Pełne humoru i przemyśleń Dytyramby.

Świetne dzieło uzupełniające do filozofii Fryderyka Nietzschego.

Pełne humoru i przemyśleń Dytyramby.

Świetne dzieło uzupełniające do filozofii Fryderyka Nietzschego.

Dobrze, że rzucił poezję i zajął się filozofią.

Dobrze, że rzucił poezję i zajął się filozofią.

Książeczka cieniuteńka, ale do najłatwiejszych nie należąca. Przeczytałem ją, by nieco odetchnąć od prozy i muszę przyznać, że z trudem przychodziło mi zrozumienie autora. Treść tej poezji jest wyrafinowana, dotyka wątków, których nie sposób dobrze zrozumieć bez wcześniejszego wprowadzenia literaturoznawcy, a tego w książeczce nie ma – szkoda. Zainteresowanym poleciłbym sięgnięcie po jakieś rozszerzone wydanie.

Robert Stasiak

Książeczka cieniuteńka, ale do najłatwiejszych nie należąca. Przeczytałem ją, by nieco odetchnąć od prozy i muszę przyznać, że z trudem przychodziło mi zrozumienie autora. Treść tej poezji jest wyrafinowana, dotyka wątków, których nie sposób dobrze zrozumieć bez wcześniejszego wprowadzenia literaturoznawcy, a tego w książeczce nie ma – szkoda. Zainteresowanym poleciłbym...

Krótkie, poetyckie. Odskocznia na wieczór od otaczającej rzeczywistości.

Krótkie, poetyckie. Odskocznia na wieczór od otaczającej rzeczywistości.

Czyż nie jest Nietzsche bratem Blake'a? Z ogromną czułością patrzę na wysiłki przezwyciężenia całej kultury i tradycji, jakie podejmowali obaj.
Dytyramb, pierwotna forma wszelkich form dramatycznych - Nietzsche cofnął się na próg słowa, na próg pieśni, by stamtąd spojrzeć w otchłanie przeszłości gatunku. Zatrzymał się jednak na progu. Są takie drzwi, które człowiek zatrzasnął bardzo mocno i choć wielu wykręca karki i głowy, gimnastykując się, aby wyjrzeć poza siebie, chyba nikomu się to nie udaje. Inna sprawa, że gimnastyka ducha z pewnością pozwala utrzymać sprężystość myśli i dobre zdrowie - tak dla Nietzschego cenne :)

Czyż nie jest Nietzsche bratem Blake'a? Z ogromną czułością patrzę na wysiłki przezwyciężenia całej kultury i tradycji, jakie podejmowali obaj.
Dytyramb, pierwotna forma wszelkich form dramatycznych - Nietzsche cofnął się na próg słowa, na próg pieśni, by stamtąd spojrzeć w otchłanie przeszłości gatunku. Zatrzymał się jednak na progu. Są takie drzwi, które człowiek...

Nietzsche to fatalny etyk, ale fenomenalny poeta. "O ubóstwie najbogatszego" najbardziej mi się podobało.

Nietzsche to fatalny etyk, ale fenomenalny poeta. "O ubóstwie najbogatszego" najbardziej mi się podobało.

Wyniosłe i dumne są wiersze Nietzschego. I nawet pośród żalu i tęsknoty są harde i pyszne. Najmocniejsza pozycja to zdecydowanie Żale Aryadny.

Wyniosłe i dumne są wiersze Nietzschego. I nawet pośród żalu i tęsknoty są harde i pyszne. Najmocniejsza pozycja to zdecydowanie Żale Aryadny.

Autor uśmiercił Boga, ale najwidoczniej nie poezję. Czyli poezja umiera ostatnia? Świetne tłumaczenie, no i mój ulubiony wiersz o Aryadnie.

Autor uśmiercił Boga, ale najwidoczniej nie poezję. Czyli poezja umiera ostatnia? Świetne tłumaczenie, no i mój ulubiony wiersz o Aryadnie.

Nietzschego - poetę cenię znacznie mniej, niż Nietzschego - prozaika. Wiem, że w tej pierwszej formie zawiera się również druga, ale po prostu nie potrafi ubrać tego w tak zgrabne słowa, jak to ma miejsce w jego pozostałych książkach.

Nietzschego - poetę cenię znacznie mniej, niż Nietzschego - prozaika. Wiem, że w tej pierwszej formie zawiera się również druga, ale po prostu nie potrafi ubrać tego w tak zgrabne słowa, jak to ma miejsce w jego pozostałych książkach.

Lubię to, ale bez przesady.

Lubię to, ale bez przesady.