stosowania antyprespiratów. Z pewnością nie siądę też po kieliszku wina za kółko i nie będę powstrzymywać wymiotów na siłę. Nie pytajcie czemu, bo jeśli Wam zdradzę, to może nie sięgniecie po tę publikację. A naprawdę warto. O naszym ciele krąży wiele mitów. Wiara w nie może spowodować, że sobie wyrządzimy krzywdę.

Biologia nie jest i nigdy nie była moją pasją czy konikiem, mimo to książkę Searle'a przeczytałam z rozdziawioną buzią. Może to wskazówka dla autorów podręczników szkolnych, jak je pisać, by młodzież nie uczyła się anatomii pod przymusem jedynki, a z czystej przyjemności ? Idealna lektura dla ciekawych, młodszych i starszych, panów i pań. Polecam.

Niezwykle skomplikowana machina

Ciało ludzkie jest jednym z najbardziej skomplikowanych systemów na świecie. Składa się z milionów komórek, układów i narządów, które działają jeśli jesteśmy zdrowi w sposób zgodny i zależny od siebie. Gdy nie daj Boże zachorujemy i coś w naszym organiźmie szwankuje zostaje zaburzona równowaga pracy niezwykle złożonej maszyny do jakiej...