Romanse z założenia powinny zapewnić czytelnikowi niezapomniane chwile, przepełnione atmosferą miłości, czułości i wszelkich pokrewnych emocji. Dokładnie takich wrażeń spodziewałam się biorąc do ręki książkę Lynn Sheene „Ostatnie spotkanie w Paryżu”. Otrzymałam je wszystkie, a nawet jeszcze więcej, co bardzo mile mnie zaskoczyło.

Jest rok 1940, tuż za rogiem czai się wojna. Claire ucieka przed swoją przeszłością z wielkim zasobem optymizmu i determinacji. Jest pewna, że tym razem się uda. Prosto z bezpiecznej Ameryki trafia w początek krwawej wojny. Na samym starcie swej podróży napotyka na szereg przeszkód, które jednak cudem udaje się jej pokonać, aby osiągnąć cel i ujrzeć wymarzony Paryż.

Pomimo bliskości wojny, Paryż nadal zachwyca i wręcz poraża swoim pięknem i magią. Claire ulega urokowi miasta i zakochuje się w nim, spełniając jednocześnie swoje marzenie i obiecując sobie, że to miasto jeszcze o niej usłyszy.

Niestety, z biegiem czasu wojna nie jest już tak łaskawa dla uroków Francji i samego Paryża. Claire postanawia walczyć … Nie spodziewa się jednak, że walka o swoje własne bezpieczeństwo i wygodne życie, bardzo szybko zamieni się w walkę o własną miłość i zapewnienie bezpieczeństwa innym.

„Ostatnie spotkanie w Paryżu” to przede wszystkim romans. Nie sposób jednak nie wspomnieć o tym, że autorka potrafiła stworzyć niesamowicie prawdziwy obrazek kobiety, która w obliczu wojny potrafi przejść całkowitą transformację. Wszelkie odczucia głównej bohaterki, rozterki, emocje stają się dla czytelnika niemal fizycznie odczuwalne. Mało tego, postawa Claire wzbudza niesamowicie ciepłe emocje, związane z odczuciem współczucia, przyjacielskiej więzi oraz dumy z jej poczynań.

Wątek miłosny, wszelkie poboczne wydarzenia i kolejne historyjki składają się w spójną całość, zapewniając czytelnikowi niesamowite emocje. Wojna to nie tylko czołgi, żołnierze, obozy koncentracyjne, to także życie zwykłych ludzi. Nie, to nie jest zwykłe życie, to jest walka o chociażby namiastkę zwykłego, codziennego życia. Przez całą opowieść byłam pełna podziwu dla autorki, za to, że potrafiła oddać paryski klimat, pomimo wojny i cierpienia ludzi. Nie pozbawiała Francji niepowtarzalnego uroku, magii i romantyzmu.

Idealna książka dla wszystkich tych, którzy uwielbiają opowieści romantyczne, ale nieprzepełnione różowo - landrynkową atmosferą. W tej opowieści jest wielka miłość i tęsknota, ale co najważniejsze jest walka o uczucia, walka przepełniona poświęceniem i oddaniem ukochanej osobie.

Iwona Zaczek