Cenna pozycja, szczególnie w czasach, kiedy na Zachodzie Dhamma jest coraz częściej zawłaszczana przez lewicę. Batchelor przekonująco argumentuje za czymś, co można by nazwać ponadkulturowym, kognitywnym rdzeniem buddyzmu dającym narzędzia do pracy nad sobą w niestałym, nieprzewidywalnym świecie - narzędzia, które sympatykom partii Razem mogą być przydatne nie mniej niż Samowi Harrisowi, konserwatywnym rewolucjonistom czy Azjatom z ich zamiłowaniem do wojny (fragment o Koreańczykach, którzy na jeden dzień przerywają odosobnienie medytacyjne, by wziąć udział w szkoleniu wojskowym doprawdy wspaniały).


Batchelor - jak chyba nikt wcześniej - przybliżył mi również historycznego Buddę. Książka jest tak pomyślana, że w II części autor opisuje wrażenia z pobytu w miejscach życia. Przejmujące są opisy melancholii zapadłych dziur, które zostały po niegdyś kwitnącej stolicy klanu Śakjów czy po Radźagasze, jak gdyby potwierdzając kluczowe, buddyjskie rozpoznanie rzeczywistości: wszystko, co powstaje, podlega rozpadowi i nie jest mną.

Cenna pozycja, szczególnie w czasach, kiedy na Zachodzie Dhamma jest coraz częściej zawłaszczana przez lewicę. Batchelor przekonująco argumentuje za czymś, co można by nazwać ponadkulturowym, kognitywnym rdzeniem buddyzmu dającym narzędzia do pracy nad sobą w niestałym, nieprzewidywalnym świecie - narzędzia, które sympatykom partii Razem mogą być przydatne nie mniej niż...

Pierwsza część świetna, ukazuje paradoks obecny w naukach buddyzmu tybetańskiego, gdzie z jednej strony mówi się o tym, ze należy wszystko samemu sprawdzić, a z drugiej strony podaje się dogmaty z którymi nie powinno się dyskutować. Świeży powiew, pozycja obowiązkowa dla "buddyjskich racjonalistów", osób zmęczonych fanatyzmem i pomieszaniem wielu praktykujących tę ścieżkę na zachodzie. Druga część, przedstawiając dzieje historycznego Buddy, mnie trochę znudziła. Jednak całościowo zdecydowanie polecam.

Pierwsza część świetna, ukazuje paradoks obecny w naukach buddyzmu tybetańskiego, gdzie z jednej strony mówi się o tym, ze należy wszystko samemu sprawdzić, a z drugiej strony podaje się dogmaty z którymi nie powinno się dyskutować. Świeży powiew, pozycja obowiązkowa dla "buddyjskich racjonalistów", osób zmęczonych fanatyzmem i pomieszaniem wielu praktykujących tę ścieżkę...

Myślałem że będzie narzekanie i mądrzenie się a była bardzo klarownie i merytorycznie wyłożona koncepcja historycznego Buddy oraz duchowa podróż autora poprzez rożne buddyjskie tradycje i kraje, przeplatana bardzo rzeczowymi wnioskami. Stawia też pytanie co zostało z miejsc objętych dzisiaj kultem i czemu one służą. Czy ruiny są bardziej wartościowe od prapotomków świerszczy które cykały w czasach Buddy. Batchelor stara się dojść do samego korzenia swojego doświadczenia. Książka jest dobrze napisana, opowieść płynie i nie nuży. Z cała pewnością będzie zrozumiała dla czytelnika niezaznajomionego z buddyzmem oraz szalenie inspirująca i świeża dla tych którzy buddyzmem już się zajmują. gorąco polecam i sam będę do niej wracał na pewno jeszcze niejednokrotnie.

Myślałem że będzie narzekanie i mądrzenie się a była bardzo klarownie i merytorycznie wyłożona koncepcja historycznego Buddy oraz duchowa podróż autora poprzez rożne buddyjskie tradycje i kraje, przeplatana bardzo rzeczowymi wnioskami. Stawia też pytanie co zostało z miejsc objętych dzisiaj kultem i czemu one służą. Czy ruiny są bardziej wartościowe od prapotomków...

Zniechęconym do jakichkolwiek form religijności wolnomyślicielom, których intryguje postać Buddy i jego pierwotna filozofia, szczerze polecam.
Batchelor przedstawia trapiące wielu dylematy w sposób nienatrętny, a rzeczowy, nie ukrywając jednak własnej stronniczości. Rozważania jego są o tyle wartościowe, że doświadczył zarówno buddyzmu monastycznego jak i świeckiego. Dodatkowo nakreśla sylwetkę Gotamy , pozwalając na całościowy, w miarę możliwości odmitologizowany ogląd jego historii.
300 stron opowieści o drodze autora poprzez praktykę i filozofię buddyjską zostawia we mnie pożądane przekonanie, że możliwe jest potraktowanie Dhammy w kategoriach filozoficznych, nie przyjmując religijnej otoczki bożków i teistycznych twierdzeń. Nie mogę się jednak wyzbyć poczucia, że wartościowym jest wyjście od konkretnej tradycji i nauczyciela, by kształtować własny światopogląd w oparciu o solidne fundamenty.

Zniechęconym do jakichkolwiek form religijności wolnomyślicielom, których intryguje postać Buddy i jego pierwotna filozofia, szczerze polecam.
Batchelor przedstawia trapiące wielu dylematy w sposób nienatrętny, a rzeczowy, nie ukrywając jednak własnej stronniczości. Rozważania jego są o tyle wartościowe, że doświadczył zarówno buddyzmu monastycznego jak i świeckiego....

Urodzony w Szkocji w 1953 Stephen Batchelor, mając zaledwie 18 lat, wyruszył do Indii. Wzorując się na Jacku Kerouacu i Allenie Ginsbergu udał się na „ bliżej nieokreślone poszukiwania”. W głowie miał świeżo przeczytaną Bhagawadgitę, Siddharthę Hessego i Tybetańską Księgę Umarłych. Pod nosem nucił Pink Floyd i Soft Machine. Trzy lata później był już mnichem, „który miał wytrwać w celibacie” , ” z ogoloną głową, w bordowych szatach“.(str.41)
W książce opisuje swoje poszukiwania i ogromne wątliwości jakie targały nim praktycznie od początku swojej fascynacji buddyzmem. Nie wierzy bezkrytycznie, analizuje, zadaje pytania, szuka odpowiedzi. Studiował nie tylko teksty buddyjskie ale także myślicieli zachodnich, w tym Heideggera. Szeroka wiedza sprawia, że jego spojrzenie jest świeże, wnikliwe i zrozumiałe dla człowieka z zachodu. Opowiada o Buddzie, jego czasach i życiu w sposób racjonalny.Nie znajdziemy tu dewocji czy bufonady. Batchelor odczytuje na nowo zbiór tekstów przypisanych Siddhatcie Gotamie tzw. kanon palijski. Dręczące go przez całe życie wątliwości dotyczące wiary w reinkarnację interpretuje tłumacząc pierwszą mowę Buddy. Jednocześnie dodaje „Zdaję sobie sprawę, że wszystko, czego dowiem się o tym żyjącym przed stuleciami człowieku, będzie świadczyć także o mnie samym. Moje wyobrażenie o Buddzie nie jest wcale prawdziwsze od innych, nie jest lepsze od Twojego. Twierdzę jedynie, że kanon palijski i inne źródła mogą nam jeszcze wiele powiedzieć o Gotamie i jego naukach, że są skarbnicą nieodkrytych opowieści i wielu możliwych interpretacji.” (Str.135)

Batchelor zrzucił mnisie szaty, by wziąć ślub z Martine Fages(byłą mniszką). Żyją szczęśliwie niedaleko Bordeaux we Francji. Były mnich jest obecnie tłumaczem i autorem wielu książek. Wraz z żoną prowadzą też odosobnienia na całym świecie.

W książce znalazł się też dramatyczny opis zniszczeń w Lhasie, którą Batchelor odwiedził wspólnie z żoną w 1985, zaraz po ślubie. Opisana „okrutna rzeczywistość” przypomniała mi relacje Tiziano Terzaniego z „Zakazanych wrót”.

Urodzony w Szkocji w 1953 Stephen Batchelor, mając zaledwie 18 lat, wyruszył do Indii. Wzorując się na Jacku Kerouacu i Allenie Ginsbergu udał się na „ bliżej nieokreślone poszukiwania”. W głowie miał świeżo przeczytaną Bhagawadgitę, Siddharthę Hessego i Tybetańską Księgę Umarłych. Pod nosem nucił Pink Floyd i Soft Machine. Trzy lata później był już mnichem, „który miał...

Jakoś ciężko było mi się za nią zabrać. Myślałam, że będzie nudna, albo że autor będzie krytykował i umniejszał buddyzm. A tu miłe zaskoczenie. Książka jest wciągająca, świeża, szczera.
Tradycja buddyjska od czasów Buddy rozprzestrzeniała się i zmieniała. Powstawały różne szkoły, z których każda wnosiła swoje praktyki. Autor próbuje dotrzeć do samych początków, do samego Gotamy. Rekonstruuje jego życie i przekaz na podstawie kanonu palijskiego, odrzuca obce naleciałosci.
Dla mnie z pewnych względów przełomowa, gdyż zmagam się z niektórymi problemami związanymi z buddyzmem, o których pisze autor.
Polecam

Jakoś ciężko było mi się za nią zabrać. Myślałam, że będzie nudna, albo że autor będzie krytykował i umniejszał buddyzm. A tu miłe zaskoczenie. Książka jest wciągająca, świeża, szczera.
Tradycja buddyjska od czasów Buddy rozprzestrzeniała się i zmieniała. Powstawały różne szkoły, z których każda wnosiła swoje praktyki. Autor próbuje dotrzeć do samych początków, do samego...

Rewelacyjna książka. Uczciwa, wciągająca, dająca poczucie znajomości z autorem. Ciekawa zarówno dla buddystów, ateistów, jak i ludzi o innych światopoglądach, którzy podejmują poszukiwania duchowe i cenią sobie rozwój osobisty.

Rewelacyjna książka. Uczciwa, wciągająca, dająca poczucie znajomości z autorem. Ciekawa zarówno dla buddystów, ateistów, jak i ludzi o innych światopoglądach, którzy podejmują poszukiwania duchowe i cenią sobie rozwój osobisty.

Bardzo ciekawa podróż. Bardzo interesująco opisane zmagania, które i mnie w pewnym sensie są bliskie. Szkoda tylko, że książka kończy się takim wyrazistym zamknięciem - nową, egzystencjalną ramką, w którą Budda zostaje wciśnięty.

Bardzo ciekawa podróż. Bardzo interesująco opisane zmagania, które i mnie w pewnym sensie są bliskie. Szkoda tylko, że książka kończy się takim wyrazistym zamknięciem - nową, egzystencjalną ramką, w którą Budda zostaje wciśnięty.

Każda religia ma swój "beton", który trudno rozkruszyć. Teoretycznie buddyzm nie powinien mieć dogmatów, a jednak..

Każda religia ma swój "beton", który trudno rozkruszyć. Teoretycznie buddyzm nie powinien mieć dogmatów, a jednak..