Książka zawiera zebrane krótkie wspomnienia znanych i lubianych osób.
Usiadłam, żeby zobaczyć kto dzieli się swoimi wspomnieniami o Świętach Bożego Narodzenia. Zrobiłam tylko krótka przerwę na zaparzenie herbaty i po jakimś czasie zamknęłam ją zadowolona, że wpadła w moje ręce w tym okresie bożonarodzeniowym.

Książka ukazuje jak wyglądały święta kiedyś i jak wyglądają dziś.
Różni ludzie, różne charaktery, różne osobowości nie mają znaczenia w chwilach Święta Bożego Narodzenia, bo każdy je na swój sposób przeżywa, celebruje, unika, spędza sam, spędza z najbliższymi, w kraju, za granicą, przy choince.

Polecam każdemu, kto lubi ten magiczny czas świąt, aby na chwilę się zatrzymał, usiadł i przeczytał tą pozycje.

Książka zawiera zebrane krótkie wspomnienia znanych i lubianych osób.
Usiadłam, żeby zobaczyć kto dzieli się swoimi wspomnieniami o Świętach Bożego Narodzenia. Zrobiłam tylko krótka przerwę na zaparzenie herbaty i po jakimś czasie zamknęłam ją zadowolona, że wpadła w moje ręce w tym okresie bożonarodzeniowym.

Książka ukazuje jak wyglądały święta kiedyś i jak wyglądają...

A więc,jak to jest ze świętami Bożego Narodzenia u znanych i lubianych...Nie powiem Wam nic odkrywczego.Bo dla gwiazd szklanego ekranu,tak jak i dla Nas zwykłych ludzi najważniejsze jest to by były one rodzinne.Aby były osoby bliskie sercu którym się chce życzyć jak najlepiej...Życzyć dużo,dużo zdrowia i miłości,bo"Bez miłości i bez zdrowia trudno czuć się szczęśliwym".



Wszyscy zgodnie twierdzą,ze święta dziś,a te z czasów dzieciństwa różnią się niestety od siebie diametralnie i nieodwracalnie.I choć wszyscy już dorośli i mają swoje własne szczęśliwe rodziny.Każda ze sławnych osób próbuje przywrócić czar świąt z dzieciństwa.Smakiem i zapachem potraw wspomnieniami,zdjęciami i tylko w duszy pozostaje ból i żal za tymi którzy odeszli.

Natomiast święta dzieciństwa to magiczny czas pełen miłości,bezpieczeństwa,radosnego oczekiwania i nadziei.I choć bywało,że los na co dzień nie rozpieszczał,a smak cukierków można było poznać tylko podczas świąt to i tak były one ponadczasowe.Bo makowiec Mamy był najlepszy,bo śledzie Taty smakowały jak najlepsze delicje.Choinka zaś wtedy pachniała najmocniej,radość z pomarańczy była największa,a śnieg skrzypiał pod stopami najwspanialej na świecie.

Wiecie o czym marzył mały Artur Barciś??? "Prezentów u nas nie było.Rodziców na nie nie było stać.Za prezent musiała wystarczyć garść cukierków lub orzechów; czekolada była prawdziwym rarytasem.Całe moje dzieciństwo marzyłem o książkach.Czytać nauczyłem się już w wieku pięciu lat i czytałem wszystko,co wpadło mi w ręce.Dlatego wymarzonym,najpiękniejszym prezentem mogła być dla mnie zawsze i tylko książka"

Piękne prawda;-) A jeśli chcecie się dowiedzieć jak obchodzili święta i o czym marzyli : Robert Makłowicz,Anna Dymna,Danuta Stenka,Emilian Kamiński i inni przeczytajcie sami.

A więc,jak to jest ze świętami Bożego Narodzenia u znanych i lubianych...Nie powiem Wam nic odkrywczego.Bo dla gwiazd szklanego ekranu,tak jak i dla Nas zwykłych ludzi najważniejsze jest to by były one rodzinne.Aby były osoby bliskie sercu którym się chce życzyć jak najlepiej...Życzyć dużo,dużo zdrowia i miłości,bo"Bez miłości i bez zdrowia trudno czuć się szczęśliwym".

...

Wiem, że to święto było już jakiś czas temu. Jednak ostatnie anomalie pogodowe podczas Wielkanocy stworzyły w moim sercu nastrój typowo Bożonarodzeniowy i postanowiłam, już po raz drugi, zajrzeć do tej cudownej książki.

Nie będę rozpisywała się nad wyższością jednych świąt nad drugimi, chociaż osobiście wolę te zimowe. Jest w nich coś magicznego. To, co tworzy ich klimat to przede wszystkim zapachy potraw, aromaty piernika, blask świec, melodia kolęd, a przede wszystkim obecność bliskich. Za każdym razem, mimo iż, lata dzieciństwa mam już dawno za sobą, z niecierpliwością malucha wyczekuje tego czasu.

Autorzy książki zapytali ludzi ze świata kultury i rozrywki o to, jak oni spędzają Wigilię, co jest dla nich szczególnie ważne i jak wyglądały obchody tego dnia, kiedy byli dziećmi. Poznamy obszerne relację chociażby Michała Bajora, Anny Dymnej, Kazika Staszewskiego, Jana Miodka, Tomasza Raczka oraz Beaty Tyszkiewicz.

Szczególnie ciepło wspominam relację jednego z moich ulubionych, polskich aktorów - Artura Barcisia.

"Myśl o świętach wywołuje we mnie skojarzenia ze stanem wyciszenia, wybaczenia, pojednania. Staram się myśleć dobrze. Przede wszystkim myśleć dobrze o ludziach... Jeśli mam czegoś komuś życzyć , to - niezmiennie zawsze - życzę mu dobrze."

Książka zawiera nie tylko wzruszające i nieco intymne zwierzenia sławnych i cenionych, ale także ich zdjęcia z dzieciństwa, nierzadko jako malec przebrany w wymyślny kostium na bal mikołajkowy w przedszkolu. Jedno zdjęcie Kazika powaliło mnie na łopatki. Musicie koniecznie zobaczyć. Niektórzy poza wspomnieniami, podzielili się z czytelnikami przepisami na świąteczne smakowitości.

Idealna lektura nawet na cieplejsze dni, bowiem tak pięknych historii powinno być w naszym życiu coraz więcej.

Wiem, że to święto było już jakiś czas temu. Jednak ostatnie anomalie pogodowe podczas Wielkanocy stworzyły w moim sercu nastrój typowo Bożonarodzeniowy i postanowiłam, już po raz drugi, zajrzeć do tej cudownej książki.

Nie będę rozpisywała się nad wyższością jednych świąt nad drugimi, chociaż osobiście wolę te zimowe. Jest w nich coś magicznego. To, co tworzy ich klimat...

Czas Świąt Bożonarodzeniowych minął, ale niektórzy chcą zatrzymać ich atmosferę. Mi pomogła w tym książka "Opowieści wigilijne" , mogłam powrócić do Bożonarodzeniowego stołu i przygotowań jeszcze raz. Nie musiałam na to czekać aż rok. Mogłam przeczytać o tradycjach i wspomnieniach z tego czasu, innych ludzi.

Zamknijcie oczy i przypomnijcie sobie coś związanego z Bożym Narodzeniem, dla niektórych będzie to choinka, pełna rodzina lub wigilijny stół. Każdy widzi coś innego, może to samo ale tak naprawdę w innym świetle. W końcu każdy ma inną choinkę i inaczej przeżywa święta. Ale czy zastanawialiście się kiedyś jak ludzie sławni spędzają święta, jakie tradycje wynieśli z domu i nie tylko? Ja nie.

Jako dziecko przeżywamy święta najintensywniej. Kilkanaście osób między innymi: Beata Tyszkiewicz, Jan Miodek, Anna Popek postanowili na rzecz tej książki powrócić do wspomnień z dzieciństwa i opowiedzieć o swoich świętach, także tych teraźniejszych.

Wiele osób podtrzymuje tradycje: 12 potraw itp.: . Ale czy to takie konieczne? To część magii świąt, ale tak naprawdę jeśli się postaramy to magia świąt może powstać przy każdej okazji. A jednak wiele osób je podtrzymuje.

Książka składa się z 26 opowieści oraz teologii Świąt Bożego Narodzenia. Jedynym minusem książki jest to, że wspomnienia nie są dosyć różnorodne, ale w sumie to zrozumiałe. A jednak czegoś mi tu brakuje....
Jednak klimat powieści jest niepowtarzalny, czytając ją czułam aromat świąt.

Okładka jest bardzo treściwa. Dużym plusem książki jest to, że znajdują się w niej zdjęcia osób, które opowiadają swoje wspomnienia.

Czytałam ją z dużą przyjemnością, nawet po świętach. Tak jak napisałam wcześniej spowodowała, że święta zostały przy mnie dłużej, powrót do szarej rzeczywistości był dla mnie o wiele łatwiejszy : ) Serdecznie polecam Wam tą książkę, jeśli brakuje Wam świąt lub w czasie przed świętami.

Moja ocena: 7-/10 Bardzo dobry z minusikiem!

Czas Świąt Bożonarodzeniowych minął, ale niektórzy chcą zatrzymać ich atmosferę. Mi pomogła w tym książka "Opowieści wigilijne" , mogłam powrócić do Bożonarodzeniowego stołu i przygotowań jeszcze raz. Nie musiałam na to czekać aż rok. Mogłam przeczytać o tradycjach i wspomnieniach z tego czasu, innych ludzi.

Zamknijcie oczy i przypomnijcie sobie coś związanego z Bożym...

„Myśl o świętach wywołuje we mnie skojarzenie ze stanem skupienia, wybaczenia, pojednania. Staram się myśleć dobrze. Przede wszystkim myśleć dobrze o ludziach... Jeśli mam, czegoś komuś życzyć, to – niezmiennie zawsze – życzę mu dobrze! Bo to dobrze jak ludzie sobie dobrze życzą.”*

Pamiętacie święta z dzieciństwa kiedy to jeszcze ten czas nie był pełny komercji i biegu za tym aby się pokazać? Wtedy to liczyła się tradycja, czuło się magie, oczekiwało się Wigilii z prawdziwą niecierpliwością. Kiedy to dzieci cieszyło najdrobniejszy prezent, kiedy sami szykowali ozdoby...

„Opowieści wigilijne” to zbiór dwadzieścia sześć opowiadań, wspomnień czy też refleksji sławnych ludzi na przykład takich jak: Artur Barciś, Anna Dymna, Emilian Kamiński, ks. Tadeusz Isakowicz - Zaleski, Robert Makłowicz, Tomasz Raczek, Jan Miodek, Beata Tyszkiewicz, Magdalena Schejbal i wielu innych. To właśnie dzięki nim mamy możliwość poznania tego jak było kiedyś, towarzyszymy sławnym polakom w ich wędrówce do przeszłości. Mamy możliwość zobaczyć jakie były ich święta dawniej, ale i teraz. Ten świąteczny czas kiedyś był bardzo celebrowany, ludzie odpowiednio się do niego przygotowywali. Dorośli robili porządki, gotowali świąteczne potrawy, a dzieci mieli za zadanie przygotować ozdoby choinkowe gdyż dawniej nie było możliwości kupna.
Tyle ile rodzin tyle różnych przyzwyczajeń choć prawdę mówiąc tradycja jedna: 12 potraw, oczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, pusty talerz dla zbłąkanego przybysza, dzielenie się opłatkiem, św. Mikołaj. To wszystko jest w każdej rodzinie, ale w innym wydaniu. Kiedyś było ciężko z zdobyciem żywności, ale w święta nie mogło jej zabraknąć, a dzieci musiały dostać choćby pomarańczę i cieszyły się z tego. Opowiadający mówią nam o tym co było i jest na ich stołach (jestem ciekawa kutii oraz kapusty z grochem ;)),za czym tęsknią, czego im brakuje.
„Opowieści wigilijne” to pokaz jak zmienił się świat. Teraz trudno trafić z prezentem ponieważ każdy wszystko ma. Drobiazgi już nie cieszą dzieci. Najmłodsi nawet nie nacieszą się droższym prezentem gdyż gdy już go mają chcą inny, który zobaczyli w telewizji.
Ale ta książka to też obraz tego, że mimo tego wszystkiego nadal podtrzymujemy tradycję, dbamy by święta były wyjątkowe, magiczne, spokojne i rodzinne. Staramy się by było jak kiedyś.

Taaaaak, wiem, że to trochę późno, ale ja tak lubię. Chciałam jeszcze przez chwilę poczuć ten magiczny czas, a ta książka mi w tym pomogła. Jestem młoda i niby nie powinnam tego pamiętać, ale jakieś przebłyski mam, słyszałam dużo od mamy i czasem mam ochotę przeżyć takie dawne święta. W opowieściach widać było, że biednie, skromnie, ale też bardzo, bardzo rodzinnie. No nie wiem jak to określić, ale wiem, że było inaczej – lepiej mimo tego wszystkiego. Teraz niektóre elementy tradycji zanikają – nie śpiewa się już kolęd po kolacji Wigilijnej, nie chodzi się całą rodziną na pasterkę, czasem rodzina spędza sama święta bo tak chce... Wszystko powoduje, że zapominamy jak było.
Na uwagę zasługuje wydanie książki, śliczna twarda okładka z zdjęciami gwiazd, rysunki świąteczne. A w środku mnóstwo zdjęć tych, którzy powierzają nam swoje wspomnienia – zdjęcia z teraz i z przeszłości. Na końcu każdego rozdziału są życzenia i rysunki w jakiś sposób powiązane z historiami. Pięknie to wygląda.
Polecam wszystkim którzy chcą powspominać lub zobaczyć jak było kiedyś, otulić się magią tych paru dni, poczuć zapach potraw, czy też drzewka świątecznego.

*str. 24

„Myśl o świętach wywołuje we mnie skojarzenie ze stanem skupienia, wybaczenia, pojednania. Staram się myśleć dobrze. Przede wszystkim myśleć dobrze o ludziach... Jeśli mam, czegoś komuś życzyć, to – niezmiennie zawsze – życzę mu dobrze! Bo to dobrze jak ludzie sobie dobrze życzą.”*

Pamiętacie święta z dzieciństwa kiedy to jeszcze ten czas nie był pełny komercji i biegu za...

,,Zawsze, gdy myślę o świętach, przypomina mi się moje dzieciństwo..''


Żyjemy w czasach, kiedy wszystkiego mamy pod dostatkiem, prezenty robione ręcznie nie sprawiają nam radości, a wszyscy mają problem co kupić danej osobie - przecież ona ma wszystko. Ale jak było kiedyś? Książka ,,Opowieści wigilijne..'', przedstawia nam znanych Polaków, którzy opowiadają nam o swoich świętach w dzieciństwie, tradycji, potrawach. Sama lubię słuchać opowieści babci, jak ona spędzała święta, będąc małą dziewczynką i zawsze jej tego zazdrościłam, bo kiedyś było inaczej, bardziej odczuwało się tę ,,magię''. Właśnie dlatego z wielką ciekawością, sięgnęłam po tę pozycję. Dowiedziałam się wielu rzeczy, poczułam klimat prawdziwych świąt, pierwszy raz przeczytałam o kutii i wielu różnych tradycjach, które u mnie w domu nie są znane.

Historie opowiedziane przez Polaków są prawdziwe, dlatego bardziej to wszystko do nas dociera. Można śmiało powiedzieć, że towarzyszymy artystom w tym niesamowitym okresie. Opowiadania ich są niekiedy zabawne, są też smutne, ale przede wszystkim dla nich są ważne, bo to wspomnienia, z którymi dzielą się z całą Polską. Książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Po pierwsze do opowieści dodane są czarno-białe zdjęcia z czasów dzieciństwa, jak i aktualne, dzięki czemu wiemy jak wygląda dana osoba. W pozycji, pod koniec każdego opisu, są życzenia i małe obrazki, które nawiązują jakoś, do osoby opowiadającej. Po drugie, święta zostały opisane tak, że nie sposób się nudzić, są przeróżni artyści, a każdy z nich zajmuje się czymś innym. Wszystkie wspomnienia były ciekawe, lecz najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie Kazika Staszewskiego, Elżbiety Wojnowskiej i Małgorzaty Potockiej.

,,Zima, niecierpliwe czekanie na śnieg, kwiaty, które mróz malował na szybach - to właśnie kojarzy mi się z Wigilią i świętami Bożego Narodzenia.''

Dzięki tej książce, miałam możliwość przyjarzeć się bliżej Wigilii w dawnych czasach i mimo, że kiedyś było biednie, święta były prawdziwe i nikt nie musiał niczego udawać. To wszystko ludzie mocno przeżywali, wierzyli w zabobony, robili wszystko dokładniej, a teraz jest inaczej. Kiedy skończyłam czytać tę książkę, zaczęłam snuć refleksje i przypomniałam sobie swoją Wigilię w dzieciństwie, wtedy było pięknie i spokojnie. Chyba każdy tęskni za czymś takim, dlatego zapraszam do przeczytania tej książki. Może uświadomi Wam, jak ten czas powinno się spędzać, poznacie nowe przepisy na potrawy.. Pozycja ,,Opowieści wigilijne'' jest na swój sposób magiczna, uspokaja nas i skłania do refleksji. Serdecznie polecam.

,,Zawsze, gdy myślę o świętach, przypomina mi się moje dzieciństwo..''


Żyjemy w czasach, kiedy wszystkiego mamy pod dostatkiem, prezenty robione ręcznie nie sprawiają nam radości, a wszyscy mają problem co kupić danej osobie - przecież ona ma wszystko. Ale jak było kiedyś? Książka ,,Opowieści wigilijne..'', przedstawia nam znanych Polaków, którzy opowiadają nam o swoich...

Święta Bożego Narodzenia to w ostatnich kliku latach czas komercyjnego szału. Sklepy napastują swoich klientów świąteczną muzyką, prawdopodobnie i mały, i duży człowiek zna przynajmniej refren piosenki „Jingle Bells”, promocje i błyszczące gadżety rodzą w głowie potrzebę kolejnej szybkiej pożyczki, a w domu panuje totalny chaos bo umęczona mama, po pracy ma mycie okien, pastowanie podłóg i bogate menu do ogarnięcia. Trzy razy Pośpiech!. Mam wrażenie, że w tym wszystkim zapominamy czym tak naprawdę jest wigilia i Boże Narodzenie. Na ratunek przychodzą nam „Opowieści wigilijne, o wieczerzy, kolędach, Herodzie...” Ewy Gil – Kołakowskiej i ks. płk dr hab. Henryka Szareyko .

Ta książka to świetne antidotum na przedświąteczny amok. Dwadzieścia sześć opowiadań – wspomnień, refleksji - zmusza do zatrzymania się i spojrzenia na święta z innej perspektywy. Nie będę filozofować na temat religii, gdyż każdy nas postrzega wigilię i Boże Narodzenie inaczej. Dla jednych jest to święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa, dla innych to tylko magia, symboliczna opowieść, siła tradycji wiążąca przeszłość z teraźniejszością. Jakkolwiek by na to nie patrzeć święta mają swoją moc i ustalony przez lata porządek, zapoczątkowany dziesiątki lat wcześniej.
Ubieramy choinkę pod którą układamy prezenty, pieczemy pierniczki, które uwodzą zapachem cynamonu, a na stole wigilijnym ustawiamy od lat te same potrawy, charakterystyczne dla regionu i rodzinnej tradycji m.in. barszcz z uszkami, postną kapustę, karpia, kutię. Każde kolejne święta rodzą wspomnienia i właśnie takimi wspomnieniami dzielą się z nami ludzie cenieni przez nas, znani z pierwszych stron gazet, reprezentanci różnych pokoleń i profesji, jak choćby: Artur Barciś, Anna Dymna, Emilian Kamiński, ks. Tadeusz Isakowicz - Zaleski, Robert Makłowicz, Tomasz Raczek, Jan Miodek, Beata Tyszkiewicz, Magdalena Schejbal i wielu innych.

Te wspomnienia to jak zaproszenie do stołu. Poznajemy zabawne opowieści związane ze świętami, problemy charakterystyczne dla niektórych lat naszej historii. Dowiadujemy się tradycji panującej w każdej z rodzin, a także uzmysławiamy sobie jak istotna jest obecność w tym czasie naszych najbliższych osób, oraz dzielenie się szczęściem i radością. Do każdej z opowieści dołączone są archiwalne czarno - białe zdjęcia, a na zakończenie każdego rozdziału króciutkie życzenia świąteczne. Na końcu książki z teologii Bożego Narodzenia dowiadujemy się o pochodzeniu choinki, opłatka, wieczerzy wigilijnej, a także życzeniach i prezentach. Całość opowieści ubarwiają czerwone obrazki, proste i urocze.

„Opowieści wigilijne, o wieczerzy, kolędach, Herodzie...” mają swój niepowtarzalny klimat, który zapewne najbardziej odczuwalny będzie w czasie Świąt Bożego Narodzenia, gdyż ten okres sprzyja zadumie, wspomnieniom, na chwilę zwalniamy, odnajdując w w blasku choinki magię minionych lat.

„Po wieczerzy spędzaliśmy czas na wspólnym kolędowaniu. Tato grał na bandżo, gasiliśmy wszystkie światłą i przy blasku choinkowych świeczek – najedzeni i szczęśliwi – całą rodziną wyśpiewywaliśmy kolędy: Przybieżeli do Betlejem, Gdy śliczna Panna, Cicha noc, święta noc... A potem wszyscy razem szliśmy w tę cichą noc na pasterkę. I zawsze była zima, i zawsze był śnieg!” (Artur Barciś, str. 23)


Mam szczęście, że i ja mam wspomnienia szczególnych świąt i prawdziwych zim... To były czasy.
Opowieści wigilijne bardzo polecam, warto chociaż przez chwilę otulić się magią cudownych wspomnień, przy okazji przypominając sobie własne radosne doświadczenia, kiedy to w ramionach rodziców odnajdywało się pełnię szczęścia.

Święta Bożego Narodzenia to w ostatnich kliku latach czas komercyjnego szału. Sklepy napastują swoich klientów świąteczną muzyką, prawdopodobnie i mały, i duży człowiek zna przynajmniej refren piosenki „Jingle Bells”, promocje i błyszczące gadżety rodzą w głowie potrzebę kolejnej szybkiej pożyczki, a w domu panuje totalny chaos bo umęczona mama, po pracy ma mycie okien,...