Książkę właściwie zakupiłam dla mojej Mamy i choć bywa, że gusta literackie mamy podobne, to jednak, gdy dla siebie coś wybierałam, ta powieść niespecjalnie przykuła moją uwagę. Może przez ten tytuł z "rozlewiskiem" w tle. Choć kilka powieści o porzucaniu wielkomiejskiego życia i ryzykownych wyjazdach do "zabitej dechami wiejskiej mieściny" przeczytałam i, przy niektórych, całkiem nieźle się bawiłam, to jednak uważam ten pomysł na fabułę za mocno zużyty, przereklamowany, nudny, a nawet irytujący. Nie mam zatem zielonego pojęcia, dlaczego zaraz po przyjściu paczki z wydawnictwa odłożyłam na bok swoją książkę (także z serii "Babie Lato"), a moją Mamę poinformowałam, że na kilka dni pożyczę jedną z Jej.

Przyznam szczerze, że troszkę mnie zraziła pierwsza osoba w narracji. Nie wiem, czy to wynika z tego, iż pisać w pierwszej osobie jest zawsze najłatwiej (dużo trudniejszą sztuką jest stworzyć opisy w osobie trzeciej), czy może to mój literacki kaprys, a może chodzi o to, jak bardzo zawiodła mnie przeczytana kilka dni temu książka "Babskie gadanie" autorstwa Izabeli Pietrzyk, której narratorką była właśnie główna bohaterka.

Zdaję sobie sprawę, że każdą powieść, szczególnie, gdy autorzy są różni, powinno oceniać się całkowicie osobno, obiektywnie, nie patrząc wstecz. Trudno jednak wyprzeć się wrażenia, jakie pozostawiły po sobie poprzednio przeczytane książki. Mimo to postanowiłam wymazać z pamięci okropnie dłużące się godziny czytania poprzedniej książki i z czystym sumieniem rozpocząć przygodę z "Ucieczką znad rozlewiska" (szczególnie, że to moje pierwsze spotkanie z literaturą pani Zyskowskiej-Ignaciak).

I... już od pierwszych stron mogłam odetchnąć szczerą ulgą. Pomimo tej nieszczęsnej pierwszoosobowej narracji, styl pisania autorki jest niezwykle inteligentny, przemyślany, bogaty w słownictwo, a jednocześnie nie nuży, nie nęka, daje się czytać z prawdziwą przyjemnością.

Jak wspomniałam, narratorką jest Franciszka Melzer, główna bohaterka, ale autorka z niezwykłą zwinnością potrafiła przedstawić czytelnikowi inne postaci, często (pozornie) drugorzędne. Nie mamy takiego poczucia, że tylko i wyłącznie Franka znajduje się w centrum wydarzeń. Dzięki literackiej zręczności pani Katarzyny mamy okazję poznać losy innych bohaterów tej powieści. Autorka zachowuje przy tym płynność, nie można więc powiedzieć o chaosie w "przeskakiwaniu" z jednej sceny do drugiej.

Zdjęcie na okładce "Ucieczki..." może zasugerować nam, iż będzie to powieść o zdesperowanej, wiecznie zapłakanej niedoszłej pannie młodej, której marzenie o księciu z bajki się nie spełniło. Nie ma jednak mowy, byśmy w tej książce spotkali się z ckliwym romansem, który jest idealnym (choć w ostatnich latach: stereotypowym) przykładem "literatury dla kobiet".

Akcja książki jest ciekawa, intrygująca, miejscami nieprzewidywalna. Postacie są świetnie nakreślone, realne, wielu czytelników mogłoby wybrać którąś i się z nią utożsamić. Autorka pisze zajmująco, a za razem lekko. Zadowoleni będą zarówno miłośnicy opisów, jak i dialogów - obydwu jest w sam raz. Jest miejsce na poważne rozważania o życiu, ale jest i miejsce na dowcip i humor w postrzeganiu własnego świata. I jak w przeczytanej kilka dni temu innej "babskiej powieści" tamten humor był wręcz ordynarny, momentami do kobiet nie pasujący, nie przystający, tak tutaj chichotać będzie zarówno czytelnik z wyluzowanym podejściem do życia, jak i ten zachowujący nadmierną powagę.

Przystępując do lektury "Ucieczki...", nastawiałam się na nużące kilkudniowe, może nawet tygodniowe czytanie z wyrwanych dobie chwil. Okazało się jednak, że Katarzyna Zyskowska-Ignaciak na tyle zna czytelników (nie tylko "swoich", ja jestem przykładem osoby, która kompletnie nie miała z tą autorką do czynienia), że wie, jak skupić na swoich utworach ich uwagę, dostarczając przy tym dużo radości z czytania...

Serdecznie polecam "Ucieczkę znad rozlewiska"!

Książkę właściwie zakupiłam dla mojej Mamy i choć bywa, że gusta literackie mamy podobne, to jednak, gdy dla siebie coś wybierałam, ta powieść niespecjalnie przykuła moją uwagę. Może przez ten tytuł z "rozlewiskiem" w tle. Choć kilka powieści o porzucaniu wielkomiejskiego życia i ryzykownych wyjazdach do "zabitej dechami wiejskiej mieściny" przeczytałam i, przy niektórych,...