Tobiasz jest świetnym dowodem na to, że bycie OKej nie jest zawsze na bieżąco nagradzane. Ironia - po wykonaniu dobrej roboty ma pecha zostać zafajdanym w twarz przez ptaka i oślepnąć z powodu bielma. Nic, tylko prosić Boga o śmierć, a wprzód wysłać syna po odebranie starego długu, co by w nędzy z zaharowaną matką nie pomarł. Tak oto Tobiasz Junior wyrusza z tajemniczym Azariaszem w podróż ani myśląc, że przyjdzie mu w imię Stwórcy i miłości zmierzyć się z siłami nieczystymi...

Historia Tobiasza to jedna z moich ulubionych biblijnych opowieści - serdecznie polecam przeczytać, kto jeszcze nie zna. Jej atmosfera schrystianizowanego mitu jest bardzo wciągająca, i nic dziwnego, że Lubomirski szczególnie się nią zainteresował. Jak wypada wykreowany przez niego poemat?

Szczerze mówiąc, meh. Okazuje się, że autor peryfrazuje w całości tekst biblijny, nie decydując się na jakąkolwiek inwencję twórczą w zakresie postaci czy wydarzeń - jedyną różnicą jest rozszerzenie opisów rzeczy kwitowanych w Biblii jednym zdaniem czy wstawki natury umoralniającej - niestety, zamiast ubogacać, nużą. "Tobiasz wyzwolony" budzi ciekawość jedynie podczas porównywania z przekładem Wujka i Biblią Tysiąclecia.

Jeżeli ktoś nie zna dziejów narzekającego na koziołka Tobiasza Seniora i Juniora tachającego ze sobą rybią wątrobę, proszę bardzo - ma luksus wyboru pomiędzy nieco rozwleczonym Lubomirskim, a znacznie schludniejszą wersją biblijną. Byle dane mu się było przekonać, co to za cool story.

Tobiasz jest świetnym dowodem na to, że bycie OKej nie jest zawsze na bieżąco nagradzane. Ironia - po wykonaniu dobrej roboty ma pecha zostać zafajdanym w twarz przez ptaka i oślepnąć z powodu bielma. Nic, tylko prosić Boga o śmierć, a wprzód wysłać syna po odebranie starego długu, co by w nędzy z zaharowaną matką nie pomarł. Tak oto Tobiasz Junior wyrusza z tajemniczym...