Wielcy tego świata od zawsze byli interesującym tematem dla pisarzy. Cieszy mnie to niezmiernie, ponieważ uwielbiam poznawać historię przez fabularyzowane powieści. W ten sposób nawet najbardziej oporne jednostki (czytaj ja) mają możliwość poznania losów intrygujących postaci, które wyprzedzają epokę, w której przyszło im żyć. Jakiś czas temu czytałam pierwsze dwie części trylogii Sandry Gulland o żonie Napoleona, mówiąc krótko byłam zachwycona. Jeżeli chcecie przypomnieć sobie, co napisałam, zapraszam "Józefina" i "Józefina i Napoleon". A dziś przyszedł czas, aby podzielić się z Wami wrażeniami po lekturze „Cesarzowej Józefiny”.

Można by rzec, że związek Józefiny i Napoleona, chodź burzliwy ma ugruntowaną pozycję. Miłość, namiętność i fascynacja po czterech latach małżeństwa wciąż trwają. Jednak wraz z coraz wyższą pozycją Napoleona presja wywierana na niego i jego rodzinę rośnie. Józefina wystawiana jest na krytykę, zwłaszcza, ze strony najbliższej rodziny męża. Problem potomka staje się sprawą priorytetową, gdy Napoleon zostaje mianowany cesarzem. Korsykański klan Bonapartych zrobi wszystko by doprowadzić o rozpadu małżeństwa Józefiny i Napoleona. „Cesarzowa Józefina” to świadectwo osobistej tragedii kobiety, która zna swoją ułomność i zdaje sobie sprawę z otaczających ją politycznych intryg. Nie pragnęła korony, tytułów czy chwały, jedynym jej przewinieniem była dozgonna miłość do Napoleona, który dzierżył berło władzy.

Sandra Gulland napisała historię poruszającą, mającą niezwykle intymny charakter i chwytającą za serce. Czytając miałam wrażenie, jakoby sama Józefina zwierzała mi się ze swoich rozterek, kłopotów i prosiła mnie o radę. Nie bez znaczenia ma fakt, że całość napisana jest w formie pamiętnika, dzięki temu czytając współuczestniczymy we wszystkich wydarzeniach.

I ile w dwóch pierwszych częściach zwracałam uwagę na opisy wystroju wnętrz, tamtejszej mody, czy panujących zwyczajów, to w tej części całkowicie pochłonęła mnie historia trudnej miłości Józefiny i Napoleona. Było dokładnie tak jak napisał wydawca „niezapomniane love story”. Ich wzajemna miłość gotowa była niejedno przemilczeć, zwłaszcza Józefinę charakteryzowała odwaga, oddanie, ale i pewna powściągliwość. Napoleon miał wiele kobiet, lecz żadnej nie darzył płomienną miłością, ponieważ ta była zarezerwowana tylko dla Józefiny. Jeżeli chcecie przeczytać, jak oczami Józefiny wyglądała największa tragedia jej życia, czyli rozwód z Napoleonem i jego zesłanie na Elbę, koniecznie przeczytajcie, nie tylko tę książkę, ale i całą serię.

Muszę napisać, że chyba nigdy w życiu nie czytałam tak wciągającej, niebanalnej i genialnie skonstruowanej powieści historycznej. Nie wiem czy to za sprawą autorki czy może narratorki i bohaterki zarazem, ale napawa mnie smutek, gdy pomyślę, że to już koniec. Zazdroszczę wszystkim tym, którzy powieść mają prze sobą. Za kilka lat, kiedy moja pamięć zatrze ślady powrócę do tej serii, by ponownie przeżyć przygodę u boku Józefiny.

Wielcy tego świata od zawsze byli interesującym tematem dla pisarzy. Cieszy mnie to niezmiernie, ponieważ uwielbiam poznawać historię przez fabularyzowane powieści. W ten sposób nawet najbardziej oporne jednostki (czytaj ja) mają możliwość poznania losów intrygujących postaci, które wyprzedzają epokę, w której przyszło im żyć. Jakiś czas temu czytałam pierwsze dwie części...