Absolutne arcydzieło. Niesamowita i głęboka analiza podstaw chrześcijaństwa.

Absolutne arcydzieło. Niesamowita i głęboka analiza podstaw chrześcijaństwa.

Niewątpliwie, każdy, kto czytał Biblię, jest w stanie stwierdzić, że pełno jest w niej sprzeczności. Stary Testament już sam w sobie ma sprzeczności (wynikające z tego, że jest to wiele mitów Bliskiego Wschodu złączonych i zmienianych pokoleniowo przez Hebrajczyków - Bóg jawi się jako niespójny, ponieważ pierwotnie było to kilku bogów, część tych mitów pochodzi jeszcze z czasów politeistycznych Semitów). Jest on jednak również sprzeczny w treści i moralności z Nowym Testamentem. Jeszcze dziwniejsze jest to, że już w samym Nowym Testamencie nauczania Jezusa często odbiegają od nauczania jego uczniów, apostołów, a jeszcze częściej od działań instytucji kościoła. Fryderyk Niecki (zastosuję tutaj nazwisko, które autor sam sobie przypisywał, ponieważ w poczuciu elitaryzmu i pogardy do niemieckości rozumianej jako motłoch, przypisywał sobie polskie pochodzenie, które kojarzyło mu się szlachecko) podjął próbę wyjaśnienia niespójności w Nowym Testamencie i krytyki samego kościoła. Choć nazwa "Antychryst" zdaje się być wyrazem krytyki samego "Chrystusa", jest jednak odwrotnie - Niecki krytykę kieruje ku uczniom i wyznawcom Jezusa. Autor przypisuje Pawłowi Pierwszemu wielkie kłamstwo i wypaczenie idei Jezusa. Dla Fryderyka Jezus jest niczym hinduski mędrzec; głosicielem odrzucenia, porzucenia wszystkiego, co ziemskie, uznania boskości w samym sobie, odrzucenia wszelkiej nienawiści, ale i osądu. Jezus ma być przeciwnikiem kościoła żydowskiego, hierarchizmu, obyczajów, władzy - mędrcem anarchistą, antyinstytucjonalistą - niezrozumianym przez ewangelistów, którzy pisali swoje ewangelie na bazie "objawień", wkładając Jezusowi w usta słowa, których nie wypowiadał. Paweł zaś miał zepsuć wszystko to, co głosił Jezus. Z mędrca sprzeciwiającego się kościołowi, hierarchizmowi, osądowi zrobił kościół, hierarchię i dawcę osądów. Chrześcijaństwo, kościół chrześcijański jest więc w ocenie Nieckiego jedynie narzędziem władzy, sprzecznym z nauczaniem Jezusa. Oprócz tego jest również chorobą, która wszystko, co słabe i zepsute, uznała za święte - tego już rozwijać nie będę, treść jest w pracy. Dzieło ważne dla naszej cywilizacji, trudne i nie dla każdego, ale jakże zmieniające obraz Jezusa i kościoła, przede wszystkim rozdzielające oba.

Niewątpliwie, każdy, kto czytał Biblię, jest w stanie stwierdzić, że pełno jest w niej sprzeczności. Stary Testament już sam w sobie ma sprzeczności (wynikające z tego, że jest to wiele mitów Bliskiego Wschodu złączonych i zmienianych pokoleniowo przez Hebrajczyków - Bóg jawi się jako niespójny, ponieważ pierwotnie było to kilku bogów, część tych mitów pochodzi jeszcze z...

Stawia parę tez antyreligijnych i antychrześcijańskich. Krytyczny i poetycki język , w wielu aspektach w XIX wieku z pewnością kontrowersyjny. Filozofia pełna sprzeczności. Nie ma tam nic, co byłoby wolne, dobrotliwe prawe................................................................................................................................................................................................................................................................................Fryderyk Nietzsche (1844-1900) – jeden z najważniejszych filozofów niemieckich, także filolog, poeta. Człowiek, którego poglądy znacząco wpłynęły na całą późniejszą filozofię, myślenie o człowieku, kulturze, religii. Głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej i etyce chrześcijańskiej. Tej apollińskiej postawie przeciwstawiał dionizyjską, witalną (połączoną z ideą woli mocy i pojęciem nadczłowieka). Krytykował chrześcijaństwo, ale jednocześnie podziwiał Chrystusa. Jego myśl doczekała się setek interpretacji i omówień. Nie sposób sobie wyobrazić współczesną filozofię bez przemyślenia jego wpływu, wpływu intelektualnego jego idei. "Antychryst" to oprócz "Tako rzecze Zaratustra" jedna z najważniejszych jego - mimo niewielkich rozmiarów - książek. Jest bowiem "Antychryst" zasadniczą rozprawą niemieckiego filozofa nie tylko z chrześcijaństwem, ale wręcz szerzej z całą tradycją judeochrześcijańską (dla przyszłych antysemitów to niestety była jedna z zasadniczych nietzscheańskich tez - ta o nafatalniejszym ludzie w historii). Ma jednak Nietzsche problem z samą postacią Chrystusa, negując jego postawę typu miłość bliźniego, nadstawianie drugiego policzka, traktuje go jednak z niekłamanym szacunkiem. Ale już kapłaństwa - tu w osobie św. Pawła - Nietzsche autentycznie nie znosi. natomiast Jezusa traktuje go jako postać historyczną i przypisuje mu krańcowo przeciwstawne żydowskiej hierarchii i tradycji - intencje. ba wręcz traktuje Chrystusa jako uosobienie buntu - z czym się solidaryzuje - przeciwko wszelkim dotychczasowym hierarchiom i porządkom. Warto poznać ten niezwykle interesujący, dekonstruujący dotychczasowe osądy punkt widzenia tego geniusza niemieckiej, europejskiej myśli filozoficznej.
Na próżno wypatrywałem w Nowym Testamencie przynajmniej jednego sympatycznego rysu: nie ma tam nic, co byłoby wolne, dobrotliwe, szczere, prawe. Człowieczeństwo nie uczyniło tutaj jeszcze pierwszego kroku, - brakuje tu instynktów czystości... W Nowym Testamencie są jedynie złe instynkty, brak odwagi nawet do tych złych instynktów. Wszystko tam jest tchórzliwością, zamykaniem oczu i samooszukiwaniem się.
Między chrześcijaninem i anarchistą można postawić zupełny znak równości: ich cel, ich instynkt jest ukierunkowany wyłącznie na zniszczenie.

Stawia parę tez antyreligijnych i antychrześcijańskich. Krytyczny i poetycki język , w wielu aspektach w XIX wieku z pewnością kontrowersyjny. Filozofia pełna sprzeczności. Nie ma tam nic, co byłoby wolne, dobrotliwe...

Mocna pozycja, będąca totalną krytyką chrześcijaństwa i roli kapłanów w społeczeństwie. W wielu aspektach bardzo trafna i w XIX wieku z pewnością kontrowersyjna, nawet w czasie głębokich przemian, jakie miały miejsce w cywilizacji zachodniej w tamtym czasie. Na minus ton i inwektywy w stosunku chociażby do Kanta, co ujmuje powagi i dojrzałości samemu dziełu.

Mocna pozycja, będąca totalną krytyką chrześcijaństwa i roli kapłanów w społeczeństwie. W wielu aspektach bardzo trafna i w XIX wieku z pewnością kontrowersyjna, nawet w czasie głębokich przemian, jakie miały miejsce w cywilizacji zachodniej w tamtym czasie. Na minus ton i inwektywy w stosunku chociażby do Kanta, co ujmuje powagi i dojrzałości samemu dziełu.

Szkoda chłopa. Rozedrgany ton, chaos, takie agresywne miotanie się - widać, że to dzieło pisane było krótko przez tym, zanim pochłonęła go choroba. Lepiej sięgnąć po dzieła wcześniejsze.

Szkoda chłopa. Rozedrgany ton, chaos, takie agresywne miotanie się - widać, że to dzieło pisane było krótko przez tym, zanim pochłonęła go choroba. Lepiej sięgnąć po dzieła wcześniejsze.

Filozoficzna miernota, pełna sprzeczności. Szczerze mówiąc liczyłem na poważną polemikę z chrześcijaństwem w ogóle. Tymczasem dostałem wypociny (bo sama książeczka jest napisana naprawdę słabo, zarówno pod względem filozoficznym, jak i językowym),gimboateisty, który poprzez odkrycie "kast kapłańskiej", zdemaskował -w jego przekonaniu- judeochrześcijański mit słabości i uległości. Ponadto książka jest niekoherentna, nie wnosi nic odkrywczego nawet w czasy, w których funkcjonował autor.

Filozoficzna miernota, pełna sprzeczności. Szczerze mówiąc liczyłem na poważną polemikę z chrześcijaństwem w ogóle. Tymczasem dostałem wypociny (bo sama książeczka jest napisana naprawdę słabo, zarówno pod względem filozoficznym, jak i językowym),gimboateisty, który poprzez odkrycie "kast kapłańskiej", zdemaskował -w jego przekonaniu- judeochrześcijański mit słabości i...

Brutalna prawda o katolicyzmie. Nietzsche udowadnia jak wiara tłamsi społeczeństwo na każdym polu. Prawdy głoszone przez filozofa są nietuzinkowe. Odsłaniają cały brut chrześcijaństwa.

Brutalna prawda o katolicyzmie. Nietzsche udowadnia jak wiara tłamsi społeczeństwo na każdym polu. Prawdy głoszone przez filozofa są nietuzinkowe. Odsłaniają cały brut chrześcijaństwa.

Uważam się zarówno za ateistę, jak i za antyteistę, z tego powodu bardzo zależało mi na przeczytaniu antychrześcijańskiego manifestu znanego filozofa, niestety się zawiodłem. Czytając odnosiłem wrażenie, że czytam tekst sfrustrowanego niemieckiego gimnazjalisty, który całe zło świata zarzuca jednej religii, poza tym nie wyciągnąłem za dużo z tej książki.

Uważam się zarówno za ateistę, jak i za antyteistę, z tego powodu bardzo zależało mi na przeczytaniu antychrześcijańskiego manifestu znanego filozofa, niestety się zawiodłem. Czytając odnosiłem wrażenie, że czytam tekst sfrustrowanego niemieckiego gimnazjalisty, który całe zło świata zarzuca jednej religii, poza tym nie wyciągnąłem za dużo z tej książki.

Autor stawia parę dobrych tez. Niemniej jednak ich argumentacja jest okropnie chaotyczna, a przynajmniej takie sprawia wrażenie - nieuporządkowanej i niepogłębionej. Nietzsche miał chyba w tamtym czasie jakąś okropną kosę z Niemcami, bo pół książki to paszkwil na rodaków. Duża część to łkanie za przeszłością. Niemniej jednak warto przeczytać dla tej konstruktywnej i naprawdę sensownej części, w której poruszono ważne zagadnienia. Poszerza światopogląd i perspektywę.

Graficznie książka bardzo dobra - czcionka fajnie dobrana, papier nie bije w oczy nieskazitelną bielą.

Autor stawia parę dobrych tez. Niemniej jednak ich argumentacja jest okropnie chaotyczna, a przynajmniej takie sprawia wrażenie - nieuporządkowanej i niepogłębionej. Nietzsche miał chyba w tamtym czasie jakąś okropną kosę z Niemcami, bo pół książki to paszkwil na rodaków. Duża część to łkanie za przeszłością. Niemniej jednak warto przeczytać dla tej konstruktywnej i...

Na ogół ciekawa, ale powtarza sie bardzo często to samo

Na ogół ciekawa, ale powtarza sie bardzo często to samo