Całkiem przyjemna młodzieżówka

Całkiem przyjemna młodzieżówka

"Dotyk Gwen Frost" autorstwa Jennifer Estep to powieść, która wprowadza nas w fascynujący świat magicznych mocy i niebezpiecznych tajemnic. Estep, znana ze swojego talentu do tworzenia dynamicznych i wciągających historii, prezentuje nam bohaterkę o niezwykłym darze i sile wewnętrznej.

Gwen Frost, siedemnastoletnia uczennica Akademii Mitu, staje się główną postacią tej serii. Jej zdolność do odczytywania informacji za pomocą jednego dotyku nadaje powieści unikalny i intrygujący element. Gwen odkrywa, że jest potomkiem legendarnych wojowników i że dysponuje większą mocą, niż się spodziewała. Musi nauczyć się kontrolować swoje umiejętności, zwłaszcza w obliczu groźby ze strony mrocznego boga Loki.

Estetystyczne opisy magicznego świata, w którym rozgrywa się akcja, pobudzają naszą wyobraźnię i wprowadzają nas w atmosferę tajemniczości i niebezpieczeństwa. Autorka umiejętnie łączy elementy mitologii z nowoczesnością, tworząc oryginalny kontekst dla przygód bohaterki.

Jednakże, choć "Dotyk Gwen Frost" ma swoje mocne strony, recenzja otrzymuje ocenę 5/10 ze względu na pewne ograniczenia. Fabuła czasami staje się przewidywalna, a pewne elementy są nieco schematyczne. Również rozwój postaci, choć obiecujący, nie zawsze jest wystarczająco rozbudowany, pozostawiając nieco niedosyt w kontekście ich głębi i złożoności.

Pomimo tych ograniczeń, powieść "Dotyk Gwen Frost" nadal stanowi interesującą lekturę dla miłośników fantastyki młodzieżowej, którzy cenią dynamiczną akcję i magiczne wątki. Estep wykorzystuje swój styl pisania, aby utrzymać czytelnika w napięciu i dostarczyć mu emocjonujących chwil.

Wnioskiem jest, że choć "Dotyk Gwen Frost" może nie być arcydziełem gatunku, to wciąż oferuje przyjemną rozrywkę i możliwość zgłębienia magicznego świata stworzonego przez Jennifer Estep.

"Dotyk Gwen Frost" autorstwa Jennifer Estep to powieść, która wprowadza nas w fascynujący świat magicznych mocy i niebezpiecznych tajemnic. Estep, znana ze swojego talentu do tworzenia dynamicznych i wciągających historii, prezentuje nam bohaterkę o niezwykłym darze i sile wewnętrznej.

Gwen Frost, siedemnastoletnia uczennica Akademii Mitu, staje się główną postacią tej...

„Dotyk Gwen Frost”, czyli książka, będąca najlepszym przykładem na poprawność stwierdzenia „nie oceniaj książki po okładce”, która moim zdaniem jest naprawdę paskudna. Nie oszukujmy się, wygląda jak bardzo słaby erotyk. Historia jest
Pokochałam tę książkę kilka lat temu i miałam wielkie obawy, czy nie zawiodę się, czytając ją ponownie. Na szczęście okazały się one całkowicie niesłuszne i pokochałam tę historię na nowo. Główna bohaterka, Gwen, jest w pewnym stopniu wyrzutkiem w nowej szkole, ponieważ czuje, że tam nie pasuje. Bo co takiego dziewczyna widząca przeszłość może robić w szkole dla wojowników, obdarzonych nadprzyrodzoną siłą, szybkością, czy talentem do walki? Okazuje się, że więcej, niżby się mogło wydawać.
Jednym ze słabszych punktów tej książki stanowi wątek romantyczny. „Akademia mitu” została wydana ponad 10 lat temu i jest on bardzo charakterystyczny dla książek młodzieżowych, wydawanych w tamtym czasie. Mamy grzeczną dziewczynę i niegrzecznego chłopca, który chciałby z nią być, ale nie może, bo jest dla niego za dobra. Na maksa irytujące, ale wiem, że w następnych częściach ulega to zmianie.
Za to moim ulubionym wątkiem z tej książki jest przyjaźń Gwen z Daphne. Jest to naprawdę jedno z moich ulubionych enemies to friends w książkach. Chociaż nie nazwała bym ich wrogami, tylko bardziej dwoma dziewczynami, które totalnie nie przejmowały się swoim istnieniem, dopóki splot wydarzeń ich do tego nie zmusił.
Ta książka nie jest idealna. Ma sporo błędów językowych, wolno się rozwija i miejscami ma dużo cringe'owych określeń, jednak mimo wszystko uważam ją za naprawdę dobrą rozrywkę i myślę, że spodobała by się fanom „Darów anioła” oraz innych książek z tego okresu.

„Dotyk Gwen Frost”, czyli książka, będąca najlepszym przykładem na poprawność stwierdzenia „nie oceniaj książki po okładce”, która moim zdaniem jest naprawdę paskudna. Nie oszukujmy się, wygląda jak bardzo słaby erotyk. Historia jest
Pokochałam tę książkę kilka lat temu i miałam wielkie obawy, czy nie zawiodę się, czytając ją ponownie. Na szczęście okazały się one...

Skończona z zadowoleniem i frustracją - cała historia jest całkiem przyjemna, ale to taki trochę pierdołowaty wstęp do większej historii. Całość czytało się ekspresowo i przyjemnie... Oprócz nadmiernego i nieakceptowalnego slut-shamingu. RANY BOSKIE. To niemal przekreśliło w moich oczach całość. Bo jednocześnie vibe Wrednych Dziewczyn przełknę, tak to uparte i ślepe wytykanie Morgan bycie "lekkich obyczajów" (dosadnie nie napisze, bo Ig zbanuje) 🥴🥴🥴

Tego właśnie nienawidzę w "starszych" książkach, tego stereotypowego, okrutnego podejścia do dziewczyn, które lubią seks. Ugh. 😩

Skończona z zadowoleniem i frustracją - cała historia jest całkiem przyjemna, ale to taki trochę pierdołowaty wstęp do większej historii. Całość czytało się ekspresowo i przyjemnie... Oprócz nadmiernego i nieakceptowalnego slut-shamingu. RANY BOSKIE. To niemal przekreśliło w moich oczach całość. Bo jednocześnie vibe Wrednych Dziewczyn przełknę, tak to uparte i ślepe...

Kolejna książka, którą czytałam baaardzo fawno temu, ale również bardzo dobrze ją wspominam i z chęcią przeczytałabym od nowa całą serię, bo ma coś w sobie, że pamiętam o niej do dziś. Czytało się ją naprawdę przyjemnie i bohaterów też dobrze wpominam, a najbardziej oczywiście głównego bohatera ;)

Kolejna książka, którą czytałam baaardzo fawno temu, ale również bardzo dobrze ją wspominam i z chęcią przeczytałabym od nowa całą serię, bo ma coś w sobie, że pamiętam o niej do dziś. Czytało się ją naprawdę przyjemnie i bohaterów też dobrze wpominam, a najbardziej oczywiście głównego bohatera ;)

Na książkę natknęłam się przypadkowo w bibliotece i sięgnęłam niewiele myśląc. Doskonale widzę, że jeszcze te parę lat temu kiedy seria wychodziła, mogła skraść serca czytelników. Moje w zasadzie też skradła. Nie ma się co oszukiwać to nie fantastyka najwyższych lotów z nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, ale mimo to zapewnia ona po prostu dobrą rozrywkę. I chociaż fabuła rozkręca się powoli, druga połowa wciągnęła mnie tak mocno, że siedziałam do późna byle by ją skończyć! Po kolejne tomy na pewno sięgnę :)

Na książkę natknęłam się przypadkowo w bibliotece i sięgnęłam niewiele myśląc. Doskonale widzę, że jeszcze te parę lat temu kiedy seria wychodziła, mogła skraść serca czytelników. Moje w zasadzie też skradła. Nie ma się co oszukiwać to nie fantastyka najwyższych lotów z nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, ale mimo to zapewnia ona po prostu dobrą rozrywkę. I chociaż fabuła...

Interesująca seria młodzieżowa z gatunku urban fantasy połączona z wątkami mitologii rzymskiej, greckiej i nordyckiej.
Wciągnęła mnie osobiście od pierwszych stron, choć nie do końca potrafię zrozumieć stałe wracanie w książce do jednego wątku po 20 razy w tomie. Niektórych może to irytować, jednak pomijając ten fakt warto z pewnością sięgnąć po tą serię.
Pomimo, że jest to młodzieżówka, starszy czytelnik również może się wciągnąć w tą powieść.
Główna bohaterka Gwen ma 17 lat i niesamowite zdolności, które w jej rodzinie są przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Trafia do Akademii, gdzie uczą się potomkowie dawnych Spartan, Rzymian, Wikingów, Amazonek czy Walkirii.
Jak dziewczyna poradzi sobie w tym świecie, w który do tej pory powątpiewała?

Interesująca seria młodzieżowa z gatunku urban fantasy połączona z wątkami mitologii rzymskiej, greckiej i nordyckiej.
Wciągnęła mnie osobiście od pierwszych stron, choć nie do końca potrafię zrozumieć stałe wracanie w książce do jednego wątku po 20 razy w tomie. Niektórych może to irytować, jednak pomijając ten fakt warto z pewnością sięgnąć po tą serię.
Pomimo, że jest to...

Książka mnie tak wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać, wstyd się przyznać, ale czytałam na lekcjach i książka została mi zabrana przez nauczyciela. UWIELBIAM to, że "Dotyk Gwen Frost" nie jest jak każda książka z motywami mitologicznymi o dzieciach bogów (choć kocham czytać o herosach i półherosach czasem dobrze jest przeczytać coś innego),w Akademii, do której Gwen idzie, spotyka się z potomkami Amazonek, Walkirii, Spartan. Polecam!

Książka mnie tak wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać, wstyd się przyznać, ale czytałam na lekcjach i książka została mi zabrana przez nauczyciela. UWIELBIAM to, że "Dotyk Gwen Frost" nie jest jak każda książka z motywami mitologicznymi o dzieciach bogów (choć kocham czytać o herosach i półherosach czasem dobrze jest przeczytać coś innego),w Akademii, do której...

Kiedy pierwszy raz przeczytałam ją jakiś czas temu, wydawała mi się interesująca. Wczoraj zaczęłam ją czytać jeszcze raz i muszę powiedzieć, że jestem bardzo rozczarowana.
Może przy pierwszym podejściu byłam wystarczająco młoda, żeby zachwycić się buntowniczym podejściem głównej bohaterki, ale teraz mam wrażenie, że cała postać jest zbyt przerysowana. W książce mamy do czynienia z typowymi dla takiej literatury różnicami między główną bohaterką i otaczającymi ją ludźmi. Ona jest skryta, mało popularna, ale porządna, a jej rówieśnicy są obrzydliwie bogaci, fałszywi i niewyżyci seksualnie. Bardzo trudno mi się o tym czytało. Bohaterka jest dobra, a wszyscy inni są okropni.
Potem pojawił się wątek lubiącej róż Walkirii, która odkrywa, że jej przyjaciółki są okropne, dlatego postanowiła zaprzyjaźnić się z Gwen. Ten element był całkiem interesujący, ale dość przewidywalny.
Nie zabrakło też super przystojnego, seksownego i bardzo niebezpiecznego chłopaka, który dla wszystkich jest zły, ale niczym rycerz zawsze ratuje główną bohaterkę. Po kilku rozdziałach są w sobie szaleńczo zakochani, ale nie mówią sobie tego, żeby trzymać czytelnika w napięciu i niepewności.
Co do sprawy zamordowanej uczennicy. To był dość ciekawy wątek, ale autorka poprowadziła to w bardzo dziwny sposób. Od samego początku dawała czytelnikowi wiele sygnałów, co tak naprawdę mogło się wydarzyć. Było to na tyle czytelne, że zrozumiałam całą historię na tyle wcześnie, że zaczęłam się irytować niezbyt mądrym zachowaniem głównej bohaterki.
Ciekawym elementem w powieści jest umiejętność głównej bohaterki. Może wykorzystać swój dar, żeby rozwiązać wiele tajemnic, na jakie się natyka. Jednak, nie wiem dlaczego, czasem irytowało mnie to, w jaki sposób podchodziła do swoich mocy. Nie miała oporów przed wykorzystywaniem swoich mocy do szukania zgubionych przez uczniów przedmiotów, ale w trakcie jej własnego śledztwa w sprawie zabójstwa koleżanki nagle jakby zapominała, że może wykorzystać dar, żeby się czegoś dowiedzieć. Wróciła do pokoju z ukradzionym laptopem, zdjęciem i książką, ale zajęła się tylko laptopem, którego i tak nie mogła przejrzeć ze względu na hasło, a o reszcie przedmiotów nagle zapomniała. Przypominała sobie o nich nagle, przy okazji. W takich chwilach mogłam tylko wzdychać z nadmiaru poirytowania i niedowierzania.
Sam pomysł na szkołę pełną potomków antycznych wojowników jest bardzo ciekawy, ale mam wrażenie, że autorka nie poświęciła zbyt dużo czasu, żeby dopracować szczegóły. Opisy są dość chaotyczne, a dodatkowe informacje, które mają uzupełniać luki w historii, pojawiają się nagle, tak jakby pisarka wpadła na to w danej chwili i postanowiła to nagle zapisać, żeby o tym nie zapomnieć.

Wydaję mi się, że sam pomysł był ciekawy i zasługiwał na lepsze potraktowanie. Mam wrażenie, że autorka chciała za bardzo. Za bardzo młodzieżowo. Za bardzo buntowniczo. Może powinna była poświęcić fabule więcej czasu, żeby była ona bardziej złożona i bardziej interesująca.

Kiedy pierwszy raz przeczytałam ją jakiś czas temu, wydawała mi się interesująca. Wczoraj zaczęłam ją czytać jeszcze raz i muszę powiedzieć, że jestem bardzo rozczarowana.
Może przy pierwszym podejściu byłam wystarczająco młoda, żeby zachwycić się buntowniczym podejściem głównej bohaterki, ale teraz mam wrażenie, że cała postać jest zbyt przerysowana. W książce mamy do...

Zapowiada się ciekawa i lekka do czytania seria.

Zapowiada się ciekawa i lekka do czytania seria.