Wizje dystopicznej przyszłości pojawiają się w literaturze coraz częściej. Autorzy ścigają się w wymyślaniu oryginalnych fabuł, bądź bazują na sprawdzonych schematach, odpowiednio je modyfikując. I mimo że wyobraźnia nie ma granic, a kreatywność jest potężnym narzędziem twórczym, to coraz trudniej czytelnika zaskoczyć i zabrać go w niepowtarzalną i ekscytującą podróż.

"Igrzyska śmierci" to pierwszy tom cyklu o mieszkańcach futurystycznego państwa Panem autorstwa Suzanne Collins - amerykańskiej pisarki i scenarzystki, która karierę rozpoczęła w 1991 roku jako twórca telewizyjnych programów dla dzieci. Jednak prawdziwą sławę przyniosła jej w/w trylogia inspirowana mitem o Minotaurze i Tezeuszu oraz coraz bardziej absurdalnymi programami typu reality show. „Igrzyska śmierci" przez wiele tygodni utrzymywały się na liście bestsellerów "The New York Times".


W powieści autorka zabiera czytelnika do Panem – państwa powstałego w bliżej nieokreślonej przyszłości na gruzach Stanów Zjednoczonych, w którym panuje totalitarny system rządów. Kraj podzielony został na Kapitol, w którym żyją bogaci obywatele i trzynaście dystryktów mających na celu zaspokajanie potrzeb ludności Kapitolu. By nie dochodziło do buntów, mieszkańcy dystryktów są zastraszani i zmuszani do składania co roku „ofiar” w postaci dziewczyny i chłopaka w wieku od 12 do 18 lat wyłonionych podczas tzw. dożynek. Wylosowane osoby stają się reprezentantami swojego dystryktu w Głodowych Igrzyskach – krwawych zawodach trwających do momentu aż na arenie pozostanie żywy tylko jeden uczestnik.

Główną bohaterką powieści jest szesnastoletnia mieszkanka Dwunastego Dystryktu – Katniss Everdeen, która zgłasza się do udziału w 74. Głodowych Igrzyskach na miejsce swojej młodszej siostry. I choć zdaje sobie sprawę, że tym aktem miłości i odwagi podpisała na siebie wyrok śmierci, wie, że dokonała słusznego wyboru. Towarzyszem jej niedoli staje się syn piekarza - Peeta Mellark. Przed nimi walka na śmierć i życie, ale czy instynkt przetrwania i nabyte przez naście lat umiejętności, wiedza i doświadczenie wystarczą by odnieść zwycięstwo?. Katniss dzielnie znosi swoje przeznaczenie, a nawet wydaje się być pogodzona z nieuchronnością śmierci, do czasu kiedy okazuje się, że nie tylko los ma wobec niej własne plany.

Suzanne Collins usnuła ciekawą historię i osadziła ją na solidnych fundamentach tworząc ciąg przyczynowo – skutkowych zależności determinujących egzystencję i poczynania bohaterów. Powołała do życia bardzo młode postacie, a potem zmusiła je do działań, które w żaden sposób nie wpisują się w obraz młodości. Udział w Głodowych Igrzyskach jest niewątpliwie traumatycznym doświadczeniem, a kiedy na jednej szali trzeba położyć własne życie, a na drugiej śmierć, wybór wydaje się oczywisty. Gdyby tego było mało uwikłała bohaterów w trudne relacje, które dodatkowo komplikują ich trudne położenie.

Czytelnik towarzyszy Katniss od dnia dożynek. Dziewczyna dzieli się z nim swoimi myślami, rozterkami, uczuciami oraz stosunkiem do świata i ludzi. Panna Everdeen mimo młodego wieku jest osobą z charakterem umiejącą czerpać informacje z otoczenia i wyciągać z nich odpowiednie wnioski. Nie brakuje jej odwagi, uporu, inteligencji i przebiegłości, a przy tym potrafi dopuścić do głosu wrażliwość i empatię. Niestety czasem gubi ją impulsywność, bezczelność i temperament. Na szczęście szybko się uczy i pojmuje twarde reguły kapitolińskiej gry, ale czy to wystarczy by przetrwać?

„Igrzyska śmierci” to fascynujący początek serii oparty na niesztampowym pomyśle, którego potencjał nie tylko został w pełni wykorzystamy, ale stworzył autorce duży wachlarz możliwości w kreacji losów bohaterów. Suzanne Collins doskonałe łączy składniki i wie jak zrobić wrażenie na czytelniku i przykuć go do książki. W tej powieści jest wszystko co niezbędne do przeżycia niezapomnianej literackiej przygodny – nieprzeciętni bohaterowie, ciekawa rzeczywistość i bieg wydarzeń, który wbija w fotel. Jeżeli oczekujecie od literatury młodzieżowej czegoś więcej niż miłosne ćwierkania nastolatków i nie boicie się obcować ze śmiercią i twardymi przeciwnikami, to ta lektura jest dla was. Polecam.

Wizje dystopicznej przyszłości pojawiają się w literaturze coraz częściej. Autorzy ścigają się w wymyślaniu oryginalnych fabuł, bądź bazują na sprawdzonych schematach, odpowiednio je modyfikując. I mimo że wyobraźnia nie ma granic, a kreatywność jest potężnym narzędziem twórczym, to coraz trudniej czytelnika zaskoczyć i zabrać go w niepowtarzalną i ekscytującą...