Czytając "Pocałunek anioła" Elizabeth Chandler czy też Mary-Claire Halldorfer, bardzo długo nie wiedziałam do czego zmierza książka, jaki był zamysł autorki i w związku z tym, dlaczego wogóle mam to czytać. Lekturę wybrałam bardzo spontanicznie, prawdopodobnie najbardziej spontanicznie jak dotąd i chyba nie bardzo jestem zadowolona z tego, że to zrobiłam. Jednak bardzo niepozorne rozmiary książki przekonały mnie, bym jednak dała jej szansę i doczytała do końca.

"Pocałunek anioła" rozpoczyna się sceną wypadku dwojga zakochanych w sobie głównych bohaterów, która powtarza się w książce jeszcze dwukrotnie, o ile dobrze pamiętam. Jednak tak naprawdę ma jedynie na celu zaznaczenie czytelnikom, że coś takiego będzie miało miejsce w przyszłości. Natomiast sama historia opisana w książce jest życiem nastoletniej Ivy, która wierzy w anioły i w siłę, którą one wysyłają. Jej matka właśnie ponownie wyszła zamąż, a dziewczynie nie bardzo odpowiada jej nowe życie. Zaprzyjaźnia się, a potem zakochuje w Tristanie, przystojnym pływaku, który zgodził się zaopiekować jej nieakceptowaną w nowym domu kotką.

Naprawdę nie wiem co sądzić o tej książce. Przeczytałam ich już parę o aniołach, ale w tej nie widziałam najmniejszej pasji, ani serca włożonego w jej pisanie. Raczej miałam wrażenie, że czytałam pracę nastoletniej uczennicy, która napisała ją na kolanie przed lekcją, nie bardzo wiedząc po co to robi...

Czytając "Pocałunek anioła" Elizabeth Chandler czy też Mary-Claire Halldorfer, bardzo długo nie wiedziałam do czego zmierza książka, jaki był zamysł autorki i w związku z tym, dlaczego wogóle mam to czytać. Lekturę wybrałam bardzo spontanicznie, prawdopodobnie najbardziej spontanicznie jak dotąd i chyba nie bardzo jestem zadowolona z tego, że to zrobiłam. Jednak bardzo...