Żałosne, tendencyjne i naiwne, choć porażająco dobrze napisane i bardzo przekonujące. Warto przeczytać,żeby wiedzieć, jak sprawny dziennikarz może zmanipulować czytelnika.
Ziemkiewicz przyrównał książkę Zychowicza do „Lodołamacza” Suworowa. Żarty! Suworow analizuje fakty pokazując, do czego – o mało co – mogło dojść. Nie rozwija jednak historiobajek alternatywnych. Zychowicz odwrotnie. Bardzo emocjonalnie, rzucając inwektywami przedstawia znane fakty jak prawdy objawione. Że Polska miała nieudolne i naiwne rządy w drugiej połowie lat trzydziestych nikt nie neguje, że odpowiadał za nieprzygotowanie kraju do wojny i nieprzemyślaną politykę też. Co więc nowego? Nie tyle twierdzenia, że Polska mogła sprzymierzyć się z Niemcami przeciw ZSRR (bo to też wielokrotnie analizowano), co głupie wizje, co by z tego wynikło. Autor widzi nas jako sojusznika Niemiec i sugeruje, jak to Hitlerowi zależało na sojuszu z wielką Polską. Ciekawie się ma do chciejstwa Zychowicza uwaga Hitlera po podpisaniu paktu z 1934 roku poczyniona do prezydenta Senatu Wolnego Miasta Gdańska, Rauschinga, że porozumienie ma „tylko chwilowe znaczenie”. Dodał też „nie mam zamiaru utrzymywać z nimi [Polakami] prawdziwej przyjaźni”. Pójdźmy tokiem bajki Zychowicza… Stalin czeka spokojnie aż Hitler rozgromi Francję wiosną 1940. A dlaczego Hitler miałby z tym czekać do wiosny 1940? Mógłby zrobić to latem 1939! Czemu Stalin nie miałby wykorzystać okazji i zaatakować Polski? Jakoby na przeszkodzie temu miałaby stanąć nasza kawaleria. Gdyby takie banialuki pisał gimnazjalista, a nie magister historii to bym się nie dziwił. Dla Zychowicza Armia Czerwona to obdartusy z karabinami na sznurkach i w tekturowych butach. Zychowicz czytał Suworowa bardzo wybiórczo, Sołonina chyba w ogóle. Tabele porównujące sprzęt i jego ilość we wrześniu 1939 są ogólnie dostępne. Odroczenie wojny o rok czy dwa nie zmieniłoby radykalnie proporcji. Zdjęcia nowoczesnych sowieckich czołgów na ulicach Lwowa są Zychowiczowi nieznane? Ale jest na to recepta, przecież dobry wujek Hitler by nas dozbroił. Sypnąłby Me-109, Pzkw. III i IV. Nie wiem tylko, czym by wtedy walczył we Francji. Hitler był szaleńcem, ale nie idiotą, żeby dozbrajać obcą armię swoim najnowocześniejszym sprzętem. Mamy wizję „Łosi” bombardujących sowieckie miasta. Ciekawe, co by leciało w osłonie tych bombowców. Bardziej realna wizja to SB-2 i Ar-2 bombardujące polskie miasta w osłonie I-16. Jest wizja galopującej kawalerii po ukraińskich stepach. Kawaleria się sprawdzała w wielu sytuacjach, ale nie strategicznych. To nie formacja do przełamywania linii obronnych, nie mówiąc o walkach na rozległym płaskim terenie. No, chyba, że Zychowicz zastosowałby konie pancerne. Jest wizja Japończyków wyzwalających zeków z Gułagu. Cóż za brednie! Japończycy jako wyzwoliciele zeków? Chyba dla zdobycia siły roboczej. W „realu” Japończycy skierowali się przeciw USA, bo dostawali łupnia w Mongolii od jakoby nędznej Armii Czerwonej. Ale nawet gdyby… Po co USA miałyby wtedy przystępować do wojny? Bez USA nie byłoby Aliantów, do których moglibyśmy się przyłączyć przeciw Niemcom. I być może autor tych głupot by się nie narodził… I tak dalej…

Żałosne, tendencyjne i naiwne, choć porażająco dobrze napisane i bardzo przekonujące. Warto przeczytać,żeby wiedzieć, jak sprawny dziennikarz może zmanipulować czytelnika.
Ziemkiewicz przyrównał książkę Zychowicza do „Lodołamacza” Suworowa. Żarty! Suworow analizuje fakty pokazując, do czego – o mało co – mogło dojść. Nie rozwija jednak historiobajek alternatywnych....