Jak dziwne mogą być odczucia czytając tę książkę, dla kogoś kto nie widzi świata w kolorze czarnym lub białym... dla kogoś kto dostrzega różne odcienie szarości np. oglądanie filmów w telewizorze czarno-białym nie robi żadnego problemu, bo kolory są i tak widoczne... ale powracając do tematu... stwierdzam, że w tej książce wszystko jest smutne lub wesołe, fantazyjne lub pełne realizmu, dobre lub złe, wręcz bardzo złe... i to mnie najbardziej zadziwia...
To samo dotyczyło epoki, w którym akcja się toczyła... Był moment, ze byłam zdezorientowana czy był to wiek XIX, czy XX. Bo np. o ile kiedyś nagminnie ukrywało się dzieci przed światem, to w wieku XX, któż by to robił... nie chcę dzieci to je oddaję, a nie unieszczęśliwiam zamykając je i głodząc... o ile zostawienie nie jest unieszczęśliwieniem - to tak na marginesie... I wtedy przypomniałam sobie o bliźniakach z Łomży, które były ukrywane za szafą w pokoju w dużym bloku wielorodzinnym, a to działo się w wieku XXI... niepojęte... czyżbyśmy się cofali mentalnie do poprzednich lat??
A najbardziej przeraża mnie myśl, że dla pieniędzy człowiek jest zrobić wszystko... nawet zabić swoje dzieci...

Jak dziwne mogą być odczucia czytając tę książkę, dla kogoś kto nie widzi świata w kolorze czarnym lub białym... dla kogoś kto dostrzega różne odcienie szarości np. oglądanie filmów w telewizorze czarno-białym nie robi żadnego problemu, bo kolory są i tak widoczne... ale powracając do tematu... stwierdzam, że w tej książce wszystko jest smutne lub wesołe, fantazyjne lub...