Straszna książka. Napisana i skonstruowana nie najgorzej, tylko pytanie: po co? Zwykle jeśli tekst budzi we mnie silne, nawet negatywne emocje, stawiam wysoką notę, bo to znaczy, że wypełnia jedno z zadań literatury: porusza, potrząsa.
Ta książka też mnie poruszyła (na tyle Hoffmanowi wystarczyło talentu), bo fabuła jest rzeczywista, a bohaterowie wiarygodni. A jednocześnie odraza, jaką czuję do nich, do świata ich wartości i do ich mentalności, jest taka, że nie mam ochoty o tym świecie wiedzieć. Tak, wiem, że on istnieje, i to tuż obok mnie - taki świat ludzi jałowych, pozbawionych czucia, w żadnym calu niewybitnych, pozbawionych indywidualności, osobniczości - jakby w ich mózgu brakowało jakiegoś enzymu. To ludzie, którzy w sprzyjających okolicznościach stają się Himmlerami. Bo mogą popełniać zbrodnie bez emocji, z powodu braku kontaktu z samym sobą.
Ale jeżeli już chciałbym odświeżyć sobie poczucie osamotnienia, wrażenie jałowości i bezsensu ludzkiego losu, jakie miewałem w wieku 18 lat, to wolę przeczytać siódmy raz "Obcego" Camusa. A ta książka jest obrzydliwa.

Straszna książka. Napisana i skonstruowana nie najgorzej, tylko pytanie: po co? Zwykle jeśli tekst budzi we mnie silne, nawet negatywne emocje, stawiam wysoką notę, bo to znaczy, że wypełnia jedno z zadań literatury: porusza, potrząsa.
Ta książka też mnie poruszyła (na tyle Hoffmanowi wystarczyło talentu), bo fabuła jest rzeczywista, a bohaterowie wiarygodni. A jednocześnie...