Dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie tak ogromnych emocji. „Lewa strona życia” Lisy Genovy, to powieść, która potrafi nie tylko wzruszyć, ale też rozbawić czy skłonić do przemyśleń. Tak bardzo, że napisanie tej recenzji zajęło mi zdecydowanie więcej czasu niż jakiejkolwiek innej.

Sarah Nickerson to kobieta, którą wiele z nas zawsze chciało być. Realizująca się we wszystkich aspektach życia. Kompetentny i praktycznie niezastąpiony pracownik, żona oraz matka trójki uroczych brzdąców. Poznając ją mamy wrażenie, że znalazła sposób, by jakimś cudownym trafem jej doba wydłużyła się ponad standardowe 24 godziny. Sarah to wulkan energii, gotowa stawić czoła wszystkim przeszkodom. Silna i niezależna, ale też uczuciowa i ciepła. Można by rzec – ideał. No, może trochę pogrążony w chaosie codzienności, ale jednak ideał. Czasem tylko targają nią wyrzuty sumienia, gdy wydaje się jej, że za mało czasu poświęca rodzinie.

Aż nadchodzi dzień, kiedy chaos bierze górę. Próba wykonania telefonu w pędzącym samochodzie przy fatalnych warunkach atmosferycznych może się skończyć tylko w jeden sposób – wypadkiem. Wypadkiem, który zmieni całe życie bohaterki. Diagnoza: rozległe uszkodzenia mózgu, objawiające się zespołem pomijania jednostronnego. Dla Sary lewa strona przestaje istnieć – nie ma jej ciało ani świat dookoła. Kobieta zjada tylko połowę swoich posiłków, maluje tylko pół twarzy... i dla niej jest to całość...

Po raz pierwszy w swoim życiu Sarah musi oddać kontrolę nad swoim życiem w ręce bliskich. Zwłaszcza męża oraz matki, która po wielu latach nieobecności wróciła do jej życia. Nauka codziennego funkcjonowania oraz swoista terapia rodzinna sprawiają, że Sarah musi przewartościować swoje życie.

Autorka powieści jest z zawodu doktorem nauk medycznych w dziedzinie neurobiologii. Ale Lisa Genova ma też dar, który opiera się na tym, że wszystko na kartach jej powieści żyje. Jest rzeczywiste i naturalne. Naprawdę zna się na opisywanej przez siebie chorobie. Szpital, w którym po wypadku Sarah spędza swój czas również wydaje się niesamowicie rzeczywisty. Jednak to, co najbardziej uderza to realizm bohaterów. Mamy wrażenie, jakby Lisa opisywała swoją pacjentkę i jej przypadek. Nic ani nikt w tej powieści nie jest wykreowany.

Samą powieść, choć poruszającą poważne tematy, czyta się bardzo lekko. Główna bohaterka w dość humorystyczny sposób reaguje na swoją „ułomność”. Zadaje pytania, które zadałaby każda osoba na jej miejscu, ale ubiera ja w swoje dowcipne przemyślenia. Nie raz wewnętrzna „burza mózgów” Sary sprawiała, że uśmiechałam się pod nosem lub wręcz zaśmiewałam w głos.

Tematyka poruszana w powieści oraz wewnętrzna przemiana głównej bohaterki sprawiają, że nie sposób przejść obok „Lewej strony życia” obojętnie. Książka skłania do refleksji nad własnym życiem, nad zastanowieniem się razem z główną bohaterką, co w naszym życiu liczy się najbardziej. Godna polecenia każdej zaganianej kobiecie, która na co dzień jest zmuszona do żonglerki swoim życiem i jego aspektami. Może i ona znajdzie odpowiedź na dręczące pytania?

Kinga Dąbrowicz