O 'Bielszym odcieniu śmierci' napisano już chyba wszystko – o niezwykle wciągającej intrydze, mrocznej atmosferze, nieoczekiwanych zwrotach akcji. W pełni zgadzam się z tymi opiniami.

Książka była też dla mnie okazją do poznania Gustava Mahlera i jego cudnych symfonii (powstały w latach 1888 – 1907, niedoceniane za życia kompozytora, późnej stały się inspiracją dla twórców jazzowych w II połowie XX wieku). Symfonie i pieśni Mahlera były ulubioną muzyką dwóch głównych bohaterów: czarnego charakteru – seryjnego mordercy: niezwykle inteligentnego, psychopatycznego 'potwora' byłego prokuratora Juliana Hirtmanna i bohatera pozytywnego – ludzkiego, nieco ciapowatego komendanta Serveza. Muzyka sprawia, że nawiązuje się między nimi nić sympatii (?), porozumienia (?), współpracy (?). Co z tego wyniknie? Przeczytajcie sami…

'Bielszy odcień śmierci' jest świetną lekturą na zimowe mroźne i śnieżne dni. Akcja powieści rozgrywa się w niewielkim miasteczku we francuskich Pirenejach – oddzielonym, niedostępnym, gdzie niby wszyscy się znają, ale każdy skrywa swoje mroczne tajemnice.
Pięknie opisany krajobraz – lód, śnieg, mroźne wiatry, biel współgrają z odczuciem grozy, które pojawia się, gdy czytamy o brutalnych morderstwach. Atmosfera osaczenia, nieokreślonego zbliżającego się niebezpieczeństwa narasta...

Fajnie śledzić akcję z oddali, z ciepłego domu, znad kubka z kawą, tym bardziej, że autor świetnie gra na wszystkich zmysłach czytelników (bohaterowie również ładują akumulatory w ogrzewanych ogniem kominkowym domach, jedząc sugestywnie opisane potrawy).

Widać, że Minier zrobił solidny research przed napisaniem książki – perełki dla miłośników psychologii / psychiatrii to np.: drabina rozwoju moralnego Kohlberga, warunkowanie awersyjne, profile sprawców i inne.

Jednym słowem 'mroźna' i piękna lektura, a tytuł najlepszego kryminału francuskiego 2011 roku całkowicie zasłużony!

O 'Bielszym odcieniu śmierci' napisano już chyba wszystko – o niezwykle wciągającej intrydze, mrocznej atmosferze, nieoczekiwanych zwrotach akcji. W pełni zgadzam się z tymi opiniami.

Książka była też dla mnie okazją do poznania Gustava Mahlera i jego cudnych symfonii (powstały w latach 1888 – 1907, niedoceniane za życia kompozytora, późnej stały się inspiracją dla twórców...