Ostatnio coraz bardziej jestem oczarowana książkami z dziedziny naukowej. Jeszcze niedawno nie śmiałabym nawet otworzyć książki z takiego gatunku, jednak – chyba za sprawą pracy w bibliotece – zaczęłam coraz częściej je czytać. Tym razem w moje dłonie trafiły „Prawidła życia” Janusza Korczaka. Już na samym początku bardzo spodobała mi się okładka. Kolorystycznie zgrana z całością książki. Niebieski przykuwa wzrok zaś jasny szary podpowiada nam że to książka poważna. Sam środek książki aż pobudza to przeczytania książki autorstwa Korczaka. Zawiera mnóstwo ilustracji, które nadaje estetyczny wygląd. Najbardziej podobają mi się oznaczenia nowego rozdziału. Przy każdym rozdziale, oprócz jego nazwy są rysunki, które wyglądają, tak jakby zrobiło je dziecko, co sprawia że od razu miło zaczyna się czytać kolejny, nowy rozdział.

Właśnie ta książka została wydana na 45-lecie Orderu Uśmiechu w ramach Roku Janusza Korczaka.

Swoje pierwsze wydanie książka miała w 1929 r.(w moich dłoniach jednak trafiła z wydania 2012 w bardzo przyjemniej twardej oraz cudownie kolorowej oprawie). Uznaje się ją za poradnik dla młodych, którzy mają problem rozumowaniu innych i nie potrafią odnaleźć się w życiu społecznym. Jednak według mnie książka może interesować nie tylko młodych czytelników, ale także również rodziców i wychowawców.

W sposób obrazkowy i jeżykiem prostym, Korczak przekazuje swoje refleksje na temat dojrzewania, zdolności, różnic miedzy płciami, różnic społecznych młodzieży i dzieci. W bardzo śmiały sposób, ukazuje czytelnikowi wiele istotnych problemów dotyczących życia dziecka w domu, szkole czy też w grupie rówieśniczej.

„Prawidła życia” to książka o spotkaniu dzieci i dorosłych w codzienności. Obecnie „codziennością” zaczęli zajmować się historycy, socjologowie czy też antropolodzy kultury. Należy podkreślić że w czasie kiedy Korczak wydał swoją książkę, nie wzbudziła ona zbytniego entuzjazm wśród czytelników, ponieważ wtedy ludzie „codzienności” nie rozumieli.


Tytuł „Prawidła życia” posiada trzy znaczenia:

To normy, zasady, które przekazują, jak powinno się pracować z dzieckiem oraz, jak z dorosłym.
Ukazują, co robić, aby być mądrzejszym i nie dać ponieść się złości. A zatem w pewnym sensie, ma pomóc w „naprawieniu siebie”.
Najogólniejsza synteza wiedzy o dziecku i doświadczenia, które Korczak zdobył w swojej praktyce pedagogicznej
Moja opinia!

„Prawidła życia” to książka dla każdego – zarówno dla młodzieży i dorosłych. Korczak dokładnie oraz wnikliwie rozważa, analizuje swój temat. Ukazuje on, że nie wszystko w życiu jest biało – czarne. Próbuję nam zrozumieć emocje osób drugich. Jednak nie jest to takie proste…

Książka na pierwszy rzut oka może zniechęcać swoja tematyką, ale dopiero w czasie gdy jest czytana, naszym oczom ukazuje się prostszy obraz rozumowania korczakowskiego. Dostrzegamy jaką moc ma rozmowa oraz wsłuchiwanie się w to, co mówi do nas osoba młodsza.

Według mnie „Prawidła życia” to cenne wskazówki, które przekazują jak mądrze wychowywać dzieci dla rodziców bądź dla opiekunów dzieci.

Ostatnio coraz bardziej jestem oczarowana książkami z dziedziny naukowej. Jeszcze niedawno nie śmiałabym nawet otworzyć książki z takiego gatunku, jednak – chyba za sprawą pracy w bibliotece – zaczęłam coraz częściej je czytać. Tym razem w moje dłonie trafiły „Prawidła życia” Janusza Korczaka. Już na samym początku bardzo spodobała mi się okładka. Kolorystycznie zgrana z...