Długo zastanawiałam się, co napisać o "Amerykańskim derwiszu". A bardzo chciałam to zrobić, bo książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Może zacznę od tego, że gdybym parała się pisarstwem, zazdrościłabym Ayadowi Akhtarowi wspaniałego debiutu. "Derwisza" czyta się jednym tchem. Na początku może się wydawać, ze jest on jeszcze jedną opowieścią o dojrzewaniu i wkraczaniu w wiek młodzieńczy chłopaka z przeciętnego amerykańskiego miasta.I pewnie niektórzy tak właśnie odbiorą tę powieść. Mnie zafascynowało tło społeczno-releigijne, w jakim ma miejsce to dojrzewanie. Nigdy jeszcze nie czytałam książki,w której środowisko muzułmanów byłoby opisane w taki bezpośredni, a zarazem ....normalny sposób.Do tej pory trafiały mi się jedynie pozycje o maltretowanych żonach, poniżanych kobietach i uciekinierkach z krajów arabskich. Natomiast rodzina głównego bohatera "Amerykańskiego derwisza" to muzułmanie nieortodoksyjni, bardzo dobrze zasymilowani w nowym kraju.Nie znaczy to, że w powieści brakuje innych obliczy islamu. Mamy tu jego pełne spektrum, począwszy od przemiany duchowej tytułowego derwisza, aż po opisy innych rodzin, mieszkających w okolicy, o wiele bardziej ortodoksyjnych i surowiej przestrzegających litery Koranu.
W książce nie brakuje scen, które mogą wstrząsnąć czytelnikiem. Dla mnie takim najmocniejszym momentem była wspólna wizyta w meczecie głównego bohatera oraz jego ojca wraz z przyjacielem pochodzenia żydowskiego, który pragnie dokonać konwersji na islam. Podobnie emocjonalnych opisów jest w "Derwiszu.." jeszcze wiele.
Polecam książkę wszystkim, nie tylko osobom zainteresowanym islamem.Naprawdę warto!

Długo zastanawiałam się, co napisać o "Amerykańskim derwiszu". A bardzo chciałam to zrobić, bo książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Może zacznę od tego, że gdybym parała się pisarstwem, zazdrościłabym Ayadowi Akhtarowi wspaniałego debiutu. "Derwisza" czyta się jednym tchem. Na początku może się wydawać, ze jest on jeszcze jedną opowieścią o dojrzewaniu i wkraczaniu w...