Książka porusza bardzo trudny i bolesny temat, warto przeczytać, choć autor zdecydowanie za dużo wplótł elementów biograficznych, a opis wyglądu swojego biura to już lekka przesada...Niemniej jednak historia tego jak nie udało się krajom alianckim oraz Niemcom złapać i osądzić hitlerowców jest bardzo pouczająca.

Książka porusza bardzo trudny i bolesny temat, warto przeczytać, choć autor zdecydowanie za dużo wplótł elementów biograficznych, a opis wyglądu swojego biura to już lekka przesada...Niemniej jednak historia tego jak nie udało się krajom alianckim oraz Niemcom złapać i osądzić hitlerowców jest bardzo pouczająca.

Mam duży problem z treścią tej książki. Nie wiem jak odnieść się do autora pochodzenia żydowskiego piszącego o Holokauście. Według mnie tacy autorzy mają skrzywiony punkt widzenia. Wszystkich obwiniają o ludobójstwo. Nie przeczę morderców, katów należy ścigać i postawić przed sądem, nawet jeżeli są w podeszłym wieku. Jednakże twierdzenie, że wszyscy mieszkańcy krajów okupowanych przez nazistów są winni Holokaustowi to duża przesada, niesprawiedliwość i zakłamywanie historii. W czytaniu przeszkadzało mi to, że autor pisze tak jakby tylko Żydzi cierpieli i umierali w obozach koncentracyjnych. Plusem jest to, że można dowiedzieć się o zbrodniarzach, zaniechaniach niektórych państw względem oprawców, bierności organów ścigania oraz wydarzeniach z okresu II Wojny Światowej, które nie są powszechnie znane. Więcej nie pokuszę się o książkę opowiadającą o Holokauście i zbrodniach hitlerowskich Niemiec oczami Izraelczyka.

Mam duży problem z treścią tej książki. Nie wiem jak odnieść się do autora pochodzenia żydowskiego piszącego o Holokauście. Według mnie tacy autorzy mają skrzywiony punkt widzenia. Wszystkich obwiniają o ludobójstwo. Nie przeczę morderców, katów należy ścigać i postawić przed sądem, nawet jeżeli są w podeszłym wieku. Jednakże twierdzenie, że wszyscy mieszkańcy krajów...

moze to sie wyda dziwne albo smieszne ale czytajacm ksiazkę Zuroffa czekałem az kolejnego zbrodniarza dorwie i wzdychałem :o jak dobrze .
Ksiazka ciekawa troche za duzo o sobie pisał ,chyba ma rozbudowane ego ,natomiast mało pisal zarowno o przestepcach działających na terenach polskich,malo o pomocy udzielonej Zydom przez POLAKOW i ogólnie o POLSCE .Szczerze liczyłem na więcej takich wątków .Własciwie ta ksiazka winna miec podtytuł:'Wyscig z czasem"bo faktycznie wielu zbrodniarzy zmarło śmiercią naturalną jako bezkarne bydlaki a nie powinno się do tego dopuścić

moze to sie wyda dziwne albo smieszne ale czytajacm ksiazkę Zuroffa czekałem az kolejnego zbrodniarza dorwie i wzdychałem :o jak dobrze .
Ksiazka ciekawa troche za duzo o sobie pisał ,chyba ma rozbudowane ego ,natomiast mało pisal zarowno o przestepcach działających na terenach polskich,malo o pomocy udzielonej Zydom przez POLAKOW i ogólnie o POLSCE .Szczerze liczyłem na...

Jedyne czego mi zabrakło w książce to Polski... mimo wspomnienia o tym, że wizyta do Naszego kraju się odbyła, na tym skończyłoby się podsumowanie Polski, a szkoda.. czekałam na więcej.
Książkę polecam, szczególnie tym, którzy lubią tematykę związaną z II wojną światową, innych może nie porwać, ponieważ przytaczane jest bardzo dużo nazwisk.
Osobiście jestem zadowolona i może jeszcze kiedyś do tego wrócę. :)

Jedyne czego mi zabrakło w książce to Polski... mimo wspomnienia o tym, że wizyta do Naszego kraju się odbyła, na tym skończyłoby się podsumowanie Polski, a szkoda.. czekałam na więcej.
Książkę polecam, szczególnie tym, którzy lubią tematykę związaną z II wojną światową, innych może nie porwać, ponieważ przytaczane jest bardzo dużo nazwisk.
Osobiście jestem zadowolona i...

Ta książka to niezwykle interesujący, choć miejscami przepełniony goryczą i smutkiem, biograficzny rys Efraima Zuroffa zwanego „ostatnim łowca nazistów”, izraelskiego historyka i dyrektora Centrum Szymona Wiesenthala. To bardzo osobista opowieść o człowieku ( jego motywach i racjach które nu przyświecają) który za cel swojego życia wybrał tropienie i stawianie przed wymiarem sprawiedliwości żyjących jeszcze i nadal ukrywających w rożnych miejscach naszego globu hitlerowskich zbrodniarzy. „Robiłem to, co należało zrobić, najlepiej jak mogłem. Wierny Wiesenthalowi, nie zapomniałem o ofiarach Zagłady. Ścigałem ich oprawców z których wielu mogło, powinno zakończyć życie w wiezieniu, gdyby władze polityczne i sądowe zadały sobie trud”. To opis żmudnej, tytanicznej pracy ( zarówno archiwalnej jak i bezpośredniej w stosunku do żyjących jeszcze świadków) w docieraniu do skrywanej przez lata prawdy o dokonanych zbrodniach i samych oprawcach. Zmagań z gwałtownie uciekającym czasem i trudnych relacjach, nacechowanych, biernością, niechęcią czy wręcz wrogością administracji rządowej i sądów państw (w większości) niezainteresowanych odgrzebywaniem bolesnej przeszłości. Mniej lub bardziej świadomych obecności na ich terytorium oprawców pozwalając im w spokoju i dostatku dożywać swoich dni. Dotyczy to zarówno państw europejskich: Niemcy, Austria, Węgry, Ukraina, Serbia, Chorwacja, Litwa jak i Stanów Zjednoczonym, Kanady, Australii i szeregu krajów Ameryki Południowej. Wszystkimi możliwymi i dostępnymi prawem metodami (pisma , artykuły, petycje, konferencje prasowe, wywiady telewizyjne, spotkania, rozmowy) próbuje skłonić do współpracy i zmierzenia się narodów z tragiczną przeszłością. Efraim Zuroff przybliża nam kilka z wielu prowadzonych przez siebie spraw dotyczących morderców w mundurach (min. Didko Sakica komendanta obozu koncentracyjnego w Jasenovae zwanego bałkańskim Auschwitz, Alberta Herma zwanego „Doktor śmierć”, Erny Wallisch „Diablicy z Majdanka”, Milovoja Asnera szefa ustaszowskiej policji w Pozerze, oprawcy Karola Zentaia, litewskiego podpułkownika Antonasa Gekosa ) dzięki czemu łatwiej nam zrozumieć kulisy i mechanizmy podejmowanych przez niego i jego współpracowników działań. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie nie tylko ze względu na tematykę jaka podejmuje i dzieje człowieka który celem swojego życia uczynił postawienie oprawców przed karzącym ramieniem sprawiedliwości. Również z tego względu iż odsłania przed nami słabo lub wogóle nieznane ( zwłaszcza z naszej polskiej perspektywy) historie dotyczące II wojny światowej i samego Holocaustu. Każdy słyszał o Oświęcimiu czy Sobiborze, ale już znacznie mniej o obozach zagłady takich jak Salaspils, Jasenovac, Mauthausen, utopionej we krwi niewinnych Rydze, gettcie w Szegedzie, Dziewiątym Forcie w Kownie czy wielu innych straszliwych miejscach kaźni ubiegłego wieku. Miejsc które na zawsze wryć się powinny w pamięć i świadomość historyczną zwłaszcza młodych dopiero wkraczających w życie pokoleń. Dzięki ludziom takim jak Efraim Zuroff jest to możliwe i to jest chyba jego największe zwycięstwo. „Jestem historykiem Zagłady . I tak już pozostanie[…] Jeśli nawet kończy się okres ścigania zbrodniarzy wojennych , to polowanie na fałszerzy historii będzie trwać”

Znakomita, choć trudna, pozycja dla wszystkich którzy interesują się historią II wojny światowej, zwłaszcza w kontekście ogromu popełnionych zbrodni i odpowiedzialności ludzi którzy w bezpośredni czy pośredni sposób ponoszą za to winę. Naprawdę polecam.

Ta książka to niezwykle interesujący, choć miejscami przepełniony goryczą i smutkiem, biograficzny rys Efraima Zuroffa zwanego „ostatnim łowca nazistów”, izraelskiego historyka i dyrektora Centrum Szymona Wiesenthala. To bardzo osobista opowieść o człowieku ( jego motywach i racjach które nu przyświecają) który za cel swojego życia wybrał tropienie i stawianie przed...

Czyta się bardzo dobrze i szybko.Przyznam, że na początku autor mnie trochę zirytował, bo myślałam, że napisał ją by "oddać sobie hołd". Zupełnie zbędne są opisy jego życia i kariery w tym takich szczegółów jak urządzenia gabinetu ( gdzie i jakie fotografie wiszą lub stoją). Ale później już było lepiej. Autor opisuje jak bezsilny był wobec władz w niektórych państwach ( w tym także Europejskich) będących "Rajem" dla nazistów, gdy po "namierzeniu" zbrodniarza wojennego spotykał się z oporem władz, by postawić go przed sądem lub dokonać ekstradycji do kraju gdzie popełnił zbrodnie. Nie do uwierzenia jest, że zbrodnie wojenne czy zbrodnie przeciwko ludzkości, które powinny być ukarane ( gdyż w zasadzie się nie przedawniają) nie interesują już władz krajów gdzie ci zbrodniarze mieszkają i prowadzą spokoje życie. Operacja "ostatniej szansy" jest taka rzeczywiście nie tylko ze względu na fakt, że Ci zbrodniarze maja już ok.90 lat, ale odchodzą także świadkowie tych zbrodni. Bo trzeba przyznać, że nikt nie jest oskarżany bezpodstawnie.Autor pisze, że zawsze jest każdy ślad bardzo wnikliwie sprawdzany i szukani są świadkowe tych zbrodni (jakże już nieliczni),zanim zostanie wystosowany wniosek do władz państwa o ekstradycję lub śledztwo bądź proces sądowy. "Dorobek" kilku postaci ściganych w książce jest naprawdę przerażający np. dr. Aribert Heim ( tzw. "Doktor Śmierć" przydomek ten otrzymał gdy był lekarzem obozowym w Mauthausen) . Warta uwagi, ale właściwie to książka o bezsilności i wyścigu z czasem.

Czyta się bardzo dobrze i szybko.Przyznam, że na początku autor mnie trochę zirytował, bo myślałam, że napisał ją by "oddać sobie hołd". Zupełnie zbędne są opisy jego życia i kariery w tym takich szczegółów jak urządzenia gabinetu ( gdzie i jakie fotografie wiszą lub stoją). Ale później już było lepiej. Autor opisuje jak bezsilny był wobec władz w niektórych państwach ( w...

Na jeden wieczór.

Na jeden wieczór.

Dobra książka, wspaniałe czyny zarówno Autora jak i organizacji, które walczą o sprawiedliwość, szkoda tylko, że nie wszystkich zbrodniarzy udało się schwytać.

Dobra książka, wspaniałe czyny zarówno Autora jak i organizacji, które walczą o sprawiedliwość, szkoda tylko, że nie wszystkich zbrodniarzy udało się schwytać.