Nie mam pojęcia, jaką zasadą kierują się amerykańscy autorzy książek młodzieżowych, wybierając na główne bohaterki poczytnych powieści najbardziej popularne dziewczyny ze szkoły, ze stereotypowymi jasnymi włosami i całą tą otoczką "szkolnej elity". Nawet nie zdążyłam za bardzo zezłościć się na to odgrzewanie kotleta, bo powieść tak mnie wciągnęła, że nim się obejrzałam, miałam za sobą jej dwieście stron i byłam niesamowicie zaintrygowana co będzie działo się dalej.

Jessica Warman, autorka "Pomiędzy światami" właśnie z takiej sztampowej postaci uczyniła swoją główną bohaterkę. Elizabeth Valchar wiedzie życie, na które patrzy z zazdrością mnóstwo jej koleżanek i kolegów. Do momentu w którym, nie zostanie znaleziona martwa, w dniu swoich osiemnastych urodzin, wyprawianych z paczką "idealnych" przyjaciół na łodzi noszącej jej imię.

Całą tę sytuację odkrywa, gdy jest już po drugiej stronie. Zawieszona pomiędzy życiem a śmiercią, ma możliwość obserwowania rzeczywistości i wracania do swoich wspomnień, których nie pamięta. Odkrywa zdradę, kłamstwa, ale także ogromną miłość do swojego chłopaka. Z czasem, pojmie też potęgę przebaczenia.
Jednak zanim będzie to wszystko w stanie poczuć, zmierzy się sama ze sobą. Z tą Liz, jaką była - dobrą dziewczyną, ale zupełnie zagubioną.

Podobała mi się ta książka. Cieszę się, że postać Elizabeth nie była aż tak bardzo płytka, autorka pokazała nam, że ona wcale nie jest ani czarna ani biała. Niesamowicie wciągający jest mechanizm cofania się do przeszłości dziewczyny, uwielbiam w literaturze tajemnicze układanki, które z czasem zaczynają stanowić jedną, spójną całość.
Niektóre z osób, które były obecne w powieści jako bohaterowie drugoplanowi, wzbudziły moje współczucie. Nie zmienia to jednak faktu, że były dobrze nakreślone, bardzo przypadł mi do gustu portret ojca dziewczyny.
"Pomiędzy światami" zostało napisane lekkim, zrozumiałym językiem. W moim odczuciu dopasowanie odbiorcy do literatury jest idealne, to mądra książka dla nastolatków, która w ciekawy sposób porusza temat czegoś więcej niż tylko beztroskiego, niedocenianego, życia na ziemi.

[Recenzja pochodzi z bloga http://www.moje-wysypisko.blogspot.com]

Nie mam pojęcia, jaką zasadą kierują się amerykańscy autorzy książek młodzieżowych, wybierając na główne bohaterki poczytnych powieści najbardziej popularne dziewczyny ze szkoły, ze stereotypowymi jasnymi włosami i całą tą otoczką "szkolnej elity". Nawet nie zdążyłam za bardzo zezłościć się na to odgrzewanie kotleta, bo powieść tak mnie wciągnęła, że nim się obejrzałam,...