Rhys Trahaearn, zwany Żelaznym Księciem, uwolnił Anglię od Ordy, mongolskiego najeźdźcy, który zniewolił europejski świat. Teraz, obleczony w legendę, która przyniosła mu nie tylko bogactwa i tytuł, ale także szacunek ludu, zostaje wciągnięty w podejrzaną sytuację – na progu jego domu ląduje trup. Co więcej, nikt nie wie, kim jest nieboszczyk, a na miejsce zdarzenia przyjeżdża pani inspektor ze swoim podwładnym i zamierza dokładnie zbadać sprawę. Rhys nie jest tą sytuacją zachwycony, ale młoda kobieta zamiast niechęci, wzbudza w nim zgoła odmienne uczucia – dotychczas niewzruszony i gardzący bliskością drugiej osoby mężczyzna nagle pragnie mieć ją tylko dla siebie. Rhys zdaje sobie sprawę, że nie cofnie się przed niczym, by zdobyć nieosiągalną Minę Wentworth, lecz pani inspektor wie, że nie może mu ulec. Nawet, jeśli jest osławionym Żelaznym Księciem…

Po dzieło Meljean Brook sięgnęłam z obawą, że powieść nie sprosta moim oczekiwaniom. Bałam się rozczarowania, bowiem tak wiele powieści jest reklamowanych pod szyldem steampunku, a najczęściej niewiele mają wspólnego z tym nurtem. Nad wyraz długi i zawiły opis z okładki także nie napawał optymizmem, a oprawa z kobietą w koronkowej sukni i koła zębate nie przyciągały spojrzenia na dłuższą chwilę. Mimo to zaryzykowałam i okazuje się, że popełniłabym ogromny błąd, gdybym po tę książkę nie sięgnęła!

Na początek warto podkreślić, że powieść nie należy do łatwych, bowiem zmusza czytelnika do pełnej koncentracji i szybkiego kojarzenia faktów. Autorka od pierwszej strony bombarduje odbiorcę masą informacji o przeszłości bohaterów, walki o wyzwolenie i powolnej próbie odbudowy cywilizacji. Świat nie jest już ten sam – po pokonaniu Ordy Anglia odzyskuje siły, lecz Europa chyli się ku upadkowi. Wiele krajów zamieszkują zombie, po świecie grasują zmutowane przez technologię zwierzęta, a w morzach czają się opancerzone, rządne krwi stwory. Ludzie walczą o każdy grosz, dzieląc się na czystych i zainfekowanych nanocząsteczkami, a posiadanie tytułu szlacheckiego wcale nie gwarantuje zbytku i luksusów. Najgorsze jednak jest to, że pamięć o najeźdźcy przetrwała w umysłach ludzi i każdy, kto choć trochę przypomina mongolskiego dyktatora, jest opluwany i szykanowany. I właśnie tu należy wspomnieć o głównej bohaterce.

„ – Jeśli spróbuje pan czegoś, strzelę do pana nabojem z opium w dawce wystarczającej do uśpienia wołu.
- Obudzi mnie pani, gdy dotrzemy do Chatham?
- Zostawię pana w rynsztoku obok stacji.
- W takim razie zaczekam, aż wsiądziemy do pociągu. – Uśmiechnął się. – Zawsze wynajmuję oddzielny wagon.
- A ja zawsze mam przy sobie broń.” *

Cała recenzja na:
www.bookgeek.pl/2012/08/06/recenzja-zelazny-ksiaze

*cytat str. 97.

Rhys Trahaearn, zwany Żelaznym Księciem, uwolnił Anglię od Ordy, mongolskiego najeźdźcy, który zniewolił europejski świat. Teraz, obleczony w legendę, która przyniosła mu nie tylko bogactwa i tytuł, ale także szacunek ludu, zostaje wciągnięty w podejrzaną sytuację – na progu jego domu ląduje trup. Co więcej, nikt nie wie, kim jest nieboszczyk, a na miejsce zdarzenia...