Nie dałam rady tego tomiszcza zmęczyć!Trzysta trzydzieści stronic z hakiem, o jakieś dwieście za dużo...
Książka jest dokładnie taka jak tytuł. Bo cóż to właściwie znaczy: "oczy zmrużone w mroku"? Pomijając lapsus lingue, oczy mruży się z reguły w świetle!I taka jest narracja autorki, wydumana, bezsensownie rozdęta, nic nie dzieje się tu wprost. Treść jest zawalona słowami jak zagracone mieszkanie lub strych, gdzie można z trudem dojść do okna, tylko, że po drodze trzeba się przedzierać przez mnogość niepotrzebnych sprzętów, kilka razy wyrżnąć w łokieć lub kolano, całkiem niepotrzebnie zakląć. Feng shui cierpi na tym, jak i wszyscy mieszkańcy owego pokoju!
Nie można było "po ludzku" opisać o co tutaj chodzi? Nie pojęłam treści, irytowały mnie słowa. Tak, wiem książki są zbudowane ze słów ale nie z ich natłoku! Poprzez lepką pajęczynę nie przebiłam się do treści. Może to był zamysł autorski? Okładka też jest dziwna, sugeruje suspens, mroczny dramat...
Bohaterowie byli letni, chociaż bardzo chcieli być zmienno-cieplni.Ich reakcje odbierałam biernie, niczego nie umiejąc przewidzieć ani pojąć. I to skomplikowane relacjonowanie każdej zmarszczki, beknięcia, oddechu, czynności... Czapkę trzeba było dziecku "osadzić" na głowie? Nie wystarczy założyć?
Czasem komuś się wydaje, że im bardziej zagmatwa prostotę tym lepiej. Otóż nie. W pojęciu estetycznym prostota bywa największym wyzwaniem.Czym innym jest melorecytacja w muzyce, czym innym śpiew. Jeśli miało być poetycko i metaforycznie, to...nie udało się.
"Otoczyły ją szeregi poplamionych, otłuszczonych budynków, szpalery drzew, oblepionych szarą pajęczyną, drogi pokryte kupkami lepkiej sadzy" (str.49) "Ludzie stali rozrzuceni małymi grupkami, ich dostojne kroki, ciemniejące owale,przestrzeń pełna jęków.Osowiałe twarze, zgryźliwe miny ludzi, którzy doświadczali ją kluczem swych oczu" ( można mieć jeden klucz ze strony pary oczu? To jak zakładanie jednej skarpety na dwie nogi!str.98) "Jechali wolno wzdłuż migających drzew, wiał powiew igliwia (sic!), przed nimi kolebała się pokryta brudną plandeką ciężarówka." ( str. 125) Ratunku!!!

Z ulgą odnoszę do biblioteki!

Nie dałam rady tego tomiszcza zmęczyć!Trzysta trzydzieści stronic z hakiem, o jakieś dwieście za dużo...
Książka jest dokładnie taka jak tytuł. Bo cóż to właściwie znaczy: "oczy zmrużone w mroku"? Pomijając lapsus lingue, oczy mruży się z reguły w świetle!I taka jest narracja autorki, wydumana, bezsensownie rozdęta, nic nie dzieje się tu wprost. Treść jest zawalona słowami ...