Zaczyna się frapująco: od namysłu nad Europą Środkową i jej losami. Oto "pewien fragment Zachodu, wydarty jemu samemu: Zachód porwany." Autor opisuje swoje zdumienie i przerażenie, gdy odkrył, że nie zna tego świata. Dla ilu oświeconych to była "Patagonia"; my możemy dorzucić z naszych dziejów rozbiorowych dowcipne powiedzonko króla-filozofa Fryderyka II o Polakach jako "Irokezach Europy". I oto odkrycie, że na wschód od wielkiego i bogatego Zachodu jest też Zachód inny, rozproszony wśród wielu narodów, walczących o swoją tożsamość, zmagających się w ciągu wieków z opresją i prześladowaniem. Za Milanem Kunderą nazywa je "małymi narodami" - "To nie rozmiar czy obszar decyduje o wyjątkowości małych narodów, lecz ich los. Mały oznacza tu kruchy i nietrwały". I staje w obronie tych wspólnot losu, języka, tradycji i historii wobec kulturowej i politycznej pogardy, globalizacji. I tak krok po kroku przechodzi do diagnoz ogólnych. O ideologii równości, która równa jak walec i w istocie jest nowym nihilizmem. O dyktacie postępu, który niszczy najtrwalsze dziedzictwa. Przeciw kultowi teraźniejszości bez świadomości dziedzictwa i bez testamentu dla następców. Przeciw tolerancji, która chce być otwarta na każdą kulturę, ale nie zna własnej i z żadną inną nie jest w stanie wejść w dialog. Wyrafinowana dyskusja z meandrami i ślepymi uliczkami współczesności.

Zaczyna się frapująco: od namysłu nad Europą Środkową i jej losami. Oto "pewien fragment Zachodu, wydarty jemu samemu: Zachód porwany." Autor opisuje swoje zdumienie i przerażenie, gdy odkrył, że nie zna tego świata. Dla ilu oświeconych to była "Patagonia"; my możemy dorzucić z naszych dziejów rozbiorowych dowcipne powiedzonko króla-filozofa Fryderyka II o Polakach jako...

Nie zaskoczę nikogo, kiedy napiszę, że z każdą kolejną przeczytaną książką autorstwa Finkielkrauta, podziwiam tego człowieka coraz bardziej i zastanawiam się, co będzie, kiedy takich ludzi jak on zabraknie. Kto będzie głosem naszego sumienia? Kto powie, co robimy źle i nad czym należy się zastanawiać? Książka NIEWDZIĘCZNOŚĆ zmusza do refleksji nad tym, co się obecnie dzieje, a co reklamowane i sprzedawane jako GLOBALIZACJA, ogarnia nasz świat. Czy to dobrze, czy źle, że w zasadzie w każdym miejscu na świecie młodzi słuchają tej samej muzyki, chcą nosić te same buty ODIDOSA itp. itd.? Czy małe narody mają prawo głosu? Czy nie jesteśmy niewolnikami historii, czy może chcielibyśmy nimi być? Te i wiele innych pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi, jeśli w ogóle jakieś są, stawia nam Finkielkrat. Stawia pytania i odpowiada na nie, jednak nie narzucając nikomu swojego toku myślenia, a jedynie pogłębiając niepewność. To ZMUSZA JEDNAK DO MYŚLENIA. A przeciez już w starożytności napisano: COGITO ERGO SUM. Ja dodam jedynie, że myślenie nie boli i czasem naprawde warto przeczytac kilka mądrych zdań, niż obejrzeć 10 popularnych filmów.

Nie zaskoczę nikogo, kiedy napiszę, że z każdą kolejną przeczytaną książką autorstwa Finkielkrauta, podziwiam tego człowieka coraz bardziej i zastanawiam się, co będzie, kiedy takich ludzi jak on zabraknie. Kto będzie głosem naszego sumienia? Kto powie, co robimy źle i nad czym należy się zastanawiać? Książka NIEWDZIĘCZNOŚĆ zmusza do refleksji nad tym, co się obecnie...