Chociaż nie ma jednoznacznego wskazania, że jest to druga część "Alei Bzów" w "Szczęście pachnie bzem" ponownie spotykamy Izabelę i Wiktora. W poprzedniej części wydawało się, że oboje odnaleźli się wzajemnie i szczęście zakwitło u nich na zawsze, Niestety...

Bardzo podobał mi się wątek małej Oliwiki, watek babć i wątek kariery Izabeli. Natomiast denerwowała mnie początkowa postawa Joanny. Jej ciągłe niezadowolenie, egoizm i lekki styl życia.


Podobnie jak poprzednie książki Aleksandry Tyl również i tę przeczytałam "jednym tchem". Chociaż zakończenie było przewidywalne, to rozwój wypadków niejednokrotnie mnie zaskoczył, a tym samym ksiązka na pewno nie jest nudna.

Bardzo ładna okładka, chyba najładniejsza z tych, jakie miały książki Aleksandry Tyl dodatkowo zachęca do czytania. Nie spodziewajcie się wielkiej literatury. Raczej jest to bardzo dobra powieść obyczajowa, którą bardzo przyjemnie się czyta. Polecam zwłaszcza na plażę lub na relaksujące popołudnie z książką.

Jeden punkcik mniej tradycyjnie już za korektę. Błędów jest mniej niż w poprzednich książkach, mimo to nadal są i rzucają się w oczy.

Chociaż nie ma jednoznacznego wskazania, że jest to druga część "Alei Bzów" w "Szczęście pachnie bzem" ponownie spotykamy Izabelę i Wiktora. W poprzedniej części wydawało się, że oboje odnaleźli się wzajemnie i szczęście zakwitło u nich na zawsze, Niestety...

Bardzo podobał mi się wątek małej Oliwiki, watek babć i wątek kariery Izabeli. Natomiast denerwowała mnie...