Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chceszli być kochanym, musisz się zubożyć, mędrcze niemądry! Ludzie kochają jeno cierpiących, jeno głodnego darzą swą miłością.

Zniknął!
Już mnie porzucił,
mój druh jedyny,
mój wielki wróg,
mój nieznajomy,
mój kat - bóg!

Oni wszyscy cnotliwi.
Sława i cnota – godzą się,
Odkąd istnieje świat,
paplanie cnoty
brząkaniem płaci sławy -
świat stoi zgiełkiem tym...

Wszystkim cnotliwym
chcę zostać dłużny,
zaciągnąć u nich jak największy dług!
Wobec rozdawców sławy
płazem się duma staje ma -
pośród nich chciałbym
być najlichszym...

Ten pieniądz, którym
świat cały płaci,
sławę -
przez rękawiczki biorę pieniądz ten,
ze wstrętem depcę stopą swą.

,,Spiorunowana przez ciebie,
szydercze oko,co mnie z mroków śledzisz!
leżę to,
tarzam się,wiję, dręczona
wszelkimi mękami wiecznemi,
porażona
przez ciebie,strzelce okrutny,
nieznajomy - boże...".