Decydując się na literaturę, której głównym wątkiem jest życie Kobiety w Iraku, jej wspomnienia, tragedie, doskonale zdawałam sobie sprawę, że będzie to książka trudna i wzbudzająca silne emocje. Taką właśnie opowieść stworzyła Michaelle McDonals.

„Pocałunek Saddama” jest zapisem wspomnień Selmy Masson –Mushin, które wysłuchała i zapisała jej przyjaciółka Michaelle McDonals. Dzieciństwo bohaterki na przełomie lat 50 i 60-tych, wydaje się być szczęśliwe i beztroskie. Irak w tamtych czasach stanowił dla Selmy bezpieczny i kochający dom. Rodzice zapewnili jej dość dostatnie życie. Wraz ze swoim licznym rodzeństwem dziewczynka żyła tak jak wiele innych nastolatek.

Niestety bardzo szybko Selma musiała dorosnąć i stawić czoła problemom, które mnie nie mieściły się w głowie. Jako żona ambasadora Iraku w Hiszpanii, matka dwójki dzieci zetknęła się z brutalną dyktaturą Saddama Husajna. Muhammad al-Dżabiri - mąż Selmy, zostaje aresztowany i torturowany. Najbliższa rodzina, żona, dzieci, nikt nie wie, co się z nim dzieje i czy kiedykolwiek wróci do domu.

Na początku „kariery politycznej” Husajna irakijczycy kochali go i podziwiali. Nie zdawali sobie sprawy, co faktycznie ich czeka w przyszłości. To, o czym czytelnik dowiaduje się na kolejnych stronach książki przeraża i budzi poczucie niesprawiedliwości. Nie mieści się w głowie fakt, że gdzieś tam na świecie ludzie mogli być traktowani w tak okrutny sposób, w tym samym czasie gdy my żyliśmy sobie zupełnie normalnie, kupując codziennie chleb i nie myśląc nawet o tragedii, która w Iraku rozgrywała się zupełnie legalnie.

Po latach mieszkańcy Iraku zdali sobie sprawę, że ich życie jest w rękach sadysty. Selma, jako ostatnią deskę ratunku dla swojego męża wybrała spotkanie z samym Saddamem Husajnem…. To, co spotkało ją u dyktatora, będzie ją z pewnością prześladowało do końca życia.

Poza okrucieństwem rządów Saddama, które stanowi tło opowieści, książka jest bogata w cudowne opisy miejsc, które Selma wraz z mężem ambasadorem zwiedziła, aby w końcu na stałe pozostać w Sydney. To właśnie tutaj autorka książki spotyka Selmę, zaprzyjaźniają się i dzięki ich spisywanym rozmową zdajemy sobie sprawę z różnic kulturowych, dzielących obie kobiety.

Książkę polecam wszystkim, którzy nie uciekają od trudnych tematów. Tym, którzy chcą wiedzieć co dzieje się na świecie i tym, którzy są wrażliwi na krzywdę drugiego człowieka. Jestem przekonana, że ta opowieść pozostawi trwały ślad w pamięci każdego czytelnika.

Iwona Zaczek