Wenecja. To właśnie tam wakacje z rodziną spędza siedemnastoletnia Anna. W ciągu dnia jej rodzice zajmują się swoimi sprawami, a jej pozostaje samotne zwiedzanie miasta. Podczas jednego z takich spacerów po Wenecji jej wzrok ląduje na czerwonej gondoli. To dziwne. W końcu wszystkie według prawa muszą być czarne. Podczas parady historycznej znów ją dostrzega. Przez przypadek zostaje wepchnięta do wody, a zaraz potem na pokład gondoli wyciąga ją niesamowicie przystojny mężczyzna. Gdy próbuje zejść coś się dzieje. Świat zaczyna się rozpływać. Nagle budzi się. Wszędzie jest ciemno. Ludzie chodzą ubrani w stare stroje z innej epoki. Anna chce tylko wrócić do hotelu. Jednak okazuje się, że przeniosła się w przeszłość do XV wieku.


Gdy po nią sięgłam tak i z nią zostałam. Nie mogłam się oderwać, bo historia z każdą kolejną stroną przybierała na sile. Czy to w domu, czy w szkole, czy jeszcze gdzie indziej czytałam. Wenecja jest jak dla mnie miejscem jak z jakieś bajki i to że została przedstawiona w tej książce jest naprawdę wielkim atutem. W końcu chciałam ją przeczytać głównie z tego powodu. Na pierwszy rzut oka jest świetna, tajemnicza okładka, przyciągający tytuł i ta Wenecja. Dzięki temu trudno oprzeć się zaczytaniu w tej powieści.

Anna poznaje Klaryssę, która też cofnęła się w czasie. Jednak Klaryssa pochodzi z XVIII wieku. Dziewczyna nie może opowiedzieć jej o wszystkim ze swoich czasów, ponieważ jej nowa towarzyszka jeszcze tego nie zaznała u siebie. Jest to forma pewnej blokady. Anna ma niedługo wrócić do XXI wieku. Gdy ma to nastąpić jest tak szczęśliwa, że trudno jest to opisać. Jednak coś idzie nie tak i zostaje w przeszłości. Jak później się okazuje ma do zrobienia jakieś zadanie, ale jakie nikt nie ma pojęcia.

W książce przede wszystkim podobali mi się bohaterowie, ponieważ byli bardzo różnorodni. Do tego opis Wenecji. Ostatnio podobają mi się ogólnie wszystkie książki, w których współcześni ludzie przenoszą się w czasie. Do tego bardziej polubiłam dzięki temu historię, co daje takim książką kolejny plus, bo mnie trudno jest zachęcić do tego przedmiotu. Uważam, że książka ma wiele zalet, które przemawiają za tym, aby się z nią zapoznać. Dodam jeszcze, że ta książka, jak rzadko która ma jak dla mnie bardzo dobre zakończenie.

Tak więc polecam książkę wszystkim. Młodym i starszym, kochającym historię i tym, którzy za nią nie przepadają, wszystkim bez wyjątku, bo jest warto.

Za możliwość przeczytania tej magicznej książki dziękuję pani Annie Pawlikowskiej

Wenecja. To właśnie tam wakacje z rodziną spędza siedemnastoletnia Anna. W ciągu dnia jej rodzice zajmują się swoimi sprawami, a jej pozostaje samotne zwiedzanie miasta. Podczas jednego z takich spacerów po Wenecji jej wzrok ląduje na czerwonej gondoli. To dziwne. W końcu wszystkie według prawa muszą być czarne. Podczas parady historycznej znów ją dostrzega. Przez przypadek...