Udało mi się wreszcie uporać z kolejnym tomem przygód obdarzonego wszystkimi możliwymi talentami, młodego Kvothe. Słowo uporać doskonale oddaje mój nastrój oraz wrażenia jakie towarzyszyły mi podczas lektury. Książka wyraźnie mnie nudziła, znalazłbym może dwa momenty w tym tomie, podczas których moje zainteresowanie wzrosło do poziomu, przy którym byłem bardzo ciekaw co będzie działo się dalej. I to właściwie tyle. Teraz zastanawiam się czy w kolejnej części autor nauczy swojego bohatera sztuki cyrkowej, śpiewu operowego oraz będzie usiłować połączyć poznaną już sztukę walki, nazwijmy to karate, z dajmy na to malowaniem obrazów? Malowaniem, ale koniecznie w stylu impresjonistycznym. Wszechstronność tego siedemnastolatka (Kvothe ma 17 lat w tym tomie) przerosła moje najśmielsze oczekiwania. Nie lubię osób, które swoim postępowaniem wręcz chełpią się posiadaną wiedzą oraz nabytymi umiejętnościami i wszelakimi zdolnościami, a taki właśnie jest Kvothe. Nie przypadł więc mi on do gustu.
Teraz należałoby poczekać aż Pan Rothfuss napisze kolejną, pewnie ostatnią już część swojej sagi. Tylko pewnie będzie tak, że zanim ona powstanie, ja już zapomnę, że młody adept sztuk arkanistycznych bardzo chce pomścić swoją rodzinę.
Ocena: 3,5/6

Udało mi się wreszcie uporać z kolejnym tomem przygód obdarzonego wszystkimi możliwymi talentami, młodego Kvothe. Słowo uporać doskonale oddaje mój nastrój oraz wrażenia jakie towarzyszyły mi podczas lektury. Książka wyraźnie mnie nudziła, znalazłbym może dwa momenty w tym tomie, podczas których moje zainteresowanie wzrosło do poziomu, przy którym byłem bardzo ciekaw co...