Wydawanie biografii piłkarza w chwili, gdy ma on 24 lata, gdy jest czynnym sportowcem i nic nie zapowiada końca jego kariery, a kolekcjonowanie swoich największy osiągnieć dopiero co rozpoczął, było dla mnie – niczym innym – jak chęcią zysku. Panie Caioli, czyż nie za wcześnie na podsumowania? Włoski dziennikarz, odpowiadając na moje pytanie, zapytałby pewnie, czyż nie ma lepszego momentu na wydanie książki, gdy jej bohater jest na ustach całego świata, gdy zachwycają się nim nie tylko sympatycy futbolu, ale i ludzie, którzy o piłce mają niewielkie pojęcie, gdy jego twarz rozpoznawana jest bardziej niż twarz papieża? Luca Caioli wiedział jak zarobić. Z drugiej strony życie i kariera najlepszego piłkarza na świecie w chwili obecnej dostarczyły mu godnego materiału do opisywania oraz kilku wątpliwości do rozwiania. A, że o geniuszu chce się czytać to „Historia chłopca, który stał się legendą” (za życia) trafiła i do mnie – fanki FC Barcelony z 9-letnim stażem.

„Fenomenu Messiego nie da się wyjaśnić, trzeba go podziwiać” – te słowa Pepa Guardioli stały się swoistym mottem recenzowanej książki. Caioli nawet nie podejmuje się próby wyjaśnienia istoty geniuszu, on przywołuje wspomnienia. Początkowo czytelnik wciela się w rolę obserwatora: widzi rodzinę Leo, ulice Rosario, czterolatka kopiącego piłkę, babcię zaprowadzającą go na pierwszy trening. Widzi drobnego, nieśmiałego chłopca, dla którego największą karą był zakaz gry w piłkę. Widzi zbyt drobnego chłopca, cierpiącego na deficyt hormonu wzrostu. Autor w sposób obiektywny ukazał prawdę, tłamszoną niejednokrotnie przez przeciwników Messiego. Leo, by osiągnąć swoje 1,69 m wzrostu bolesne zastrzyki musiał przyjmować, bo stwierdzona została u niego bardzo rzadka choroba. Zastrzyki pozwoliły mu urosnąć, nie dały mu jednak talentu. Talent miał wrodzony, i błyszczał już wtedy, gdy był znacznie mniejszy od rówieśników. Gdy co niektórzy obawiali się, że może zostać zdeptany, on strzelał gole. Po większą dawkę szczegółów odsyłam do lektury.

W pewnym momencie obserwacja wydarzeń z życia Messiego, przemienia się we wspaniałą retrospekcję, uzupełnioną wywiadami. Jest to powrót do pięknych goli, do ważnych zwycięstw, do sportowych wydarzeń, które przypominają jak emocjonowaliśmy się nimi swego czasu. Emocje wracają, a książka zostaje przeczytana jednym tchem. Kończy ją wywiad z Leo, który nadal jest nieśmiały i skromny, a przez swoją normalność i prostotę staje się bliski wszystkim sympatykom futbolu.

Messi mnie wzrusza, kiedy gra, wzruszył mnie, kiedy o nim czytałam. Biografia – panegiryk, ale jak się nim nie zachwycać? Życzę sobie, aby Lionel z każdym meczem dostarczał dziennikarzom materiału do stworzenia kolejnego tomu jego biografii. Mimo początkowych obiekcji, jakie miałam przed tą lekturą, po kolejną sięgnę z pewnością. Visca el Barca! Hala Messi! ;)

Wydawanie biografii piłkarza w chwili, gdy ma on 24 lata, gdy jest czynnym sportowcem i nic nie zapowiada końca jego kariery, a kolekcjonowanie swoich największy osiągnieć dopiero co rozpoczął, było dla mnie – niczym innym – jak chęcią zysku. Panie Caioli, czyż nie za wcześnie na podsumowania? Włoski dziennikarz, odpowiadając na moje pytanie, zapytałby pewnie, czyż nie ma...