Koszmar to abstrakcyjna część naszego umysłu, która potrafi nas przerazić, owiać nas dreszczem strachu. Czyha na nas w nocy, gdy zaśniemy, gdy nasza świadomość sobie odpoczywa, gdy jest wyluzowana.
Najczęściej koszmar jest ozdwierciedleniem naszych fobii, tego czego najbardziej się boimy...
*********************pająki, węże, robaki, chrabąszcze, myszy..., woda, ciemność, strach przed zamknięciem...*********************************
To tylko niektóre z pożywek dla naszych koszmarów. Jest ich całe mnóstwo. lecz to już zależy od człowieka. Przykłady można mnożyć.

Moim największym koszmarem dzieciństwa, jak jeszcze byłem nieopierzonym bahorem, dennisem rozrabiaką był kogut. Otwierając klapę na strych, zawsze wyłaniał się z ciemności, wskakiwał mi na klatkę piersiową, trzepocząc skrzydłami. Właśnie w tym momencie zawsze się budziłem. Teraz nie mam już koszmarów, ale za dzieciaka, ten przerażał mnie do szpiku kości. Do dzisiaj nawet na widok koguta, od razu przypomina mi się ten sen. Odtwarzam w umyśle ten obraz. Lecz teraz już tylko z uśmiechem na twarzy, jako symboliczne wspomnienie z dzieciństwa.

Dlaczego tak rzuciłem się na temat koszmarów...
Przypomnijcie sobie swój największy koszmar, którego śmiertelnie się boicie. On dzieje się tylko w czasie snu...
...a jeśli znajdzie się ktoś, kto wie, czego się boicie, co was przeraża i inscenizuje ten koszmar na żywo..., mordując was, waszym koszmarem..., co wtedy czujecie? Strach pomyśleć...

Taka właśnie osoba w głównej mierze napędza fabułę książki Chrisa Cartera "Egzekutor". Zanim zmierzyłem się z tą książką, poczytałem sobie o niej mnóstwo opinii. Zdecydowanie przeważały opinie pozytywne..., bardzo rzadko pojawiały się takie, które podważały wartość książki. Zatem miałem wobec tej książki, tego autora dosyć spore oczekiwania. Czy je spełnił...?
Niestety, nie do końca. Niby czytało się lekko, akcja była dynamiczna, zawsze coś się działo. Jednak czegoś mi zabrakło. Może powodem był zbyt bardzo oklepany schemt, który często jest spotykany. Myślę, że właśnie dlatego. Starał się wyjść poza ten schemat, tworząc brutalny kryminał, gdzie sceny zabójstw, morderstw nie były raczej przeznaczone dla czytelników o wysokim stopniu wrażliwości. Nie można odmówić mu pomysłowości, bowiem aż czasem sam dziwiłem się tak wysokim poziomem brutalności, przemocy. Chciał pokazać bardzo mroczną stronę ludzkiej osobowości i to na pewno mu się udało.
Jednak nie mogłem utożsamić z postaciami. Były dla mnie trochę sztuczne, nie do końca autentyczne. Nie czułem ich po prostu. Nie skupił się za bardzo na ich emocjach, przeżyciach wewnętrznych. Nie dało ich się za bardzo poznać. Być może to kwestia tej dynamicznej akcji. Szybkie i krótkie rozdziały napędzały tempo. Nie było czasu i miejsca na poznanie bohaterów. W pewnym stopniu na pewno to jest jednym z powodów.
Mam też trochę zastrzeżeń, jeśli chodzi o zakończenie. Dla mnie bez fajerwerków.
Średni kryminał jak dla mnie, choć jak ktoś spojrzy na ocenę, może poddać moje słowa w wątpliwość.

"Opinia jest jak dupa. Każdy ma własną"
S. King (Znalezione nie kradzione)

Od czasu, gdy przeczytałem trylogię Millenium Stiega Larssona, niewielu autorów zbliżyło się do doskonałości jaką doświadczyłem sagą tego genialnego, nieżyjącego już pisarz. Stworzył kryminał idealny wedug mnie. Jo Nesbo, Jeffrey Deaver, Harlan Coben. Oni byli bardzo blisko tego, co osiągnął Larsson, a reszta jest przeciętna. Musi się jeszcze dużo uczyć.
Trzeba mieć to coś.
Może nie mają tego, czegoś...

Koszmar to abstrakcyjna część naszego umysłu, która potrafi nas przerazić, owiać nas dreszczem strachu. Czyha na nas w nocy, gdy zaśniemy, gdy nasza świadomość sobie odpoczywa, gdy jest wyluzowana.
Najczęściej koszmar jest ozdwierciedleniem naszych fobii, tego czego najbardziej się boimy...
*********************pająki, węże, robaki, chrabąszcze, myszy..., woda, ciemność,...