No to zakończyła się na chwilę obecną moja przygoda z Cmentarzem Zapomnianych Książek. Bardzo się cieszyłam, że w tej części znów mogłam spotkać się z Danielem, Ferminem i innymi "znajomymi" z Cienia Wiatru (do którego mam ogromny sentyment zważywszy, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Zafona). Książkę czytało mi się bardzo lekko, aczkolwiek nie było w niej tej mroczności jaką mogliśmy dostrzec w Grze Anioła. Niemniej jednak zakończenie pokazuje nam, że historia wcale się nie skończyła, wręcz przeciwnie, zostaje jeszcze wiele rzeczy do wyjaśnienia.

Książkę czyta się jednym tchem i z niecierpliwością czekam aż Carlos Ruiz Zafon skończy są opowieść. Wprawdzie jak wspomina sam autor, książki można czytać w dowolnej kolejności, to w Więźniu Nieba jest przywołanych bardzo dużo postaci i wątków z poprzednich części.

Podsumowując, Zafon po raz kolejny mnie nie zawiódł i uważam Więźnia Nieba za kawałek dobrej literatury.

No to zakończyła się na chwilę obecną moja przygoda z Cmentarzem Zapomnianych Książek. Bardzo się cieszyłam, że w tej części znów mogłam spotkać się z Danielem, Ferminem i innymi "znajomymi" z Cienia Wiatru (do którego mam ogromny sentyment zważywszy, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Zafona). Książkę czytało mi się bardzo lekko, aczkolwiek nie było w niej...