Sięgnęłam po kolejną książkę tej autorki ponieważ Motyl absolutnie mnie zachwycił. Bez wahania oceniłam ją na 10 . Tutaj niestety lekkie rozczarowanie . Książka ma ciekawy temat . Kolejny raz dowiadujemy się o chorobie z punktu widzenia pacjenta. Pisana jest prostym , zrozumiałym językiem z dawką humoru . Nie jest jednak za bardzo wciągająca . Momentami nawet czytałam pobieżnie byle by dalej przebrnąć. Koniec na plus. Skłania do refleksji nad tym co naprawdę w życiu ważne.

Sięgnęłam po kolejną książkę tej autorki ponieważ Motyl absolutnie mnie zachwycił. Bez wahania oceniłam ją na 10 . Tutaj niestety lekkie rozczarowanie . Książka ma ciekawy temat . Kolejny raz dowiadujemy się o chorobie z punktu widzenia pacjenta. Pisana jest prostym , zrozumiałym językiem z dawką humoru . Nie jest jednak za bardzo wciągająca . Momentami nawet czytałam...

Ciekawa fajnie się czyta ale początek nudny rozwlekły dopiero ok 80 strony nabiera tempa . warto przeczytac

Ciekawa fajnie się czyta ale początek nudny rozwlekły dopiero ok 80 strony nabiera tempa . warto przeczytac

Zespół pomijania stronnego, nieznane schorzenie, podobno wcale nie tak rzadkie, w wielu przypadkach odwracalne, ale mało poznane i części pacjentów pozostaje żyć z tym schorzeniem. Świetna proza z perspektywy pacjentki. Jest to fikcja, poparta doświadczeniem autorki - jako neurolożki.

Zespół pomijania stronnego, nieznane schorzenie, podobno wcale nie tak rzadkie, w wielu przypadkach odwracalne, ale mało poznane i części pacjentów pozostaje żyć z tym schorzeniem. Świetna proza z perspektywy pacjentki. Jest to fikcja, poparta doświadczeniem autorki - jako neurolożki.

Niestety długie opisy życia codziennego bohaterki sprawiły, że z trudem dotarłam do końca, a książka momentami była po prostu nudna. Pomysł na powieść bardzo ciekawy, jak przystało na tę autorkę, niestety nie wciąga czytelnika tak jak "Motyl".

Niestety długie opisy życia codziennego bohaterki sprawiły, że z trudem dotarłam do końca, a książka momentami była po prostu nudna. Pomysł na powieść bardzo ciekawy, jak przystało na tę autorkę, niestety nie wciąga czytelnika tak jak "Motyl".

Książka, która idealnie wpasowała się w moje życie obecnie, w chwile jakich doświadczam. Oczywiście nie dosłownie ale motyw spojrzenie na wszystko od nowa, z innej perspektywy, nieważne nawet, że to wymuszone, ważny jest efekt. Zawsze jest inny horyzont. Mądra, świetna książka.

Książka, która idealnie wpasowała się w moje życie obecnie, w chwile jakich doświadczam. Oczywiście nie dosłownie ale motyw spojrzenie na wszystko od nowa, z innej perspektywy, nieważne nawet, że to wymuszone, ważny jest efekt. Zawsze jest inny horyzont. Mądra, świetna książka.

Proza życia, walka z chorobą, walka o siebie. Polecam.

Proza życia, walka z chorobą, walka o siebie. Polecam.

Bardziej zachwycił mnie "Motyl". Dodatkowo trochę się nudziłam przy czytaniu opisów życia codziennego bohaterki i szczerze mówiąc w połowie książki czekałam na jej koniec.

Bardziej zachwycił mnie "Motyl". Dodatkowo trochę się nudziłam przy czytaniu opisów życia codziennego bohaterki i szczerze mówiąc w połowie książki czekałam na jej koniec.

Świetna! Przeczytałam z dużym zainteresowaniem i współczuję każdemu, kogo ta choroba dotknęła. Nie potrafię sobie jej wyobrazić. Nadal!
Napisana zrozumiałym językiem, chwilami łapałam się na tym, że uśmiecham się czytając niektóre wypowiedzi lub przemyślenia bohaterki.
Warto przeczytać!

Świetna! Przeczytałam z dużym zainteresowaniem i współczuję każdemu, kogo ta choroba dotknęła. Nie potrafię sobie jej wyobrazić. Nadal!
Napisana zrozumiałym językiem, chwilami łapałam się na tym, że uśmiecham się czytając niektóre wypowiedzi lub przemyślenia bohaterki.
Warto przeczytać!

Sarah Nickerson jest kobietą sukcesu, ucieleśnieniem marzeń o spełnieniu – świetna praca, szczęśliwa rodzina, piękny dom na przedmieściach Bostonu.
Bez przerwy w biegu, perfekcyjnie łączy obowiązki rekruterki w dużej korporacji z odwożeniem dzieci do żłobka i na zajęcia pozalekcyjne, będąc jednocześnie boginią domowego ogniska.
Jakimś cudem Sarah panuje perfekcyjnie nad każdą chwilą swojego życia. Do czasu.
Wystarczy sekunda, mgnienie oka, nieszczęśliwy zbieg okoliczności, by ten perfekcyjny układ rozsypał się, a jego tryby rozprysły się na wszystkie strony.
Na skutek wypadku samochodowego Sarah doznaje skomplikowanego urazu mózgu, na skutek którego traci zdolność postrzegania istnienia lewej strony. Połowa świata znika z jej świadomości i Sarah po raz pierwszy staje się zależna od innych. Walcząc o nową siebie, musi pożegnać starą tożsamość i życie, które już nigdy nie powróci. Musi odkryć nowe, czekające na nią przeznaczenie i przekonać się, że istnieją rzeczy większe i ważniejsze niż to, co do tej pory uważała za szczyt marzeń.
Uwielbiam książki Lisy Genovy . Przybliżają czytelnikowi zagadnienia związane z neurobiologią. W tej książce autorka przybliża czytelnikom czym jest Zespół pomijania stronnego, zwany też zespołem nieuwagi stonnej i zespołem zaniedbywania przestrzeni. Jak niezbadany jest ludzki mózg , jak potrafi wyłączyć jedną ze stron w następstwie czego funkcjonowanie w życiu codziennym staje się niemożliwe .

Sarah Nickerson jest kobietą sukcesu, ucieleśnieniem marzeń o spełnieniu – świetna praca, szczęśliwa rodzina, piękny dom na przedmieściach Bostonu.
Bez przerwy w biegu, perfekcyjnie łączy obowiązki rekruterki w dużej korporacji z odwożeniem dzieci do żłobka i na zajęcia pozalekcyjne, będąc jednocześnie boginią domowego ogniska.
Jakimś cudem Sarah panuje perfekcyjnie nad...

Temat pomijania jednostronnego poruszony przez autorkę jest bardzo ciekawy. Ta książka przypomina mi trochę "Motyla", bo mamy tutaj świat pokazany tylko z perspektywy osoby zmagającej się z danym problemem neurologicznym. Mi taka narracja bardzo odpowiada w książkach tej konkretnej autorki, bo łatwiej jest mi się wtedy wczuć w emocje i to jak widzi świat główna bohaterka.

Temat pomijania jednostronnego poruszony przez autorkę jest bardzo ciekawy. Ta książka przypomina mi trochę "Motyla", bo mamy tutaj świat pokazany tylko z perspektywy osoby zmagającej się z danym problemem neurologicznym. Mi taka narracja bardzo odpowiada w książkach tej konkretnej autorki, bo łatwiej jest mi się wtedy wczuć w emocje i to jak widzi świat główna...