Wieloletnie studia teologiczne cechują się tym, że doszczętnie, absolutnie i w pełni potrafią wypłukać wiarę. Mam tu na myśli, studiowanie Słowa, bez Wiary, instrumentalne traktowanie przyswajanych treść. U mnie było inaczej (i w sumie jest). Ożył w mojej świadomości jakiś niesamowity wstręt do dość licznej rzeszy kapłanów, klechów, mieszkańców wyjebanych w kosmos (pozostających w okrutnym kontraście z normalnymi domami) plebani. Uwielbiam zakonników, to oni sprawiają, że "mam gdzie pójść", a tymi drugimi... Gardzę. Moje święte oburzenie wynika z niezrozumienia, jak może nastąpić tak fatalne nieporozumienie, myślę sobie, okej niech nie mieszkają w szałasach, ale na litość Boską nie w willach. I fakt, jak śpiewał przed laty Erik Klapton, "zanim mnie oskarżysz, najpierw popatrz na siebie". I fakt, racja, zamieniam moralność na święte oburzenie. Tylko, że moje |ale| musi jeszcze ująć jeden fakt. Ja nigdy i nigdzie nie będę występował IN PERSONA CHRISTI, a oni tak. Chrystus nie skorzystał z mocy i nie zszedł z krzyża, nie tupnął nóżką, tylko pozwolił ludziom być sobą. Poszedł z nami do granic naszej obrzydliwości i z pokorą dał się zatłuc. I do tego był Bogiem. Takie proste, ale głębsze wniknięcie człowieka wrażliwego musi obudzić lęk.Ta książka daje równą ilość odpowiedzi co pytań, których w wikipedi się nie znajdzie. Polecam zwłaszcza mieszkańcom plebani, by przypomnieli sobie poco tam są (sobie również bym przypominał sobie w co wierzę i jaką miarą odmierzam....)

Wieloletnie studia teologiczne cechują się tym, że doszczętnie, absolutnie i w pełni potrafią wypłukać wiarę. Mam tu na myśli, studiowanie Słowa, bez Wiary, instrumentalne traktowanie przyswajanych treść. U mnie było inaczej (i w sumie jest). Ożył w mojej świadomości jakiś niesamowity wstręt do dość licznej rzeszy kapłanów, klechów, mieszkańców wyjebanych w kosmos...