''O wilku mowa'' Lisi Harrison to 3 tom serii o Monster High. Jest opowiadana z perspektywy Melody, Frankie i Clawdeen. Przez zamieszanie związane z emisją filmu ''Upiór z sąsiedstwa'' RAD-owcy muszą się ukrywać. Cała rodzina Wolf-ów musi od teraz ukrywać się w lesie.
Ta część była na razie najnudniejsza. Miałam wobec niej duże oczekiwania, ale w połowie miałam już dosyć czytania o miłosnych rozterkach bohaterek. Na szczęście zakończenie zrekompensowało mi to.
Najlepsza jest perspektywa Clawdeen. Pokazuje realia RAD-owców. Podoba mi się rozwój postaci Melody. Ciekawie się czytało to jak odkrywa swoją moc (chodź w paru momentach dawała mi vibe pick me, a raz nawet wydała się samolubna). Frankie jedynie myślała o swoich rozterkach miłosnych przez co było to okrutnie męczące.
Tak jak wspomniałam rozterki Frankie są już nurzące. Jeden ją zostawił to od razu musi szukać sobie pocieszenia.. Melody nie zmienił, dla mnie może być. Liczyłam na więcej romansu między Lalą a Clawdem, a było go tylko trochę przez to jestem zawiedziona.
Okładka jest ładna. Podoba mi się to, że tył to futro.
Podsumowując książka była nawet w porządku. Fabuła dobra, postacie i wątki romantyczne trochę gorsze a okładka ładna. Daje 8/10

''O wilku mowa'' Lisi Harrison to 3 tom serii o Monster High. Jest opowiadana z perspektywy Melody, Frankie i Clawdeen. Przez zamieszanie związane z emisją filmu ''Upiór z sąsiedstwa'' RAD-owcy muszą się ukrywać. Cała rodzina Wolf-ów musi od teraz ukrywać się w lesie.
Ta część była na razie najnudniejsza. Miałam wobec niej duże oczekiwania, ale w połowie miałam już dosyć...

Tak jak w przypadku poprzedniej książki, także tej nie powinienem posiadać. Nie chciałem jej, ale jak wiadomo życie nie zawsze daje to, czego się chce. Żeby nie sprawić przykrości osobie, która obdarowała mi te książki – muszę zaznaczyć, że działała w dobrej woli – postanowiłem przeczytać je wszystkie.

Na początek pozytywy: a raczej „pozytyw” ponieważ technicznie jest to normalna rzemieślnicza robota. Osobiście uważam, że to powinien być standard i w ogóle nie wchodzić, jako „pozytyw”, ale w innym przypadku ta książka nie miałaby żadnych pozytywów.
Jednak ta rzemieślnicza robota ma swoje rysy. Wkurzającym jest wymienianie piosenek i ich autorów np. w szkolnej stołówce.

Negatywna jest cała reszta:
Fabuła książek jest niby o braku tolerancji, ale powiedzcie mi jak ja mogę traktować poważnie ten motyw, kiedy bohaterowie książki mają WAŻNIEJSZE sprawy? Bohaterowie najwyraźniej mają gdzieś ten wątek, czemu ja powinienem się nim przejmować? A tak swoją drogą kolejny idiotyczny motyw – weźmy potwory i mówmy o braku tolerancji. Było to głupie w „Czystej Krwi” jest to głupie tutaj.

Bohaterowie są tragiczni. Clawdeen (trzymajcie mnie z tym imieniem) to głupia dziewczyna, której ktoś powinien dać w mordę żeby się opamiętała. Trwa polowanie na potwory? Co z tego, ważniejsze są jej urodziny! Ona chce być niezależna, oderwać się od rodziny. Oczywiście dostajemy przemowę, że każdy powinien popełniać swoje błędy, szkoda tylko, że nie było przemowy o życiu tak by popełniać jak najmniejszą ilość błędów.
Melody szybko staje się potworem, kiedy odkrywa, że może kontrolować ludzi swoim głosem. Nie daj Boże żeby ktoś miał inny pogląd niż ona. Jej jest ten słuszny. Z resztą to jest postać, która nie czuje się normalna, ponieważ ludzie oceniają ją za jej urodę. Tak bardzo jej współczuję…
Dla Frankie ważniejszy jest koncert niż polowanie i jej problemy z chłopakami. Kurtyna.

Podobnie jak w przypadku poprzedniej książki, nie dawałbym jej swoim dzieciom. Te postacie są kompletnie zaabsorbowane sobą. Efekt walki o równość jest tak potraktowana, że nie zdziwiłbym się gdyby po takich lekturach za parę lat ujrzałbym czytelniczki na marszach Antify.

Tak jak w przypadku poprzedniej książki, także tej nie powinienem posiadać. Nie chciałem jej, ale jak wiadomo życie nie zawsze daje to, czego się chce. Żeby nie sprawić przykrości osobie, która obdarowała mi te książki – muszę zaznaczyć, że działała w dobrej woli – postanowiłem przeczytać je wszystkie.

Na początek pozytywy: a raczej „pozytyw” ponieważ technicznie jest to...

Mam duży sentyment do tej serii, jednak nawet na chłodno mogę docenić treść. A obfituje ona w wiele nawiązań do popkultury, często nie sposób się nie uśmiechnąć, widząc tytuł ulubionej piosenki, zanucić jakiś kawałek z bohaterami.
Bardzo urzekł mnie wątek dyskryminacji, który można porównać do współczesnych czasów i który świetnie pokazuje, że nie liczy się w co wierzysz, kogo kochasz lub jak wyglądasz...Nawet jeśli jesteś potworem!

Mam duży sentyment do tej serii, jednak nawet na chłodno mogę docenić treść. A obfituje ona w wiele nawiązań do popkultury, często nie sposób się nie uśmiechnąć, widząc tytuł ulubionej piosenki, zanucić jakiś kawałek z bohaterami.
Bardzo urzekł mnie wątek dyskryminacji, który można porównać do współczesnych czasów i który świetnie pokazuje, że nie liczy się w co wierzysz,...

Kolejna świetna część. Niby tylko czysto rozrywkowa książka dla młodzieży (na dodatek naszpikowana popkulturą jak mało która - nazwiska artystów, tytuły piosenek, nazwy firm, konkretne fast foody i marki odzieżowe),ale jest w niej takie fajne, jednoznaczne prowolnościowe przesłanie. Silny głos przeciwko nietolerancji i hejtowi. No i są te wampiry, wilkołaki, duchy i syreny, a ja to uwielbiam!

Kolejna świetna część. Niby tylko czysto rozrywkowa książka dla młodzieży (na dodatek naszpikowana popkulturą jak mało która - nazwiska artystów, tytuły piosenek, nazwy firm, konkretne fast foody i marki odzieżowe),ale jest w niej takie fajne, jednoznaczne prowolnościowe przesłanie. Silny głos przeciwko nietolerancji i hejtowi. No i są te wampiry, wilkołaki, duchy i...

Im dalej zagłębiam się w tej serii, tym bardziej ona wciąga. Postacie są bardzo barwne i zróżnicowane. Każda jest inna i z każdą tak naprawdę można się utożsamić. Cechy Clawdeen ma chyba większość nastolatek. Każda chce w końcu pokazać jaka jest naprawdę i do czego jest zdolna, bez porównywania do kogoś innego. Dla niej wolność jest najważniejsza, ale doskonale wie, że równa się to z odpowiedzialnością.

Im dalej zagłębiam się w tej serii, tym bardziej ona wciąga. Postacie są bardzo barwne i zróżnicowane. Każda jest inna i z każdą tak naprawdę można się utożsamić. Cechy Clawdeen ma chyba większość nastolatek. Każda chce w końcu pokazać jaka jest naprawdę i do czego jest zdolna, bez porównywania do kogoś innego. Dla niej wolność jest najważniejsza, ale doskonale wie, że...

Pamiętam, że kiedy lubiłam Monster High najbardziej lubiłam Clawdeen. Nie zniechęcam nikogo do czytania tych książek, jakby co.

Pamiętam, że kiedy lubiłam Monster High najbardziej lubiłam Clawdeen. Nie zniechęcam nikogo do czytania tych książek, jakby co.

Książka ciekawa, choć spodziewałam się więcej po przeczytaniu 2 z serii. przewidywalne zakończenie, ale tak czy inaczej zachęca to czytania tomu 4.

Książka ciekawa, choć spodziewałam się więcej po przeczytaniu 2 z serii. przewidywalne zakończenie, ale tak czy inaczej zachęca to czytania tomu 4.

Napisze wam szczerze. Jak już mam wybierać najlepszą książkę z tej serii ,,Monster High'' to byłaby ta. Ale i tak nie lubię tych książek. Oczywiście nie chce nikogo obrazić ani nie zniechęcić do czytania.

Napisze wam szczerze. Jak już mam wybierać najlepszą książkę z tej serii ,,Monster High'' to byłaby ta. Ale i tak nie lubię tych książek. Oczywiście nie chce nikogo obrazić ani nie zniechęcić do czytania.

Nie doczytane. Nie lubię takich książek.

Nie doczytane. Nie lubię takich książek.

Mam ogromny sentyment do tej serii, dlatego nie mogłam dać niższej oceny. Bohaterowie są nam znani z serialu i filmów, ale w tych książkach poznajemy ich jeszcze bardziej szczegółowo. Ogromny plus za poruszanie tematu nierówności społecznych.

Mam ogromny sentyment do tej serii, dlatego nie mogłam dać niższej oceny. Bohaterowie są nam znani z serialu i filmów, ale w tych książkach poznajemy ich jeszcze bardziej szczegółowo. Ogromny plus za poruszanie tematu nierówności społecznych.