Pandemonium to książka wypełniona akcją po brzegi, w porównaniu do pierwszej części jest o wiele bardziej emocjonująca, więcej w niej zaskakujących zwrotów akcji. Od pierwszej do ostatniej strony coś się dzieję, a czytający pozostaje cały czas w niepewności czy Lena przeżyje, czy sobie poradzi, jak zniesie tyle tragedii. Sposób narracji też został zmieniony: w delirium Lena opowiadała o swoich losach na bieżące, przeplatając relacje dygresjami, wspomnieniami czy przemyśleniami. W Pandemonium narratorką również jest Lena, ale opowiada ona jednocześnie dwie historie: w niektórych rozdziałach mówi o swoich pierwszych dniach w Głuszy, o stawaniu się Odmieńcem, o powrocie do zdrowia, cierpieniu po stracie Alexa, o trudach życia w lesie. Inne rozdziały mówią o jej działaniu w ruchu oporu i o porwaniu jej i Juliana. Te rozdziały są pełne wartkiej akcji.Historia miłosna, która była głównym wątkiem w delirium, tutaj toczy się trochę przy okazji ucieczek, walki, zasadzek. Uroku dodaje jej fakt, że uczucie rodzi się między wrogami.
I gdy wydawało się, że Lena jakoś otrząsnęła się po śmierci Alexa, że zacznie układać sobie życie z Julianem, wszystko się komplikuje. Zaskakujący zwrot akcji na ostatniej stronie, aż zmusza do sięgnięcia po kolejną część.

Pandemonium to książka wypełniona akcją po brzegi, w porównaniu do pierwszej części jest o wiele bardziej emocjonująca, więcej w niej zaskakujących zwrotów akcji. Od pierwszej do ostatniej strony coś się dzieję, a czytający pozostaje cały czas w niepewności czy Lena przeżyje, czy sobie poradzi, jak zniesie tyle tragedii. Sposób narracji też został zmieniony: w delirium Lena...