Moja znajomość z Władysławem Broniewskim zaczęła się raczej nietypowo – jedna z pierwszych książek zapamiętanych z dzieciństwa to zbiór jego wierszy „Dla dzieci”. Potem przez wiele lat trudno mi uwierzyć, że autor moich ulubionych wierszyków o pierwiosnku, kasztanach, literkach czy tramwaju jest naczelnym ideologiem polskiego komunizmu. Dodatkowy zamęt wprowadziła lektura przejmujących wierszy napisanych po śmierci córki, Anki.

„Broniewski. Miłość, wódka, polityka” to obszerna biografia poety uzupełniona zdjęciami, licznymi wierszami oraz wywiadem z przybraną córką, Majką. Książka prezentuje nam wielobarwny i chyba rzetelny obraz poety. Jaki jest więc Broniewski na tym portrecie?

Ambitny, leniwy, zagubiony, stale poszukujący, niespokojny duch. Umiał cieszyć się życiem i czerpał z niego pełnymi garściami. Były piłsudczyk, poeta zakazany podczas sanacji, więzień NKWD i twarz rewolucji komunistycznej w Polsce. Pisał wiernopoddańcze wiersze o Stalinie i Bierucie, ale umiał upomnieć się na najwyższym szczeblu o zamordowanych w Moskwie poetów – komunistów. Człowiek, który wiele przeszedł, ale niemal do końca życia był naiwny jak dziecko. Antykomunista o socjalistycznych przekonaniach. Hołubiony przez władzę i zamknięty przez nią w psychiatryku.Człowiek, który nie radzi sobie z codziennym życiem, ale w sytuacjach kryzysowych zachowuje się wspaniale. Straceńczo odważny. Typowy Polak. A także czarujący i szarmancki facet. Prawda, że fascynujące?

Kilka słów o samej strukturze książki, czyli co mi się nie podobało. Książki faktograficzne muszą być czytane w dużym skupieniu, inaczej wiele cennych informacji po prostu umyka. W tej książce większość rozdziałów jest bardzo obszerna i niestety przy ich czytaniu uwaga po pewnym czasie spada. Końcowe rozdziały są krótsze dzięki czemu czyta się je szybciej i uważniej. Poszczególne wątki z życiorysu poety omówione zostały nieco chaotycznie. Niby zachowany jest układ chronologiczny, ale… I komu szkodziło umieścić podpisy w bezpośrednim sąsiedztwie zdjęć??? Poszukiwanie informacji w spisie zdjęć, pod koniec książki jest męczące i zgoła zbędne.

Broniewski nie był mistrzem słowa na miarę np. Tuwima, ale napisał mnóstwo piekielnie dobrych wierszy. A ja nie zdawałam sobie sprawy, że znam aż tyle jego utworów. Alkoholizm i ciągłe kłopoty finansowe – oto co zdeterminowało życie poety. Gdyby nie to… Przejmujące…

Największą zaletą tej książki jest dla mnie fakt, iż po zakończeniu lektury nie sposób przestać myśleć o jej bohaterze. I o to chyba chodzi w dobrej biografii. Polecam wszystkim.

Moja znajomość z Władysławem Broniewskim zaczęła się raczej nietypowo – jedna z pierwszych książek zapamiętanych z dzieciństwa to zbiór jego wierszy „Dla dzieci”. Potem przez wiele lat trudno mi uwierzyć, że autor moich ulubionych wierszyków o pierwiosnku, kasztanach, literkach czy tramwaju jest naczelnym ideologiem polskiego komunizmu. Dodatkowy zamęt wprowadziła lektura...