Hmmm. Młody autor, z wyraźnie historycznym zacięciem, przedstawia nam opowieść o narastaniu antysemickich nastrojów w Galicji pod koniec XIX wieku. Niewątpliwie popisuje się erudycją, wiedzą historyczną i znajomością realiów galicyjskich z końca XIX wieku... Tylko pogratulować.
Niestety, teraz muszę napisać owe nieszczęsne "ale"...
Pierwszy fragment - stylowy i budzący zainteresowanie. Zatarłam rączki w oczekiwaniu na ciąg dalszy. Niestety ten ciąg dalszy nie był już tak kapitalny. Bohater - Kamil Kord - panek z bogatego nafciarskiego domu - strasznie jest nijaki. Najpierw - nie wiedzieć dlaczego - żydożerca. Powód? Nieznany. Chyba przeczytał kilka książek (autor wszystkie wymienia w solidnych przypisach), które zrozumiał dosłownie. Dlaczego? Bo naiwny? Głupi? Leniwy? Nie wiem i nie chce mi się tego dociekać. Oczywiście miłość go odmieni. A wiadomo to od samego początku, zaskoczyć się czytelnika autorowi nie udało...
Śledztwo: wypisy z raportów sekcji zwłok - malownicze, ale to cytaty. XIX-wieczne metody śledcze i nowinki, które odmienią sposób prowadzenia śledztw - wątek ciekawy, a raczej byłby, gdyby nie był tak oczywisty.
Język: staranny, ale bohater wyrywany z objęć Morfeusza, to trochę za proste.
Nie żebym się czepiała. Autor wszystko przemyślał, zgromadził materiały, wymyślił intrygę, zastosował kompozycję otwartą, zmienia narrację... W sumie zgrabna opowiastka.
Może te moje kwękania dlatego, że czytałam ostatnio "Ziarno prawdy" i nowego Eco. A przecież w sumie to zgrabna opowiastka. No i dowiedziałam się, że Matejko był antysemitą... Już wiem, dlaczego zawsze wolałam Siemiradzkiego ;)

Hmmm. Młody autor, z wyraźnie historycznym zacięciem, przedstawia nam opowieść o narastaniu antysemickich nastrojów w Galicji pod koniec XIX wieku. Niewątpliwie popisuje się erudycją, wiedzą historyczną i znajomością realiów galicyjskich z końca XIX wieku... Tylko pogratulować.
Niestety, teraz muszę napisać owe nieszczęsne "ale"...
Pierwszy fragment - stylowy i budzący...