Głośno komentowana w mediach książka w końcu znalazła się w moich rękach. Danuta Wałęsa kojarzyła mi się zawsze z osobą prostą, żoną prezydenta, jednak będącą zawsze z boku. Z ksiązki wyłania się przedewszystkim obraz matki i żony. Osoby, która poświęciła swoje życie dla rodziny i na rodzinie całokowicie się skupiła. Jedna z jej córek powiedziała o matce, że ma zadaniowe nastawienie do życia. I chyba to zdanie najpełniej obrazuje to jak postrzegam po przeczytaniu książki panią Wałęsę.
Nie ma tu zbyt wielu emojci, uniesień, radości czy smutków. Jest to relacja osoby, która brała udział w tych wydarzeniach ale jednak opisująca je z wielkim dystansem. Ani razu nie nazywa Lecha Wałęsy inaczej niż MĄŻ, siebie nazywa żoną lub matką. Przebija się tu również żal tej kobiety i jakiś smutek. Tak, myślę że ona nie jest szczęśliwa. Mimo, iż przeżyła ciekawe życie w jej wspomnieniach jest bardzo dużo smutku. Takiego nienazwanego, Wałęsowa nie pisze "jestem smutna, jest mi żal" ale pisze, że mąż nie poświęcał jej wiele uwagi, że nie podejmowała z nim ważnych decyzji, że nie przynosił jej kwiatów, że nigdy nie było go w domu.
Co do samej ksiązki czyta się ja bardzo szybko. Jest napisana bardzo prostym językiem , krótkie zdania. Ta kobieta mówi tak samo jak pisze.Wszystko to uzupełnione zdjęciami.

Głośno komentowana w mediach książka w końcu znalazła się w moich rękach. Danuta Wałęsa kojarzyła mi się zawsze z osobą prostą, żoną prezydenta, jednak będącą zawsze z boku. Z ksiązki wyłania się przedewszystkim obraz matki i żony. Osoby, która poświęciła swoje życie dla rodziny i na rodzinie całokowicie się skupiła. Jedna z jej córek powiedziała o matce, że ma zadaniowe...