Tytuł i nazwisko autora są trochę mylące. Wspomnienia Ericha Kempki zajmują mniejszą część zawartości tej książki; reszta to aneks napisany przez Ericha Kerna.
Z punktu widzenia stricte historycznego, można to przeczytać z niejakim zainteresowaniem. W końcu wspomnienia człowieka który należał do najbliższego otoczenia Hitlera przez 13 lat powinny interesować miłośników II WŚ, i jakby nie patrzeć, to pewną wartość mają. Można w tym miejscu dodać, że Kempka był jednym z tych, którzy dokonali spalenia ciała Hitlera i Evy Braun.
Niestety, jeśli tą książkę ocenimy za całokształt, to już tak pięknie nie jest. Obydwaj autorzy (zwłaszcza Kern) gloryfikują postać fuhrera do granic absurdu! Hitler był najlepszym człowiekiem swoich czasów, nieborak został przez zachodnie mocarstwa zmuszony do rozpętania wojny, był otoczony zdrajcami na każdym kroku, a każda jego decyzja była genialna pod każdym względem – taki bełkot i brednie wypływają z tej niepozornej książeczki strumieniami!
Jeśli weźmiemy pod uwagę tylko ten aspekt, to „Byłem kierowcą…” to najzwyczajniej w świecie pronazistowski paszkwil i nic ponadto.

Tytuł i nazwisko autora są trochę mylące. Wspomnienia Ericha Kempki zajmują mniejszą część zawartości tej książki; reszta to aneks napisany przez Ericha Kerna.
Z punktu widzenia stricte historycznego, można to przeczytać z niejakim zainteresowaniem. W końcu wspomnienia człowieka który należał do najbliższego otoczenia Hitlera przez 13 lat powinny interesować miłośników II...