Szczerze mówiąc miałam nadzieję na coś zupełnie innego.

Przede wszystkim na jakąś kulminacyjną konfrontację Lii i Alice. Sama scena zamykania Bramy nie została pokazana źle, ale rola Alice wypada jak Filip z konopi i do końca nikt nie wie dlaczego. Co ją skłoniło do tego wszystkiego? Wydaje mi się, ze skoro dwie książki i w ogóle cały pomysł na serię został zbudowany wokół walki dwóch sióstr, wypadałoby poświęcić temu więcej niż dwie krótkie rozmowy w parku i hotelowym lobby. Obie w dodatku można byłoby streścić następująco:
Lia: Alice, nawróć się na jedyną słuszną drogę./Bądźmy znów siostrami!/Zwalczmy wspólnie Samaela.
Alice: Nie.

Za to wystarczająco dużo (a nawet zanadto) mieliśmy Lii i Dimitriego. Wydaje mi się, ze słowo określające ich związek to "pożądanie", bo wszędzie były oczy "pociemniałe od pożądania", spojrzenia "pełne pożądania" i dotyk "iskrzący pożądaniem". Człowiekowi trudno uwierzyć, że nastolatkom nie tylko seks w głowie. Oczywiście wszystko odbywa się z zachowaniem zasad przyzwoitości i Dimitri jedynie śpi obok w namiocie, ewentualnie kusząco całując, co - jakżeby inaczej - może tylko potęgować uwielbienie każdego nastoletniego serduszka. Tak czy siak cały ten związek jest tak cukierkowo-perfekcyjny jak ostatnie małżeństwo Kim Kardashian. Nie przemawia do mnie w ogóle.

I relacje Lii z innymi. Jak dobrze pamiętam pod koniec drugiej części musiała przemyśleć, co z Jamsem, co najwyraźniej uczyniła w przerwie między książkami, bo w początkowych rozdziałach trzeciej książki wszystko ma już zgrabnie wykombinowane. Dodatkowo jej relacja z innymi Kluczami: mogłaby naprawdę trochę bardziej się postarać. Nawet nie chodzi o to, że nie mogła na nowo zaufać Sonii. Dobrze! Niech jej nie ufa! Niech się coś dzieje! A tu nagle jedna kłótnia z nowym Kluczem i Lia znowu wraca na prawą drogę. Ręce opadają.

Podsumowując, "Krąg ognia" nie ma błędów merytorycznych czy sprzeczności. Wszystko jest całkiem zgrabnie pomyślane. Problem polega na rozwinięciu. Czytelnik chciałby więcej: konfrontacji, przemyśleń, zmian w akcji. Tymczasem akcja została ułożona, czasem zbyt perfekcyjnie. Przydałoby się odrobinę więcej dramatyzmu.

Szczerze mówiąc miałam nadzieję na coś zupełnie innego.

Przede wszystkim na jakąś kulminacyjną konfrontację Lii i Alice. Sama scena zamykania Bramy nie została pokazana źle, ale rola Alice wypada jak Filip z konopi i do końca nikt nie wie dlaczego. Co ją skłoniło do tego wszystkiego? Wydaje mi się, ze skoro dwie książki i w ogóle cały pomysł na serię został zbudowany...