„Dziewczyna z aniołem” autorstwa Agnieszki Krawczyk, to jeden z najlepszych polskich kryminałów jakie było mi dane przeczytać w ostatnim czasie.
Autorka znana z zabawnych książek przesiąkniętych humorem („Morderstwo niedoskonałe”, „Miłość, szkielet i spaghetti”), tym razem pokazuje się z zupełnie innej, nieznanej wcześniej, strony.

„Dziewczyna z aniołem” to kryminał o charakterystycznym dusznym klimacie.
Autorka przenosi nas do Krakowa roku 1959, chociaż różnica w czasie wydaje się niewielka, to podczas lektury książki czujemy się jakbyśmy czytali o zupełnie innym świecie, egzotycznym kraju, który rządzi się swoimi prawami i czasami wręcz, absurdalnymi zasadami.

Polska schyłku lat 50-tych to kraj zdominowany przez agentów SB, kraj w którym trzeba było uważać na każde słowo i gest, kraj, którym rządziła paranoja i wieczny strach o siebie i swoich bliskich.
W tym dziwnym i niezbyt korzystnym dla polskiej historii czasie, zostaje zamordowana Iwona Horn, córka znanego krakowskiego prokuratora. Sprawca zostaje szybko ujęty, jednak już na pierwszy rzut oka widać, że milicja znalazła kozła ofiarnego, przypadkową osobę, która ma posłużyć jedynie do zatuszowania i wyciszenia sprawy.
Pytanie kim jest prawdziwy morderca dziewczyny nie daje spokoju nastoletniemu Filipowi. Wraz z doktorem Gruszewskim oraz Adamem, kolegą z klasy i zarazem chłopakiem ofiary, rozpoczynają własne, prywatne śledztwo, które ma doprowadzić ich do celu. To co odkrywają po drodze szokuje ówczesną opinię publiczną i wpływa niekorzystnie na życie kilku osób.
Kim naprawdę była Iwona Horn, dziewczyna o dwóch twarzach i osobowościach? Komu i czym naraziła się do tego stopnia by ponieść śmierć?

Książkę można podzielić na dwie części, sprzed śmierci Iwony i po.
W pierwszej z nich obserwujemy życie ówczesnego społeczeństwa, głównie nastolatków, którzy zdecydowanie różnią się od swoich współczesnych rówieśników. Licealiści lat 50-tych są niewinni i niedoświadczeni, szkoły dzielą się na żeńskie i męskie, a każde spotkanie z przedstawicielem płci przeciwnej przyprawia o zawrót głowy. W tym czasie wielkim wyczynem staje się chodzenie za rękę, a skradzione pocałunki są wręcz niemoralne.
Jednak jak w każdym świecie tak i tutaj zdarzają się wyjątki, pojawiają się postaci z zaburzeniami psychicznymi jak Leon, chorobliwie zafascynowany śmiercią, którego obsesja zaczyna przybierać niebezpieczne kształty, czy Iwona, nastolatka o dwóch twarzach, niebezpieczna i pociągająca, pozbawiona moralności i wyczucia.
Część druga rozpoczyna się w chwili znalezienia zwłok nastolatki, rozpoczyna się śledztwo i niebezpieczne podążanie za prawdę. Na jaw wychodzą mroczne, głęboko skrywane tajemnice.

„Dziewczyna z aniołem” zaskoczyła mnie swoją formą, podczas lektury nie raz przychodziło mi porównanie do znanej chyba wszystkim klasyki polskiej literatury młodzieżowej drugiej połowy XX wieku.
Wartka akcja i psychologiczna głębia w kreacji postaci sprawiają, że książka staje się wręcz lekturą obowiązkową każdego kto chciałby poczuć ten charakterystyczny klimat czasów powojennych.

„Dziewczyna z aniołem” autorstwa Agnieszki Krawczyk, to jeden z najlepszych polskich kryminałów jakie było mi dane przeczytać w ostatnim czasie.
Autorka znana z zabawnych książek przesiąkniętych humorem („Morderstwo niedoskonałe”, „Miłość, szkielet i spaghetti”), tym razem pokazuje się z zupełnie innej, nieznanej wcześniej, strony.

„Dziewczyna z aniołem” to kryminał o...