Dobra nowina

Jakiś czas temu przeczytałam książkę profesor Anny Świderkówny „Bramy do Biblii”, która stanowiła niejako wprowadzenie do rozważań na temat Pisma. Dzisiaj przedstawiam „Sekrety Biblii”. Tej książki, podobnie jak poprzedniej, również nie zredagowała sama autorka, została ona przygotowana przez wydawcę na podstawie wystąpień uczonej wygłoszonych podczas konferencji w Centrum Kultury Chrześcijańskiej w Krakowie (1996 r.). Na zawartość tomu składają się fragmenty wykładów, a także wybrane pytania słuchaczy, będące uzupełnieniem prelekcji, a zarazem pokazujące, w jaki sposób rodziło się porozumienie między prelegentką a jej audytorium.

Jednym z wątków poruszanych w „Sekretach Biblii” są rozważania na temat słowa „ewangelia”, które – jak się okazuje – znamy w bardzo zawężonym znaczeniu. Dla nas Ewangelie to księgi, które rozpoczynają Nowy Testament. Samo jednak słowo występowało już w pogańskich tekstach sakralnych. Pierwotnie „ewangelia”, pochodząca od greckiego „euangelion”, oznaczała nagrodę, jaką otrzymuje ten, kto przynosi dobrą nowinę. Z czasem słowo to zaczęło oznaczać samą dobrą wiadomość. W czasach Jezusa nie było jeszcze czterech Ewangelii, ewangelia jako taka jednak istniała – była nią dobra nowina, że zbliża się Królestwo Boże, które uosabiał sam Jezus. Św. Marek pisząc: „Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego”, użył tego słowa w tradycyjnym znaczeniu, nie mógł przecież wiedzieć, że tworzy zupełnie nowy gatunek literacki.

W podobnym stylu biblistka stara się tłumaczyć wiele innych zagadnień. Poznajemy jej refleksje na temat popularności kultu Maryi, pochylamy się nad znaczeniem modlitwy, istotą Trójcy Świętej, posłuszeństwem wobec Boga, uświadamiamy sobie znaczenie niektórych przypowieści i sens ich stosowania. W pewnym momencie wykład staje się bardzo osobisty, gdyż Świderkówna porusza liczne wątki z własnego życia. Wyjaśnia swój szczególny przypadek – dlaczego zaczynając studia od razu została zatrudniona jako wykładowca, wspomina swoich duchowych i religijnych przewodników, opowiada o chorobie matki i o tym, w jaki sposób doznała wówczas łaski Boskiej, tłumaczy dlaczego wstąpiła do klasztoru, a potem z niego zrezygnowała.

Z pewnością książka nie wyczerpuje obszernego tematu, jakim jest Biblia. A tym bardziej nie może być dla studentów podstawą przygotowań do egzaminów. Nie taki był jej zamysł. Zarówno „Bramy…”, jak i „Sekrety Biblii” stanowią raczej wstęp do indywidualnych rozważań na temat Pisma Świętego, próbują wyjaśnić i przybliżyć kontekst czasów i światopogląd ludzi sprzed dwóch tysięcy lat, kiedy Biblia powstawała, pomóc współczesnemu człowiekowi zrozumieć jej zawiłości. Obie książki stanowią całość. O ile pierwsza w dużej mierze przedstawia Pismo Święte od strony – powiedzmy – technicznej, autorka m.in. wyjaśnia znaczenie słowa „biblia”, próbuje ustalić gatunki literackie, z których składa się Pismo, to w „Sekretach Biblii” wchodzi głębiej – pochyla się nad niektórymi aspektami wiary i dokonuje wykładni nieomal teologicznej.

[http://ksiazkioli.blogspot.com/2013/09/sekrety-biblii-anna-swiderkowna.html]

Dobra nowina

Jakiś czas temu przeczytałam książkę profesor Anny Świderkówny „Bramy do Biblii”, która stanowiła niejako wprowadzenie do rozważań na temat Pisma. Dzisiaj przedstawiam „Sekrety Biblii”. Tej książki, podobnie jak poprzedniej, również nie zredagowała sama autorka, została ona przygotowana przez wydawcę na podstawie wystąpień uczonej wygłoszonych podczas...