Są takie style w literaturze, które trzeba przyjmować z całym dobrodziejstwem – uroczymi cechami, ale i wadami. Tak też rzecz się ma z historiami, które ja nazywam „amerykańskimi”. Są słodkie, ckliwe i do bólu sentymentalne, przekazują zazwyczaj ważne wartości, takie jak rodzina, przyjaźń, czy patriotyzm. W dużych dawkach mogą być lekko niestrawne, ale czytane od czasu do czasu dostarczają wielu przyjemnych chwil z książką. Kierując się tą myślą skusiłam się na powieść jednego z bardziej znanych amerykańskich, współczesnych pisarzy – Davida Baldacci.

Jack, główny bohater książki jest śmiertelnie chory. Opuściła go już wszelka nadzieja na wyzdrowienie i postanawia tylko wszystkimi siłami dotrwać do Bożego Narodzenia, by być w tym czasie ze swoją rodziną – żoną i trójką dzieci. Okazuje się jednak, że Bóg śmieje się z ludzkich planów i to, co wydawało się niemożliwe – dzieje się. Dochodzi do tragedii i umiera nie Jack, ale jego żona Lizzie. Rodzina jest w szoku, dzieci lądują u różnych krewnych, a Jack osamotniony w hospicjum czeka już tylko na śmierć… Cuda się jednak zdarzają i mężczyzna powoli odzyskuje zdrowie. Postanawia zawalczyć o siebie i swoją rodzinę. To zadanie nie jest jednak wcale takie łatwe.

Historia przedstawiona przez Davida Baldacci jest w wielu momentach przewidywalna, choć zdarzają się miłe zaskoczenia. Jest mocno sentymentalna i ckliwa, po prostu taka amerykańska.;) Postacie nie są jakoś szczególnie mocno zarysowane, pojawia się jednak wiele ciekawych osobowości i aż szkoda, że zostały tak powierzchownie potraktowane. Książkę czyta się bardzo szybko i z pewnością można ją pochłonąć w jeden wieczór, tym bardziej, że ta historia naprawdę potrafi wciągnąć.

Dużym atutem tej książki są emocje – nieco wyolbrzymione i przerysowane, ale w trakcie lektury nie za bardzo zwraca się na to uwagę. Mimo tych wymienionych przeze mnie wad, powieść Baldacciego to naprawdę piękna historia miłości, przede wszystkim tej rodzinnej. Być może jestem dla niej nieco zbyt surowa, ale oczekiwałam po niej znacznie więcej. Rekomendacja Richarda Paula Evansa na okładce wiele mówi o tej książce i wielbiciele tego pisarza z pewnością będą usatysfakcjonowani.;). Przynajmniej częściowo ;).

Są takie style w literaturze, które trzeba przyjmować z całym dobrodziejstwem – uroczymi cechami, ale i wadami. Tak też rzecz się ma z historiami, które ja nazywam „amerykańskimi”. Są słodkie, ckliwe i do bólu sentymentalne, przekazują zazwyczaj ważne wartości, takie jak rodzina, przyjaźń, czy patriotyzm. W dużych dawkach mogą być lekko niestrawne, ale czytane od czasu do...