Punktem wyjścia tej opowieści jest mord dokonany na trzynastu członkach znanej z pobożności i wpływów rodziny Atwal. Przy życiu pozostaje tylko 14-letnia Durga, wkrótce podejrzana o zamordowanie rodziny. Jej sytuację próbuje zrozumieć wolontariuszka w programach prorządowych 45-letnia Simran. Książkę, której akcja rozgrywa się w małym pendżabskim miasteczku Dżalanhar, napisano w pierwszej osobie. Przeplata się tu zapis Simran i Durgi. Stopniowo z ich zapisków poznajemy inne osoby:
- egocentryczną matkę Simran daremnie wyczekującą, by jej córka poślubiła kogoś
- Binny, bratową Durgi, która brzemienna w Anglii, pełna lęku próbuje w mailach podpowiedzieć Simran, w jakim kierunku powinno iść śledztwo wyjaśniające zabójstwo.
- ukochaną siostrę Durgi, Shardę, która jako nowo narodzona przeżyła zakopanie w ziemi, która kilka lat temu zniknęła jako nastolatka wkrótce po tym, jak rodzina dowiedziała się o jej zajściu w ciążę
- Arjita, który się kochał przed laty w Simran w czasach, gdy mieszkała ona jeszcze w tym miasteczku, zanim odrzuciwszy zaaranżowane małżeństwo wyjechała w poszukiwaniu wolności na Zachód
- wrogich Simran śledczego Ramradha Singha i jego żonę Amrider
- Harjeeta Singha zniewalającego urokiem nauczyciela Shardy.

Debiut Kishwar Desai, którą znam ze "Źródeł miłości",

trzymając w napięciu ze względu na wątek śledczy,

nie nudząc opisem przeżyć głównych bohaterek (Simran jest np wnuczką sikha zabitego w swym pałacu w Lahore; podczas Podziału Indii)

przede wszystkim jednak zaciekawia mnie swą mroczną tematyką. Dotyka ona bowiem zasadniczych problemów Indii. Odrzucenia dziewczynek. W dramatyczny sposób Kishwar Desai opisuje, w jaki sposób pozbywa się tu dziewczynek, jak traktuje się córki, które zagrażają honorowi rodziny. Pisze: "Nie tak dawno położne zabierały matkom nowo urodzone dziewczynki i zamykały je w glinianych garnkach, które toczyły po ziemi, żeby maluchy przestały płakać. Albo po prostu je dusiły. Albo dawały opium i zakopywały w ziemi. Dla rodzin utrzymujących się z rolnictwa dziewczynka stanowiła obciążenie". Dlatego wrzucano ją np. po urodzeniu do pendżabskiej rzeki Beas, albo przestawano ją karmić, czy też wpychano jej łuski ryżowe do gardła, co przerywało tchawicę.

Zabijanie córek wpływa już na statystyki, na dysproporcje ilości chłopców do ilości dziewczynek. Wg K. Desai W Czandigarth, stolicy Pendżabu i Harijany współczynnik wynosi 777 na 1000, ale w niektórych wioskach 370 na 100. W całym Pendżabie 850 na 1000. Stąd u tych, którzy się przeciw temu buntują inicjatywa sadzenia drzew "dla uczczenia pamięci zaginionych dziewczynek".

Zmęczyła mnie ta książka swoim mrokiem. Było w niej coś, co mnie czasem drażniło, niemniej cenię ją za ważkość podjętego tematu,
ale lubię
też znajdować w niej - jak w innych książkach o Indiach - takie szczególiki jak:
- wzmianka o Sobha Singhu, malarzu przedstawiającym w Pendżabie m.in. miłosne historie legendarnych kochanków Heer-Ranjhę i Sohni Mahival
- zwyczaje : vatna - hinduski ceremoniał przedślubny polegający na smarowaniu pana i panny młodej kurkumą
- nawiązanie w opowieści o losie Shardy do Sity z "Ramajany", którą też znaleziono w ziemi
- wiadomości na temat sikhizmu, religii Pendżabu: "Mówią, że gdy człowiek otworzy wczesnym rankiem Guru Granth Sahib z sercem przepełnionym modlitwą, dostanie tzw. hukumnama, czyli wytyczne na nadchodzący dzień".
- indyjskie przysłowia: "Jeśli chcesz żyć w jeziorze, nie wkurzaj krokodyli".
- groza nieużywanych studni, które mogą kryć tajemnice śmierci, także samobójczyń.

CYTAT:

"Dzisiaj wszytko jest wołaniem o pomoc. Nawet zabicie trzynastu osób".

Punktem wyjścia tej opowieści jest mord dokonany na trzynastu członkach znanej z pobożności i wpływów rodziny Atwal. Przy życiu pozostaje tylko 14-letnia Durga, wkrótce podejrzana o zamordowanie rodziny. Jej sytuację próbuje zrozumieć wolontariuszka w programach prorządowych 45-letnia Simran. Książkę, której akcja rozgrywa się w małym pendżabskim miasteczku Dżalanhar, ...

Historia fikcyjna ale jakby prawdziwa. pokazuje okrucieństwo wobec kobiet w Indii. Polecam

Historia fikcyjna ale jakby prawdziwa. pokazuje okrucieństwo wobec kobiet w Indii. Polecam

Książkę nazwałabym thrillerem etnicznym, gdyż zbrodnia ściśle łączy się z tym gdzie i w jakim środowisku została popełniona. Tu, realia Indii, 21 wiek i ciągle kult męskiego potomka. Córki traktowane jako, w najlepszym przypadku, zło konieczne.
Powieść intrygująca, czyta się "jednym tchem". Warto.

Książkę nazwałabym thrillerem etnicznym, gdyż zbrodnia ściśle łączy się z tym gdzie i w jakim środowisku została popełniona. Tu, realia Indii, 21 wiek i ciągle kult męskiego potomka. Córki traktowane jako, w najlepszym przypadku, zło konieczne.
Powieść intrygująca, czyta się "jednym tchem". Warto.

Mimo iż, bohaterki to postaci fikcyjne , książkę czyta się trochę jak reportaż. W powieści przeplatają się ze sobą relacje dwóch bohaterek. Jedna posiada pełną wiedzę na temat tragicznych wydarzeń to jest zamordowania 13 osobowej rodziny w małym indyjskim miasteczku. Druga próbuje dopiero zrozumieć w jaki sposób doszło do takiej tragedii. Historia jest pretekstem dla autorki do przestawienia czytelnikowi świata ,w którym przyszło jej dorastać. Świata, w którym tradycja może stanowić śmiertelne niebezpieczeństwo, szczególnie jeśli urodziło się dziewczynką. Desai w sposób bardzo brutalny i odważny opisuje skorumpowany świat urzędników, wymiaru sprawiedliwości i bezradności jednostki wobec głęboko zakorzenionej tradycji. Aż trudno uwierzyć , że kraj kolorowych sari i błyszczących bransoletek pod swoją drugą skórą nosi w sobie tyle bólu i niesprawiedliwości . Opisane wydarzenia to fikcja , jednak podobne zdarzenia w Indiach mają miejsce każdego dnia.
Dobrze napisana książka. Ciekawa konstrukcja. Nie jest to pozycja wybitna ale warta przeczytania, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż autorka wywodzi się ze środowiska opisanego w powieści.

Mimo iż, bohaterki to postaci fikcyjne , książkę czyta się trochę jak reportaż. W powieści przeplatają się ze sobą relacje dwóch bohaterek. Jedna posiada pełną wiedzę na temat tragicznych wydarzeń to jest zamordowania 13 osobowej rodziny w małym indyjskim miasteczku. Druga próbuje dopiero zrozumieć w jaki sposób doszło do takiej tragedii. Historia jest pretekstem dla...

W książce znajdziemy informacje, że historia, która znajduję się w książce jest fikcją,a jak dla mnie jest to smutna prawda, z którą tak naprawdę nie możemy nic zrobić::( Bo są na świecie ludzie, którzy mają gdzieś co robi reszta świata i Oni i tak będą robić swoje bo ich zdaniem wiedzą lepiej co jest dobre,a co nie.

W książce znajdziemy informacje, że historia, która znajduję się w książce jest fikcją,a jak dla mnie jest to smutna prawda, z którą tak naprawdę nie możemy nic zrobić::( Bo są na świecie ludzie, którzy mają gdzieś co robi reszta świata i Oni i tak będą robić swoje bo ich zdaniem wiedzą lepiej co jest dobre,a co nie.

Kishwar Desai zdobyła moje uznanie po lekturze „Źródeł miłości”. Głównie za odważne i pełne wyczucia podjęcie tematu indyjskich surogatek. Ale co można powiedzieć, gdy tematem książki okazuje się bezwzględne społeczeństwo dosłownie i w przenośni wykańczające swoje dziewczynki, dziewczęta i kobiety w imię tradycyjnej, mrocznej żądzy posiadania chłopców – dziedziców rodzinnej tradycji czy mniejszych lub większych fortun? Czy można odważnie i z wyczuciem mówić o czynach, które trudno jest sobie uzmysłowić, o sprawach, których może lepiej nie znać?

„Gdy wyszedł, zdałam sobie sprawę, że najwyraźniej jego niewypowiedziana krytyka wobec kobiet nie dotyczyła córek, bo te były szykowane do pewnej anoreksji i ucieczki z Dźalandhar. Liverpool i Birmingham miały wydrukowane na czołach: krótkie włosy w pasemka i szczupłe ciała obciągnięte dżinsami i obcisłymi T-shirtami. Bez wątpienia następne czterdzieści lat ich życia zostało starannie zaplanowane przez rodziców, którzy sami nie mieli odwagi stąd wyjechać.”
Kishwar Desai „Świadek nocy”

Proste porównanie statystyk zadaje kłam powszechnej w naszym kraju opinii, że u muzułmanów to dopiero kobiety mają źle! Może i tak jest, ale jak się okazuje, gdy spojrzymy na liczby – jeszcze gorzej jest u sikhów lub hindusów. Nie mówię o pojedynczych przypadkach, nie mam na myśli konkretnych osób, ale całe społeczności, które możemy opisać statystycznymi wskaźnikami i wyciągnąć z tego wnioski. Można się zastanawiać skąd bierze się taki a nie inny procentowy udział kobiet w Polsce (51,7%),Egipcie (49,8%),Turcji (49,8%) czy w końcu w Indiach (48,3%). Można też przeczytać książkę Kishwar Desai „Świadek nocy” i na jednostkowym przykładzie sikhijskiej rodziny zrozumieć skąd takie wskaźniki mogą się brać. Ale nawet jak kogoś nie interesują wskaźniki, to książka warta przeczytania.

P.S. Ilustrowana wersja na: http:\\cyfranek.booklikes.com

Kishwar Desai zdobyła moje uznanie po lekturze „Źródeł miłości”. Głównie za odważne i pełne wyczucia podjęcie tematu indyjskich surogatek. Ale co można powiedzieć, gdy tematem książki okazuje się bezwzględne społeczeństwo dosłownie i w przenośni wykańczające swoje dziewczynki, dziewczęta i kobiety w imię tradycyjnej, mrocznej żądzy posiadania chłopców – dziedziców rodzinnej...

Połknęłam. Bardzo dobra. Polecam.

Połknęłam. Bardzo dobra. Polecam.

Kolejna czytana przeze mnie powieść osadzona na terenie Indii i dotycząca czasów współczesnych.
Pochodząca z Indii autorka w wiarygodny sposób przedstawia normalne życie, gdzie losy ludzkie nieustannie podlegają wymianie handlowej.
Jest to historia 14-letniej Durgi, jej roli jako dziewczynki, ciągle poniżanej, wyzyskiwanej a w ostatecznym rozrachunku posądzonej o zabójstwo całej rodziny.
Doskonała, polecam:)

Kolejna czytana przeze mnie powieść osadzona na terenie Indii i dotycząca czasów współczesnych.
Pochodząca z Indii autorka w wiarygodny sposób przedstawia normalne życie, gdzie losy ludzkie nieustannie podlegają wymianie handlowej.
Jest to historia 14-letniej Durgi, jej roli jako dziewczynki, ciągle poniżanej, wyzyskiwanej a w ostatecznym rozrachunku posądzonej o zabójstwo...

Rewelacyjna powieść osadzona w Indiach. :)Ciekawa historia, elementy kryminału.

Rewelacyjna powieść osadzona w Indiach. :)Ciekawa historia, elementy kryminału.

"Świadek nocy" to opowieść o 13-letniej Durdze, ale też o zwyczajach, które panują w Indiach. Czytając o morderstwie w rodzinie dziewczynki możemy dowiedzieć się wiele na temat społeczeństwa, kultury, a przede wszystkim roli kobiety w Indiach. Towarzyszymy Simran, która próbuje pomóc Durdze oskarżonej o zamordowanie swojej rodziny.
Simran jest według mnie bardzo ciekawą postacią w tej książce. Kobieta nie jest typową muzułmanką, jednak miejsce w jakim żyje nie pozwala jej na manifestację swojej wolności. Czasem wydawało mi się, że Simran z pogardą patrzy na swoją kulturę i jestem pewna, że wielu z nas również w taki sam sposób będzie odbierać Indie. Bo w tej książce czytamy nie tylko o poniżaniu kobiet, ale też o okrucieństwie wobec dzieci, które zawiniły tylko tym, że są niewłaściwej płci.
Niektórzy mogą uznać tę książkę za wstrząsającą, nie tylko za sprawą poruszanego tematu, ale też sposobu pisania. Wadą było dla mnie nagromadzenie hinduskich imion, które często się myliły, oraz zwrotów w hindi, które nie zostały wyjaśnione. Poza tym, jak na debiutancką powieść, "Świadek nocy" to książka zachwycająca i godna polecenia.

"Świadek nocy" to opowieść o 13-letniej Durdze, ale też o zwyczajach, które panują w Indiach. Czytając o morderstwie w rodzinie dziewczynki możemy dowiedzieć się wiele na temat społeczeństwa, kultury, a przede wszystkim roli kobiety w Indiach. Towarzyszymy Simran, która próbuje pomóc Durdze oskarżonej o zamordowanie swojej rodziny.
Simran jest według mnie bardzo ciekawą...