Patrząc na okładkę debiutanckiej powieści Anhtony'ego Huso ma się wrażenie, że przekaz jest jasny: "Złapię Cię, pozbawię krwi, potrzebnej do magicznych rytuałów". Coś zupełnie przeciwnego rysuje się podczas oglądania oryginalnej okładki, która zdecydowanie oddaje sens powieści. Nie spodziewajcie się prostej magii, tanich chwytów i ponętnych wampirzyc. Przygotujcie się na naukową magię w świecie industrialno - steampunkowym, z wątkiem uczuciowym w tle.

Nad Księstwem Stoneholdu unosi się widmo wojny. Nie ma co czekać, tylko wezwać Calipha Howla, następcę tronu, do objęcia tronu. Młody człowiek nie pali się do przyjęcia korony, chętniej zatopiłby się między regałami albo znalazł się w pobliżu Seny. Dziewczynie daleko do niewinnej i płochej niewiasty - to wiedźma Shradnae, pionek jednej z wielu frakcji działających w świecie powieści. Każda z nich chce powiększyć swoje wpływy, zdobyć kolejny skrawek władzy, by w końcu osiągnąć wszystko. Istnieje jednak księga, która pozwala władać mocą o porażającej sile. Zwie się "Cisrym Ta". Trudno będzie nie tyle ją odnaleźć, ale otworzyć.

Anthony Huso stworzył rzeczywistość niemal od podstaw, czerpiąc z dokonań fantastyki w dobrym tego słowa znaczeniu. Opierając się na szkielecie tego, co znane, nadał uniwersalnym cechom własną powłokę. Czasem są to zmiany kosmetyczne jak czarownice, rozgrywki polityczne czy sterowce. Innym razem, inwencja autora osiąga poziom totalny od historii, poprzez języki, kalendarz na magii kończąc. To właśnie magia jest tym, co wyróżnia debiutancką powieść Huso na tle wielu innych. To nie jest proste hokus - pokus i abrakadabra, ale dziedzina nauki, wymagająca ścisłego, matematycznego umysłu. Holomorfia, magia pochodząca z krwi nie stanowi jednak dominującego elementu fabuły. Bohaterowie nie rozpruwają sobie żył by przywołać gazetę z drugiej strony pokoju - czynią to w razie prawdziwej potrzeby. Tak naprawdę to osiągnięcia techniki, odkrywanie arkan technologi solwitriolowej, nie wspominając o osobliwej hodowli, mocniej odcisnęły się na kartach powieści. "Magii krwi" zdecydowanie bliżej do steampunku niż do fantasy w klasycznym rozumieniu. Co nie znaczy, że holomorfia została potraktowana marginalnie, jako sztuka sama w sobie.

Konstrukcja fabularna została osnuta wokół Calipha i Seny, których wątki dzieli znak jakości. Młody Howl jest inteligentny, oczytany i uporządkowany, takie też w odbiorze są strony skupiające się wokół jego osoby. Problemy zaczynają się, kiedy Huso wprowadza czytelnika w świat dziewczyny. Następuje dezorientacja i nijakość, co przy zawiłości jaką cechuje się "Magia krwi" jest dodatkowym obciążeniem. Historia jest naprawdę przemyślana, ale wymaga wysokiej koncentracji, co dla niektórych może być zniechęcające. Styl autora jest dość nierówny, od drobiazgowych opisów (od których można zapomnieć czego dotyczą), po próby popisania się wirtuozerią słowa ("Duże nakrapiane szafirem motyle, łasiły się do kwiatów i bezczelnie z nimi cudzołożyły"*). Ogarnięciu i usystematyzowaniu fabuły nie pomagał fakt, że autorski kalendarz nie został objaśniony w słowniczku. Nie sposób nawet oszacować ile czasu minęło od pierwszej do ostatniej strony "Magii krwi", co dla niektórych może być irytujące.

Mimo wszystko chce się czytać, dla Calipha i jego kariery polityczno - dyplomatycznej. Dla wgłębienia się w ten świat, poznania tajemnic "Cisrym Ta". Im bliżej ostatecznego starcia, tym przewidywania stają się coraz bardziej mętne. Wszystko się może zdarzyć, każdy może zdradzić, nawet najrozsądniejszemu mogą puścić nerwy. Pomimo nagromadzenia detali oraz zbytniej zawiłości, powieść wzbudza ciekawość, a uniwersum chciałoby się znaleźć w folderze biura podroży.

"Magia krwi" otrzymałaby solidne "7", w końcu do debiutów podchodzę z pewną dozą wyrozumiałości. Jednak takiej korekty nie można objąć milczeniem. Nie należę do osób szalenie spostrzegawczych, ale gdy błędy same wchodzą w oczy to świadczy tylko o jednym - partactwie. Literówki, błędy ortograficzne, chochliki (Cisrym Ta było Cirsym Ta, Megan zaś Magan), nie wspominając o interpunkcji. Gwoździem do trumny okazały się jednak znikające myślniki przy dialogach, szczególnie pod koniec książki. Przy takim stanie rzeczy cena okładkowa jest zawyżona. A szkoda, bo sama powieść ze swym naukowym zacięciem jest ciekawym debiutem w gatunku, gdzie o oryginalny pomysł nie jest łatwo.

________
* str. 251

Recenzja ukazała się na http://mojegardenstate.blogspot.com/

Patrząc na okładkę debiutanckiej powieści Anhtony'ego Huso ma się wrażenie, że przekaz jest jasny: "Złapię Cię, pozbawię krwi, potrzebnej do magicznych rytuałów". Coś zupełnie przeciwnego rysuje się podczas oglądania oryginalnej okładki, która zdecydowanie oddaje sens powieści. Nie spodziewajcie się prostej magii, tanich chwytów i ponętnych wampirzyc. Przygotujcie się na...