Jak wspominałam, książka ciągnęła się jak seriale mające po tysiące odcinków albo i więcej. Mimo nie całych trzystu stron, przeczytanych w kilka godzin, przeżywałam katusze. Przykro mi to mówić, ale ten debiut był do niczego i nie wiem, czy jest sens po niego sięgać. Nic kompletnie nie przekazuje, żadnych wartości, nic kompletnie. Przykładów życiowych również nie daje. I co jest najgorsze, nie ma tutaj rozdziałów. Doprowadzało mnie to do chandry, no bo jak tak można, no nie wierzę. Źle się czyta, jak czytelnik chce sobie zrobić przerwę musi czekać do gwiazdki, żeby móc ją odłożyć, bo w połowie strony to tak kiepsko.

O czym jest książka? O poszukiwaniu lepszego życia, szukaniu zapomnienia, które nigdy nie nadchodzi, o miłości, która nie umarła, a tak bardzo pragniono ją zniszczyć. I jeden mały szczegół, który mi się spodobał, a mianowicie to, że.. było tam o ogrodach. Sama marzę mieć mały domek i malutki ogródek, własne kwiatuszki i takie różne. Chyba dzięki temu przetrwałam tą książkę.

Reasumując nieszczególnie polecam, bo powieść ze sobą nic nie niesie. gdybym miała raz jeszcze się zastanowić i przeczytać ją, na pewno bym tego nie zrobiła. Starałam się mocno jej nie skrytykować, ale pomimo iż szybko się czyta, banalnie napisana nie tworzy barier. Jednakże w ogóle nie trafiła w moje gusta. Kompletnie. Jeżeli będziecie chcieli ją przeczytać, to na własną odpowiedzialność. Ja nie polecam.

Cała recenzja dostępna na: http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/

Jak wspominałam, książka ciągnęła się jak seriale mające po tysiące odcinków albo i więcej. Mimo nie całych trzystu stron, przeczytanych w kilka godzin, przeżywałam katusze. Przykro mi to mówić, ale ten debiut był do niczego i nie wiem, czy jest sens po niego sięgać. Nic kompletnie nie przekazuje, żadnych wartości, nic kompletnie. Przykładów życiowych również nie daje. I co...