Na ogromny szacunek zasługuje praca autora i czas, jaki musiał włożyć w zebranie i uporządkowanie tak wielu źródeł. Książka ta stanowi świetny przekrój relacji damsko-męskich w średniowieczu; jest również napisana w bardzo przyjemnym stylu, dzięki któremu czytelnik może momentami zapomnieć, że trzyma w dłoniach opasłe historyczne tomisko, a nie wciągającą powieść z nutką sensacji. Niestety, pan Jerzy Besala tak dalece odchodzi od schematu zwykłej książki historycznej, że zaczyna nas raczyć swoimi przemyśleniami psychologiczno-anropologiczno-filozoficznymi, kórych wartość merytoryczna jest co najmniej wątpliwa. Popada też w pewnego rodzaju schizofrenię, kiedy z jednej strony zaciekle próbuje bronić Ojców Kościoła przed posądzeniem o mizoginizm (choć wymaga to niejednokrotnie prawdziwej ekwilibrystyki retorycznej),by za chwilę oskarżać o seksizm znacznie subtelniejszą arabską poezję miłosną. W niektórych fragmentach wyraźnie potępia szowinistyczne nastroje panujące w średniowieczu, w innych natomiast sugeruje, że szowinizmowi temu były poniekąd winne same kobiety, bo jako gadatliwe i rozwrzeszczane, nie mogły być traktowane poważnie. Odnoszę wrażenie, że autor miotał się podczas zbierania materiałów pomiędzy naukowym pragnieniem obiekywizmu a potrzebą potwierdzenia własnej wersji historii. Pomimo tych licznych zgrzytów, jest to wciąż pozycja interesująca i bogata w wiedzę (nie tylko ściśle historyczną, lecz także literacką),która pozwala lepiej poznać meandry kultury eurpejskiej i arabskiej.

Na ogromny szacunek zasługuje praca autora i czas, jaki musiał włożyć w zebranie i uporządkowanie tak wielu źródeł. Książka ta stanowi świetny przekrój relacji damsko-męskich w średniowieczu; jest również napisana w bardzo przyjemnym stylu, dzięki któremu czytelnik może momentami zapomnieć, że trzyma w dłoniach opasłe historyczne tomisko, a nie wciągającą powieść z nutką...

Książka w ciekawy sposób opowiada o historii uczuć, zwłaszcza miłości w wiekach średnich, choć niekiedy wychodzi poza sztywną (i sztuczną) granicę tej epoki.

Zdecydowanym plusem jest język, książkę czyta się momentami jak powieść fantasy. Autor przedstawia szerokie spectrum a nie jak to niekiedy bywa w tego typu pozycjach perspektywę jednego kraju czy narodu.
Minusem jest aparat historyczny. Autorowi często zdarza się pisać różne rzeczy nie podając odniesień, dlatego osoby zainteresowane nie będą w niektórych wypadkach mogły dowiedzieć się skąd autor brał niektóre informacje.

Mimo to zdecydowanie polecam tę książkę.

Książka w ciekawy sposób opowiada o historii uczuć, zwłaszcza miłości w wiekach średnich, choć niekiedy wychodzi poza sztywną (i sztuczną) granicę tej epoki.

Zdecydowanym plusem jest język, książkę czyta się momentami jak powieść fantasy. Autor przedstawia szerokie spectrum a nie jak to niekiedy bywa w tego typu pozycjach perspektywę jednego kraju czy narodu.
Minusem jest...