Jako dziecko Donna Ford nazywana była „małą wiedźmą”, „bękartem” i „złem wcielonym”. Jej macocha stosowała niewyobrażalnie okrutne kary i robiła wszystko, by złamać dziewczynkę psychicznie.
Dziś Donna Ford jest matką trójki dzieci, uznaną malarką i rysowniczką. Jej opowieść to najlepszy dowód na to, że nie ma przeszkód nie do pokonania.

------------------------------

Ciężko oceniać książkę, która powstała na tle faktów.
Donna jako dorosła kobieta, żona i matka doskonale odtwarza koszmary, jakimi dręczona była od najmłodszych lat. Opisuje dzieciństwo, którego tak naprawdę nie miała. Książka szokuje tym jak człowiek potrafi być nieludzki. Macocha to wcielony diabeł w spódnicy a świadczy o tym to jaki los zgotowała dzieciom, które przyjęła pod swój dach. Książka troszkę chaotycznie napisana. W rozdziałach opisujących życie Donny jako nastolatki, następuje nieoczekiwane powtarzanie tekstu, który był już przytaczany we wcześniejszych rozdziałach i to niemal dosłownie. Lekki chaos, który przeniknął do książki często wybijał mnie z rytmu czytania. Nie podobało mi się ciągłe powtarzanie listy krzywd jakie Donna doznawała ale tłumacze sobie, iż były tak bolesne, że powtarzając je niemal w każdym z rozdziałów czuła ulgę wyrzucając to z siebie. Nie będę więc oceniać życia artystki, która wyszła bohatersko z traumy jaką przeżywała od najmłodszych lat. Wyraziłam jedynie swoje zdanie o konstrukcji tekstu, który jak jeszcze raz dodam, momentami był do znudzenia powtarzający się.

Jako dziecko Donna Ford nazywana była „małą wiedźmą”, „bękartem” i „złem wcielonym”. Jej macocha stosowała niewyobrażalnie okrutne kary i robiła wszystko, by złamać dziewczynkę psychicznie.
Dziś Donna Ford jest matką trójki dzieci, uznaną malarką i rysowniczką. Jej opowieść to najlepszy dowód na to, że nie ma przeszkód nie do...